Er is iets wat me stoort aan het woord 'vegan' en dat is de Engelse uitspraak: 'viegun'. Dat klinkt niet Nederlands, het zorgt ervoor dat je het bijvoeglijk naamwoord niet kunt vervoegen - je eet dus 'viegun' burgers, geen vegane burgers - en daardoor blijft het woord exotisch, vreemd. Als je een foodblogger met guilty pleasures bent, past dat misschien wel bij je image en is het een boost voor je posts, maar het belet wellicht wel de inburgering en acceptatie van deze feature van een lifestyle die voor aardig wat mensen al alledaags is.
Het Nederlands barst van de leenwoorden, denk aan paraplu, cadeau, fröbelen, muesli, computer en browsen. De genoemde leenwoorden verschillen op twee belangrijke punten van het woord 'vegan': ze worden op z'n Nederlands vervoegd en ze staan in de Van Dale. Het woord 'vegan' wordt daarentegen uitgesproken als 'viegun' en staat niet in de Van Dale.
En dat terwijl het bijvoeglijk naamwoord 'vegan' vaak genoeg wordt gebruikt en ook rustig kan worden beschouwd als een afgeleide van het wel Nederlandse woord 'veganist' of als een afkorting van 'veganistisch'. Er is geen enkele reden om het op zijn Engels uit te spreken en het daardoor niet te kunnen vervoegen.
Omdat we 'vegan' als 'viegun' uitspreken blijft het een Engels importwoord dat weliswaar minder geitenwollensokkerig klinkt dan 'veganistisch', maar nog steeeds niet als iets dat klaar is om ingelijfd te worden in de Nederlandse taal en cultuur. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld 'football' dat begin twintigste eeuw succesvol is vernederlandst tot 'voetbal' (zie dit artikel in Onze Taal).
De Duitsers zijn wat dat betreft een flinke stap verder. De Duitse Van Dale, de Duden, heeft wél een lemma 'vegan' met alle bijbehorende vervoegingen. "In einem veganen Restaurant isst die Veganerin ein veganes Schnitzel mit veganer Soße", bijvoorbeeld.
Ik denk dat de 'inburgering' van het woord 'vegan' ook een positieve invloed heeft op het imago en de acceptatie: de meeste Nederlandse restaurants zijn ondertussen vrij vegetariërvriendelijk, maar vaak nog niet 'vegan friendly'. Ik denk dat die stap een stuk makkelijker en logischer wordt als je heel veganvriendelijk 'vegane opties' aanbiedt, 'veganer' denkt en ook aan de vegaanste wensen voldoet.
Taal speelt een belangrijke rol in de beeldvorming. Ik denk dus dat er goede redenen zijn om het woord 'vegan' met de Nederlandse uitspraak en de bijbehorende vervoegingen gemeengoed te maken. Niet door het van hogerhand op te leggen, maar door het gewoon te doen.
Mocht je er zelf het nut niet van inzien, doe het dan voor mij, zodat mijn man, een Duitser, me niet meer kan pesten met dat rare Nederlandse woordje 'viegun'. Want dat is natuurlijk de eigenlijke reden voor dit betoog.
