Als tiener proefde ik gnocchi voor het eerst. Dat was geen succes: ik kon me niet voorstellen dat iemand die melige balletjes echt lekker vond. Jarenlang at ik ze niet meer, tot ik twee jaar geleden besloot gnocchi weer een kans te geven. Ik kocht de verse variant en bakte deze (dus zonder te koken) in wat olijfolie. Wat waren die pastaballetjes ineens lekker! Omdat ik laatst niet kon kiezen tussen pesto en tomatensaus als smaakmaker, gebruikte ik ze allebei. Zo kwam ik tot dit heerlijke en makkelijke gerecht.
Deze soep is gebaseerd op bissara, een zeer traditionele soep van spliterwten of gedroogde tuinbonen uit de Marokkaanse keuken. Deze kende ik al een poosje en onlangs heb ik de soep een paar keer gemaakt. Maar zoals vaker wil ik na een paar keer wel eens afwijken van het oorspronkelijke recept, op basis van wat er in mijn koelkast ligt en waar ik op dat moment zin in heb. Zo geschiedde het ook hier: ik heb de ui in het oorspronkelijke recept vervangen door prei en een deel van de peulvruchten vervangen door knolselderij. Zo krijg je opeens een heel ander gerecht en daarom wil ik het ook niet meer bissara noemen, maar eerder soep met een Marokkaans tintje. Los van alle uitleg is dit vooral gewoon een lekkere, vullende soep voor op een winterdag.
In ons groentepakket kregen we schorseneren. Oei, wat maak je daar nu mee? Schorseneren zien er misschien wat eng en ‘vergeten’ uit, maar vergeet niet dat ze ook wel ‘armeluisasperges’ genoemd worden: lekker smaken doen ze dus wel! De smaak is een beetje aards en zoet, en doet inderdaad wel denken aan échte asperges. Een voorproefje op de lente met deze wintergroente dus. Ik maakte met de schorseneren dit romige recept.
Gebakken of gestoofde prei is lekker comforteten voor op een koude winterdag. Pindasaus is dat eigenlijk ook. Toen forumbezoekster Bambi in de populaire draad Wat eten we vandaag? schreef dat ze prei met pindasaus, tofu en rijst had gegeten, kreeg ik ook meteen zin. Daarom besloot ik om het gerecht naar eigen ingeving zelf te maken en tegelijk uit te werken voor publicatie. Ik heb onder andere wortels en kokosmelk toegevoegd. Ik ben zelf een liefhebber van gebakken tofuplakken en daarom serveer ik deze apart. Het resultaat is een simpel gerecht voor een winteravond, maar eigenlijk ook op elk ander moment.
Het was guur en koud buiten, dus ik had zin in een troostrijke ovenschotel. Maar tegelijkertijd leek een chili me ook wel heel lekker. Dat bracht me op het idee van een chili-ovenschotel bedekt met een laagje krokante polenta - en natuurlijk was ik niet de eerste die dit had bedacht. Het is dan ook een bijzonder goede combinatie, die flink ruimte laat voor variatie. Je zou het zelfs kunnen beschouwen als een Mexicaanse variatie op de welbekende shepherd's pie. Deze versie heb ik bewust simpel en plantaardig gehouden, maar varieer gerust met groenten, bonen en specerijen, of strooi nog wat geraspte kaas over de polenta als je daar zin in hebt.
Het boek Boekoe Kita Green van Harold Pereira en Mirjam van der Rijst bevat naast traditionele Indonesische gerechten, ook recepten voor moderne variaties. Een voorbeeld hiervan is de Indobowl, een op de populaire Poké bowl geïnspireerd gerecht.
In de ijdele hoop dat ze toch nog zouden groeien, stonden de rode bieten in mijn moestuin daar al veel te lang. Groter werden ze niet, maar lekker waren ze gelukkig toch – bleek bij de late oogst. Samen met pompoen uit de tuin plus wat andere groenten, heb ik ze geroosterd in de oven. Een makkelijk en heerlijk herfstgerecht, dat door de halloumi nóg smaakvoller wordt. Dit recept is voor bereiding in de oven, maar liefhebbers kunnen de groenten ook in de airfryer bakken.
Op 8 juli 2022 was het tweehonderd jaar geleden dat de Engelse romantische dichter Percy Bysshe Shelley verdronk, toen zijn boot omsloeg in de Golf van La Spezia. Als godloochenaar en echtbreker had hij de Engelse goegemeente geschokt, doch hij was ook een vriendelijk en vrijgevig man. Na een periode van rusteloze omzwervingen vestigde hij zich kort voor zijn dood in Pisa. Als verdediger van de dierenrechten en vegetariër heeft hij mogelijk de bordatino alla pisana gegeten, een vegetarische Toscaanse soep die omwille van haar eenvoud ook dikwijls aan boord van schepen werd gekookt. In de zomer was het te warm ervoor, maar op een donkere, koude winteravond smaakte dit gerecht uit de cucina povera ons goed, zelfs nog beter na een dag staan.
Deze topping is in no-time gemaakt en de ingrediënten heb je meestal wel in huis. Su-per-lekker als vervanging van bijvoorbeeld Parmezaanse kaas, maar eigenlijk kun je het overal overheen strooien.
Pastinaak behoorde jarenlang tot de vergeten groenten, maar is tegenwoordig gewoon verkrijgbaar in de supermarkt. Het is een echte wintergroente waar je alle kanten mee uit kan. Ik eet het graag als een grove puree, gegrild of als deze verwarmende soep.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
