Het grappige aan Chinese restaurants is dat je in elk land andere gerechten op de menukaart hebt staan. China is dan ook een groot land met verschillende keukens, dus zo raar is dat op zich niet. Nederland is sowieso een raar voorbeeld, omdat je hier Chinees-Indonesische (soms nog in combinatie met Surinaamse) restaurants hebt. Maar toch waren we verbaasd toen wij een paar jaar geleden op vakantie in Oostenrijk "Klimmende mieren op een boom" tegen kwamen op de menukaart.
Jambalaya is een rijstgerecht uit de Amerikaanse Cajun-keuken, waar net als bij risotto de rijst in de pan mee kookt. In de jambalaya gaan veel kruiden die je zal herkennen uit de Franse keuken: tijm, oregano en laurier. De Cajun-keuken is ontstaan in de Verenigde Staten in Louisiana toen Franse immigranten naar de streek verhuisden. Hun keuken werd gemengd met invloeden van de Creoolse keuken, die zelf ook weer uit onder andere Afrikaanse en Spaanse gerechten bestaat.
Enige tijd geleden had Eelco het boek Eat this! van de Blendbrothers gerecenseerd, en hij was hier zeer enthousiast over. Nu is het alsnog tijd om een zomers recept uit het boek te delen.
Vorige maand hadden we het erg leuke boek Vegan JapanEasy van Tim Anderson met vijf sterren beoordeeld. Nu plaatsen we het recept voor Jackfruit Karaage, knapperig gefrituurde jackfruit. Japans eten is niet zo moelijk als je misschien denkt. Zoals Tim bij dit recept zegt: "Het is misschien moeilijk te geloven dat dit vegan is, maar het is niet moeilijk om te maken".
Chinees eten vind je tegenwoordig overal ter wereld. Maar wel worden de gerechten in elk land aan naar de eigen smaak aanepast. Net als in Nederland is in Peru op deze manier een geheel eigen Chinees-Peruaanse keuken ontstaan, chifa genaamd. De bekendste gerechten zijn chaufa, gebakken rijst, en aeropuerto. Dat laatste betekent eigenlijk luchthaven in het Spaans. Waarom het gerecht zo heet, heb ik helaas niet kunnen achterhalen. Het is in wezen gebakken rijst met Chinese noedels en paar een andere constanten zoals taugé, gember, sojasaus en geroosterde sesamolie. Het is een lekker en vullend gerecht dat erg unami smaakt. Erg leuk om te maken, erg makkelijk om te variëren.
In het boek Green van Elly Pear staan veel makkelijke recepten, die vaak geschikt zijn om voor te bereiden. Een voorbeeld hiervan is het recept voor gemengde granen met kimchi en een gebakken ei.
Het boek Vegan East van Milou van der Will viel erg in de smaak en werd beloond met vijf sterren. Gelukkig mogen we ook een recept delen uit dit leuke boek, saté met een romige kokossaus. Ze haalt in het boek herinneringen op aan haar jeugd met een Indonesisch kokende opa èn vader, en doet haar best om deze gerechten in plantaardige vorm te herleven.
Enige tijd geleden is het boek Chinese Takeaway veggie van Kwoklyn Wan gerecenseerd, nu alsnog een lekker Chinees recept. De van zichzelf flauwe tofu wordt op smaak gemaakt met een pittige saus. Glasnoedels zul je waarschijnlijk voornamelijk kennen van de vulling in Vietnamese loempia's, maar ze zijn ook lekker als basis voor je gerecht.
Onlangs bespraken wij het boek Azië van Meera Sodha. Een leuk boel vol Oosterse recepten met een westerse toets. Een van de recepten die opviel, was een Chinese pho, een soep die vaak niet vegetarisch is. Maar met veel paddenstoelen wordt het toch een smaakvolle en rijke soep.
De naam nasi goreng betekent gewoon 'gebakken rijst'. Dit restverwerkingsgerecht voor overgebleven rijst is in Indonesië uitgeroepen tot nationaal gerecht. Ieder Indonesisch gezin heeft zijn eigen versie(s) van nasi goreng, net als veel Nederlandse gezinnen, overigens. Dit is mijn standaardvariant, met tempeh, spitskool, wortel en taugé, geserveerd met simpele, zelfgemaakte seroendeng en een ietwat Europese atjar.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
