De twee eerste begrippen in de titel hebben weinig met elkaar te maken, want de ooit alombekende schrijver van dagelijkse Kronkels in Het Parool Simon Carmiggelt was een traditionele eter, die niet hield van liflafjes als "opgeklopte ezelinnenmelk met radijspuree, bedacht door iemand die nu in een inrichting zit." Hij vertrouwde de Franse klassieke keuken: "Stuur een Franse kok met een tafelpoot en een keisteen naar zijn keuken en hij keert terug met een delicatesse." In Het Wapen van Athlone in De Steeg, het laatste hotel waar hij tussen 1969 en 1986 geregeld verbleef, werd zelfs een gerecht naar hem genoemd. Een omschrijving ervan zou evenwel de meeste lezers van deze site walgend doen afhaken. Vegetariërs noemde hij een keer als voorbeeld hoe rustgevend een overtuiging kan zijn: men kon volgens hem dan simpelweg een boek of film veroordelen op grond van een weerzinwekkende scène waarin niet-vegetarisch voedsel wordt verorberd. Zelf vond hij twijfelen toegestaan, dus mogen we dat ook bij zijn culinaire voorkeuren en zijn kijk op vegetariërs.
Het is komkommertijd, synoniem voor de kalme zomerperiode waarin er nauwelijk iets gebeurt. Maar dat hoeft eigenlijk niet zo te zijn. Wij nemen de term daarom erg letterlijk en passen hem toe op ons weekmenu: we maken uiteenlopende recepten waarin komkommer of tomaat een belangrijke rol spelen. Beginnen doen we licht en makkelijk met een boterham met groene groente. Daarna staan we iets langer in de keuken voor een voorraadje geroosterde tomatensaus. Op woensdag maken we een Japanse noedelsalade met komkommer en op donderdag gevulde tomaten met quinoa, groenten en feta. Vervolgens koken we twee menu's: eerst een koud soepje van avocado, komkommer en verse kaas, makkelijke Franse tomatentaartjes en een cocktail met gin, komkommer en limoen. Daarna uitgebreid Perzisch met een glas komkommer-muntlassi toe. Tot slot maken we op zondag een Andalulische toast met tomaat als ontbijt.
Bij de groenteboer liggen weer kleine, nieuwe aardappeltjes. En dat betekent: Pellkartoffeln! Kleine, in de schil gekookte aardappeltjes die iedereen zelf mag pellen. Althans, dat betekent het voor mij en mijn Duitse man, want in Nederland is deze in Duitsland alomtegenwoordige, boerse manier van aardappels serveren nagenoeg onbekend. En dat is jammer, want het is ontzettend lekker in zijn eenvoud - en ook gezellig frutselen aan tafel. Traditionele smaakmakers zijn boter of lijnzaadolie met peper en zout, maar er wordt ook vaak kwark of kruidenkwark bij geserveerd. Voorwaarde voor succes is natuurlijk wel dat je nieuwe, vastkokende aardappeltjes van goede kwaliteit gebruikt.
Dit keer spotten we plantaardige, opschuimbare melk met kokossmaak
Deze week koken we vrij eenvoudig, maar soms toch nog best uitgebreid. Dat hoeft elkaar tenslotte niet in de weg te staan. We beginnen met een bonensalade met komkommer en tomaat. Op dinsdag maken een snelle pasta met courgette, paprika en roomkaas. Daarna koken we uitgebreid maar toch snel Indonesisch: sambalboontjes, nasi ketjap, omelet met chilisaus en geroosterde pinda's. Op donderdag maken we Oosterse burgers en op vrijdag hartige speltpannenkoekjes met kruidenboter. Het etentje op zaterdag bestaat uit halloumipakketjes met gnocchi in verse tomatensaus en gegrilde aubergines. Tot slot maken we aardbeien- en stracciatella-ijs van gecondenseerde melk.
