Dit keer maken we een puur plantaardige ovenschotel met bruine bonen, wortel en kastanjechampignons die we afwerken met aardappelpuree en een krokant laagje van panko. Een ideaal gerecht na een lange werkdag of wanneer je wil opwarmen na een herfstige regenbui. Het gerecht is voor één persoon, want lekker en gevarieerd koken voor jezelf is helemaal niet moeilijk. Wanneer je de ovenschotel voor meerdere personen wil klaarmaken, vermenigvuldig je simpelweg de hoeveelheden.
Op mijn werk kreeg ik een poosje geleden een spinazielasagne geserveerd. Heerlijk romig en verslavend lekker, dankzij veel room en kaas. Ik weet zeker dat als ik die lasagne als kind zou hebben gegeten, het meteen mijn lievelingskostje zou zijn geworden. Maar die lasagne was wel erg machtig en daarom ook niet overdreven gezond. Ik heb om die reden thuis een versie gemaakt die net zo smaakvol en romig is, maar dan met lekker veel groente en een plantaardige bechamelsaus.
Parelcouscous ken ik natuurlijk al vrij lang, maar toch ben ik er pas recent mee gaan koken - vooral omdat ik er niet eerder aan gedacht had. In de lokale verpakkingsvrije winkel verkopen ze hem in bulk en zo kon ik ook een kleine portie kopen om eens uit te proberen. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden lijkt het niet echt op de klassieke couscous: het heeft veeleer de eigenschappen van orzo. Het is tenslotte een pastasoort. Net zoals orzo leent parelcouscous zich voor salades en bijgerechten, maar ook voor risotto. Dit keer heb ik het erg klassiek gehouden. Ik maakte een risotto van parelcouscous met kastanjechampignons en spinazie. Dit is het ideale comforteten voor na een lange werkdag.
Afghanistan kennen we vandaag helaas vooral van de totale chaos die is veroorzaakt door strijdende grootmachten en door het schrikbewind dat vrouwen en iedereen met een eigen mening steeds verder marginaliseert. Hierbij vergeten we haast dat Afghanistan een fascinerend land is met een rijke geschiedenis. In het noorden had je het Perzische Rijk en in het zuiden Pakistan en India. Deze invloed kom je ook tegen in de rijke Afghaanse keuken. Op het eerste gezicht lijkt ze erg Perzisch, maar ze heeft duidelijk haar eigen accenten en typische gerechten. Als kennismaking maken we nu borani banjan, gefrituurde aubergine met een tomatensaus en een knoflook-yoghurtsaus. De toevoeging van gedroogde munt geeft een geheel eigen toets aan dit heerlijke gerecht.
Het is nu het hoogseizoen van de paprika's uit eigen land. Ze zijn nu lekkerder en ook minder duur dan anders. Daarom gaan we er opnieuw mee aan de slag. We maken dit keer een romige soep van rode paprika en courgette. Deze soep is gemakkelijk klaar te maken en lekker als voorgerecht voor de hoofdmaaltijd, of als lunch met een stukje brood.
Op de markt vond ik mooie biologische aardappeltjes die ook nog eens heel lekker waren. Ik maakte er deze simpele roerbak mee. Er was weinig nodig om van de jonge aardappels een smakelijk gerecht te maken, ongeschild dus snel in de pan en dan roerbakken, dus snel klaar. Met de halloumi die nog in huis was werd het een complete maaltijd en omdat ik tijd over had maakte ik er voor de extra nog een sausje bij.
Het is de tijd van de verse sperziebonen uit eigen land. En dan halen we ze natuurlijk ook in huis. Ik zocht naar een origineler recept, maar toen ik op haricots verts à la provençale klikte kwam ik uit bij de klassieke bereiding van sperziebonen met tomaat. Omdat ik toch iets in dezelfde stijl wilde, maar dan uitgebreider, bedacht ik deze versie met paprika en olijven. Met een bijgerecht naar keuze is dit een volwaardige maaltijd. Ik at er in de pan gebakken gnocchi bij, maar het kan eveneens met rijst, aardappels, pasta, brood... Heel universeel dus.
Uit Heel Holland Bakt vegan bakte ik de clafoutis met blauwe bessen. Het is één van de eenvoudigste recepten uit dit boek en voor mij goed te vergelijken met de niet-vegan clafoutis die ik wel eens bak. Het viel niet tegen: de zijden tofu zorgt voor romigheid, ik miste de eiersmaak helemaal niet, maar wel de luchtigheid die ik gewend ben. Doordat er minder lucht in het gebak zat, was de clafoutis naar mijn smaak te dun, maar dat kan je oplossen door een bakvorm met een minder grote doorsnede te gebruiken. Mij beviel een quichevorm van 23 cm beter dan de geadviseerde vorm van 30 cm: het gebak wordt er niet luchtiger door, maar wel smeuïger.
Sven tipte me dat msabbaha momenteel populair is in de sociale media. En nu zit ik inderdaad in een filterbubbel van blogs en filmpjes van mensen die allemaal beweren hét recept voor deze lekkere hummusdip te hebben. Dat ga ik niet beweren, ik geef je zelfs geen echt recept, maar gewoon een handleiding en wat inspiratie om deze dip helemaal naar jouw hand te zetten.
Bollo (spreek uit bojjo) is Spaans voor broodje, en dat broodje kan zoet of hartig zijn. Bollos de Arcos zijn zoete, kruidige broodjes uit Arcos, één van de pueblos blancos, witte stadjes, in het zuiden van Spanje. Ik kom bepaald niet wekelijks in die omgeving, maar ik vind bollos wel erg lekker, dus ik besloot ze zelf te bakken. Op internet vond ik diverse recepten waarin de broodjes ook wel bollos de Semana Santa worden genoemd. Het blijkt een traktatie te zijn die in Andalucië traditioneel in de heilige week (de week voor Pasen) gegeten wordt en die waarschijnlijk omwille van het toerisme aan Arcos gekoppeld is. Arcos wordt ook wel geroemd als het mooiste van alle witte stadjes en het trekt veel toeristen, die kunnen de bollos daar het hele jaar door kopen en zo genereert de plaatselijke middenstand extra omzet. En dat is precies de manier waarop ik de bollos heb leren kennen.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
