Steeds meer mensen eten minder dieren. Dat is een ontwikkeling waar we bij Vegatopia natuurlijk wel blij van worden. Ook diëtisten zien steeds meer vraag naar een plantaardig dieetadvies, dus ontwikkelde een groep van zeven diëtisten een plantaardig en duurzaam alternatief voor de Schijf van Vijf van het Voedingscentrum. Afgelopen week ging hun Schijf live, en dat veroorzaakte meteen nogal wat verwarring en discussie. Is het een handige tool of mist het zijn doel? Redacteur Sophie, zelf ook diëtist, verdiept zich voor Vegatopia in de adviezen en onderbouwing.
Onlangs was er in de Washington Post een pleidooi om eten niet meer 'exotisch' te noemen. Onbekend maakt onbemind, was de boodschap, en bovendien gebruiken we de term 'exotisch' altijd vanuit een westers, wit perspectief. Zelfs als we 'exotisch' als compliment gebruiken zou de ondertoon racistisch zijn. Zonder in die specifieke discussie een positie in te nemen, denk ik dat op culinair vlak het begrip 'exotisch' een stuk genuanceerder ligt en een inblik biedt in onze eetgewoontes. Ook de vegetarische en tegenwoordig met name de vegan keuken wordt door velen als 'exotisch' beschouwd.
Er is iets wat me stoort aan het woord 'vegan' en dat is de Engelse uitspraak: 'viegun'. Dat klinkt niet Nederlands, het zorgt ervoor dat je het bijvoeglijk naamwoord niet kunt vervoegen - je eet dus 'viegun' burgers, geen vegane burgers - en daardoor blijft het woord exotisch, vreemd. Als je een foodblogger met guilty pleasures bent, past dat misschien wel bij je image en is het een boost voor je posts, maar het belet wellicht wel de inburgering en acceptatie van deze feature van een lifestyle die voor aardig wat mensen al alledaags is.
Echte mannen kunnen niet koken en al helemaal niet bakken. Als ze dan wel eens achter het fornuis moeten staan, dan hebben ze gelukkig een kast vol pastasauzen waar je niets fout mee kan doen. Een brownie bakken, dat lukt ook nog wel, maar alleen met een 'fool proof' bakmix. Steevast zijn ze apetrots op hun creaties, al weet hun vrouw wel beter, getuige hun meewarige blikken. De barbecue aanslingeren en fikse steaks tot perfectie bereiden, dat is dan wel weer echt een mannending. Nooit zal een man vrijwillig een vrouwenproduct als smeerkaas eten, tenzij het stoer is verpakt en gepaard gaat met een stoere burger. Vegetarische, kokende mannen zijn mietjes. Althans, dat is het beeld dat de reclame steeds meer lijkt te schetsen. Natuurlijk met een knipoog.
Als eten emotie is, dan is het eten van vlees daar de overtreffende trap van. Vlees eten of geen vlees eten: het gaat met vaak heftige emoties gepaard. Sinds het schrijven - en ook na het uitkomen - van mijn kookboek de Vega Optie zijn mij een paar zaken opgevallen die ik hier graag ter discussie wil stellen.
De Nijmeegse fractie van de Partij voor de Dieren pleitte afgelopen week ervoor dat er in het stadhuis geen vlees meer zou worden geserveerd. Andere partijen zijn sceptisch, maar toch zal er onderzocht worden of vegetarisch eten de norm kan worden. Ik denk dat dit een slecht idee is. Dwang werkt averechts, je kunt veel beter inspireren en verleiden.
Inmiddels ben ik 20 jaar vegetariër, ongeveer de helft van mijn leven en in principe mijn hele volwassen leven. Vegetarisme is een deel van mezelf geworden, een dagelijkse gewoonte waar ik niet meer constant over nadenk. Maar misschien moet ik dat nu net wel eens doen. We zijn inmiddels 2 decennia later: de wereld is veranderd, de kijk op vegetarisme is veranderd en ikzelf ben veranderd. Een moment om alles eens op een rijtje te zetten, terug te gaan naar het begin en te kijken naar de toekomst.
Gisteren heb ik weer wat geleerd: runderaroma kan en mag blijkbaar ook vegetarisch zijn. Wij kregen de melding dat de "AH Mini vegetarische gourmetschotel" runderaroma bevat en dus niet vegetarisch is. Na dit op de sociale media te hebben gemeld, bleek het gelukkig vals alarm: de vegetarische gourmetschotel is wel degelijk vegetarisch. Je kunt het dus gerust in je gourmetpannetje leggen. Het blijft natuurlijk wel erg ongelukkig en verwarrend om 'runderaroma' op een vegetarisch product te schrijven. En waarom zou de Vegetarische Slager dan geen 'gerookte speckjes' zonder vlees mogen verkopen?
Onlangs kwamen de Belgische en Nederlandse rode Michelin uit. Dit bastion van de klassieke, eventueel 'vernieuwde', Franse keuken deelt één tot drie sterren uit aan topgastronomie. Het jaarlijks amusement is gretig de nieuwe sterren te zoeken en met leedvermaak vast te stellen waar er sterren zijn verdwenen. Wij zochten koppig en soms vervuld van lichte wanhoop of in de nieuwe sterren iets boeiends gebeurt op vegetarisch vlak.
Toen we nietsvermoedend een ons bekend, eerder klassiek, restaurant binnentraden, kwamen we onverwacht in een getransformeerde werkelijkheid terecht. Tegen een vroeger onopvallende muur waren nu opvallend grote bokalen met opgelegde groenten en gedroogde kruiden uitgestald. De linnen tafellakens waren verwijderd en het bestek lag simpelweg op het houten tafelblad. De overgedienstige ober in pak was vervangen door een vlotte dertiger in vrijetijdskleding. En ook de kaart was geen ingebonden boekwerk meer met talloze vertrouwde bereidingen, maar een A4 op een klembord, waarop het motto "van Riek tot Vork" prijkte.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
