Rashta, of ook wel rishta, is een maaltijdsoep met linzen en pasta die je vindt in Palestina, Libanon en andere landen van het Midden-Oosten. De basis is altijd gelijk: ui, linzen en een pastasoort. Maar in elke regio maken ze rashta op hun eigen manier klaar, ik kwam zelfs een Marokkaanse versie tegen in de vorm van een pastasalade. Het voordeel van dit gerecht is dat je de ingrediënten doorgaans al in huis hebt. Het is ook flink vullend en daarom een maaltijd op zich. We maken onze eigen versie van rashta, die het midden houdt tussen de meest courante varianten, aangevuld met eigen intuïtie. Durf zelf ook te variëren: voeg eventueel een grof geraspte wortel toe of werk extra mooi af met gebakken uitjes en granaatappelpitjes.
Meestal haal ik oliebollen bij de bakker op de hoek of bij de kraam op het plein, maar die worden gemaakt met melk en boter en dit jaar krijgen we vegans op bezoek. Ook hen wil ik graag op oliebollen kunnen trakteren, dus ik besloot zelf aan de slag te gaan. Als kind hielp ik jaarlijks met bakken van oliebollen en het leek me niet zo moeilijk het recept een beetje aan te passen. Ik experimenteerde wat met mijn vaders recept en haalde meer inspiratie van internet en uit kookboeken. Ik probeerde verschillende soorten plantaardige melk en varieerde met smaakstoffen. Mijn gasten houden niet van krenten en rozijnen, die liet ik dus weg, maar als je er wel van houdt kan je ze natuurlijk gewoon toevoegen.
Recepten ontstaan niet enkel in rijke keukens met een overdaad aan keuze. Vele gerechten zijn oorspronkelijk ontstaan doordat mensen met de weinige middelen die ze hadden toch een lekkere maaltijd wilden maken. In de Sovjetunie en net na de val hiervan leefde niet iedereen daar in weelde, vele mensen moesten sprokkelen om een maaltijd op tafel te zetten. De drie goedkoopste ingrediënten waren toen rode biet, aardappel en wortel - vanouds ook traditionele elementen van de Russische keuken. Deze brachten ze samen tot vinegret, een verwarmende en vullende maaltijdsalade. Deze werd aangevuld met augurken of zuurkool, soms ook met bonen of erwten. Een vast recept bestaat niet, net omdat het gebaseerd is op creativiteit met de beschikbare producten. Vandaag maken we onze eigen meer verfijnde versie met een Nederlandse knipoog door het gebruik van bruine bonen. De naam van het gerecht zelf is een verbastering van het Franse woord vinaigrette.
Deze kruidnootcakekjes zijn eigenlijk gewoon eenvoudige cupcakes waar ik wat koekkruiden aan heb toegevoegd. Verder gebruikte ik broodbeleg als versiering. Ik ging voor Schuddebuikjes, maar ontdekte toen dat er ook chocoladekruidnootjes te koop zijn en die moesten dus geprobeerd worden. Daarnaast heb ik geen papieren bakje in de vorm gebruikt, want ik heb een hekel aan de vettige papiertjes waar de helft van je cakeje in blijft plakken. Als je de vorm goed invet en met een beetje bloem bestrooit, komen de cakejes heel makkelijk los en zijn de cakejes ook nog eens wat knapperiger dan wanneer je papier gebruikt.
Dit is een simpel recept dat weinig werk vraagt. De tijd die het kost om dit te maken is voornamelijk kooktijd en de tijd om alles af te laten koelen. Het resultaat is een lekker dessert dat door de chocoladesaus en de amandelsnippers toch ook wat feestelijks heeft, zeker als je het een beetje leuk opdient.
Koken kan ik na jaren recepten testen en uitwerken voor Vegatopia intussen best wel goed. Met gebak heb ik echter iets minder ervaring. Een cake of wafels maak ik probleemloos, maar aan complexere bakrecepten waag ik me meestal niet. Daarom zoek ik doorgaans naar eenvoudige recepten die toch origineel zijn. Hierdoor kwam ik uit bij klassieke bladerdeegflappen, die we dit keer niet met appel vullen, maar maar met mango. De vulling bereiden kost even tijd, maar de rest is zo gepiept. De vulling kan je trouwens ook perfect een dag eerder klaarmaken.
Van pastinaak kan ik maar moeilijk begrijpen dat het ooit vergeten werd, maar dat is wat er gebeurd is: van volksvoedsel werd het een vergeten groente! En dat terwijl het een heerlijke en gezonde groente is die goed past bij de herfst. De pastinaak wordt gecombineerd met stoofpeertjes, die de kruidig-zoete smaak van de pastinaak benadrukken. Ze worden zonder suiker klaargemaakt, omdat ze voldoende zoet van zichzelf zijn. De hartige kaassaus zorgt voor een stevig contrast met die zoetheid. In plaats van met aardappelen serveer ik dit gerecht met ijsbergsla. Wanneer je dit gerecht met gekookte of gebakken aardappelen eet, is onderstaande hoeveelheid genoeg voor vier personen, zonder aardappelen eten we er met z'n tweeën van en houd ik er nog een goede lunch aan over.
Nu de dagen killer worden, lunch ik graag met een verwarmend soepje. Deze herfst is dit snelle misosoepje mijn favoriet. De groente en tofu heb je zo gesneden en terwijl de soep kookt, kun je nog wat andere nuttige dingen doen. Een lekker lichte lunch, waarop ik toch de hele middag kan teren, mede omdat de soep lekker pittig en smaakvol is.
Omdat pompoen gewoon een zoete vrucht is, bedacht ik dat er ook best jam van te maken valt. Ik ging op zoek en vond diverse recepten waarmee ik aan de slag ging. Ik gaf er mijn eigen draai aan en kwam tot onderstaand resultaat. In het recept dat hieraan ten grondslag lag werd geen geleersuiker gebruikt, maar fijne kristalsuiker. De verhouding was 80 gram suiker per 100 gram pompoen, maar ik vond dat te zoet en gebruikte iets meer pompoen. Dat resulteerde in een dunnere jam, maar ik vind dat geen probleem, omdat ik de jam voornamelijk gebruik in yoghurt of kwark.
Als het weer het even toelaat, staat bijna heel Nederland in tuin of op balkon te barbecueën. Ik ben geen fan van barbecue, maar als mijn buren op burendag een buurtbarbecue organiseren, laat ik mijn gezicht natuurlijk wel even zien. Ik verschijn dan pas als het barbecuegedeelte zo goed als voorbij is en de koffie tijdelijk de wijn vervangt. De kinderen zijn dan druk met het verbranden van marshmallows, de brokken rocky road gaan rond en ik zet mijn cakejes op het buffet, zodat iedereen die dat wil zichzelf kan trakteren. Dit jaar maakte ik appelcakejes, die ik op smaak bracht met citroen, gember en kaneel. Mijn hazelnoten waren op, dus gebruikte ik de walnoten die ik nog had liggen. Het resultaat was een hoeveelheid kruidige, gevulde cakejes die schoon opgingen.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