Het was al veel te lang geleden dat wij van de Vegatopia-redactie elkaar ‘in het echt’ zagen, dus op een zwoele zomerzaterdag eind juli togen wij met een delegatie naar het prachtige Berg en Dal, vlakbij Nijmegen. Allereerst om een fijne wandeling door de prachtige omgeving te maken, maar uiteraard om samen te eten. We reserveerden bij restaurant Puur Sanh, dat wordt gerund door het bijzonder kundige en toegewijde stel Sarah Norris en Stijn Hinke. Wij kozen een Puur Plantaardig menu van zes gangen en dat werd een culinair feest!
De Bulgaarse keuken is niet erg bekend bij ons. Mogelijk staat deze te zeer in de schaduw van de Griekse en de Turkse keuken. Maar natuurlijk hebben de Bulgaren wel interessante eigen gerechten. Shopska is met stip de meest bekende salade van het land. Ze werd in 1955 gelanceerd door de toeristische dienst om een lokale keuken te promoten en heeft intussen de hele Balkan veroverd. Deze salade leunt aan bij de nog bekendere Griekse salade, maar de Bulgaren gebruiken doorgaans zonnebloemolie en geen olijven. Het andere gerecht dat we maken is patatnik, een soort flinke rösti uit het Rodopengebergte. Er zijn veel varianten. Ik voegde erg atypisch courgette toe, geïnspireerd door de Griekse courgettekoekjes met dille. Gebruik voor een meer traditionele patatnik één kilo aardappels en geen courgette - dat lijkt heel veel, maar door het kneden verliezen ze veel vocht. De twee gerechten vormen samen een prima hoofdgerecht, maar kunnen ook dienen als onderdeel van een grotere mezze of buffet.
Deze week verkennen we de keukens van het Middellandse Zeegebied. We reizen kriskas door het gebied en proberen van zoveel mogelijk landen te proeven. Het gebied is natuurlijk veel groter dan enkel Zuid-Europa. Daarom beginnen we maar meteen met een Tunesische rijstschotel met groenten en kikkererwten. Daarna bereiden we een Italiaanse ragout met courgette en tomaat en daarbij saffraanrisotto. Op woensdag eten we couscous met zeven groenten en op donderdag taboulé op Turkse wijze met halloumi-groentespiesjes. Op vrijdag snacken we met groenterolletjes met hazelnoot en feta.en daarbij tzatziki. Op zaterdag eten we Spaanse patatas bravas met gevulde portobello’s. Afsluiten doen we op zondag met Sardijnse arrubiolus.
Tijdens de Navo-top in Madrid werd Russische salade geserveerd. De Franse mosterd raakt op. In München betaal je je biertje met olie. Ben & Jerry's klaagt Unilever aan. Deense koeienkaas mag niet feta heten. Supermarkten stunten minder met vlees. De Oostenrijkse Burger King maakt plantaardige burgers tot de standaard. Tijdens het Offerfeest wordt toenemend vegetarisch gegeten. In Frankrijk zijn vegan croissants in opmars. Amerikaanse restaurants worden afgeperst met 1-ster-reviews. Regelmatig aan tafel zout op je eten strooien is niet gezond. Eten smaakt lekkerder als je met open mond eet. Juli 2022 in vogelvlucht.
Enerzijds juich ik de opkomst van smaakgetrouwe vleesvervangers toe, maar anderzijds heb ik er weinig binding mee, omdat ik al een hele tijd vegetariër was voordat ze echt opkwamen. Toch heb ik me onlangs laten verleiden tot het kopen van een pakje vegan kipstukjes. Toen bedacht ik dat het dan nog beter was om ineens maar helemaal retro te gaan. Het retro kipgerecht bij uitstek is natuurlijk kip-kerrie met stukjes ananas.Een klassieker uit de jaren 1980 die zelfs nu nog opduikt. Ik ben aan de slag gegaan met het originele recept in het achterhoofd, maar toch op mijn eigen manier en puur plantaardig. Omdat ik veel verschillende specerijen gebruik voor dit recept, zijn er aantal optioneel. Geen nood dus wanneer je ze niet allemaal in huis hebt.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
Midden-Oosters, Indiaas - €€
funky veganistische pizzeria - €€