Ik maak mijn vegetarische worstjes het liefste zelf. Tot dusver deed ik dat altijd op de 'klassieke' manier, waarbij je het worstdeeg in huishoudfolie rolt en de worstjes daarin gaar kookt. Dat gaat prima, maar stiekem vond ik het toch ook wel een beetje gedoe: het blijft een gefriemel met de folie, het deeg werkt niet altijd even goed mee bij het rollen, en aan het eind heb je aardig wat plastic weg te gooien. Daarom heb ik mezelf getrakteerd op een siliconen bakvorm. Goedkoop zijn die bakvormen niet, maar als het goed is, gaan ze lang mee. Bovendien zijn ze makkelijk in gebruik en het resultaat ziet er 'net echt' uit. Maar welke vorm kies je en hoe maak je die worstjes dan?
We zijn al in het laatste weekend van augustus, maar we zitten nog steeds in zomermodus. Wel gebruiken we deze week iets vaker dan gebruikelijk de oven. De gerechten die we maken komen zo'n beetje uit alle windstreken. We beginnen met een Italiaanse pasta met aubergine-tomatensaus. Daarna eten we gevulde paprika's met kaas en prei. Op woensdag koken we Surinaamse kerrieaardappels met ei. Op donderdag bereiden we kruidige sticky bloemkool uit de oven. Het weekend beginnen we volledig ontspannen met een walnotenspread en fetasaganaki. Op zaterdag bakken we een hartige radijstaart. Tot slot gaan we op zondagmorgen bramen plukken, waar we dan later een taart mee maken.
Er was een tijd dat ik nauwelijks ontbeet, of dat ik gauw in de auto een boterham in mijn mond propte, onderweg naar mijn werk - ik woon op tien minuten rijden van mijn werk, kun je nagaan. Al die kruimels voor die paar minuten tijdwinst, dat is eigenlijk gekkenwerk. En echt relaxed is het natuurlijk ook niet.
Het is zomer en de kooktijdschriften en kookblogs staan bol van de barbecuerecepten. Voor velen is dit het ultieme zomeravondgenot: je zit met z'n allen in je riante tuin en je bakt allerlei lekkernijen op je exclusieve gietijzeren barbecue. Helaas is dit voor vele anderen onder ons pure fictie, want niet iedereen heeft de mogelijkheid om een barbecue buiten te zetten. Wanneer je in een groot flatgebouw en een barbecue op je balkon zet, is de kans zeer groot dat de brandweer eerder voor je deur staat dan je gasten. Een ander argument om binnen te grillen is zeker ook de huidige droogte. Gelukkig zijn er wel een aantal alternatieven waarmee je wel weliswaar niet elk barbecuerecept kan bereiden, maar waar wel je een heel eind mee op weg komt om er een leuk etentje van te maken.
We zijn al in de tweede helft van augustus en de zomer heeft duidelijk nog geen zin om ermee op te houden. Daarom koken we weer lekkere en verfrissende gerechten voor de warme dagen, afgewisseld met klassiekers die op elk moment van het jaar kunnen. We beginnen met pitabroodjes met Mexicaanse salade, guacamole en zure room. Daarna maken we een orzosalade met feta, tomaat en peterselie. Op woensdag bakken we een tijdloze quiche met broccoli. Op donderdag gaan we dan eerder nostalgisch met gebakken polentaplakken. Op vrijdag halen we Grieks vakantieherinneringen op met spanakopitas en tiropitas. Op zaterdag maken we Indiase dahl en tot slot bakken we spiraalkoekjes met maanzaad voor bij het vieruurtje.
Wraps zijn al een aantal jaren niet meer weg te denken uit de fastfoodrestaurants. Je vindt ze in alle soorten en maten. Een van de klassiekers is de burrito, een pittige Mexicaanse wrap. Ook hiervan vind je heel wat verschillende versies. We maken nu een stevige versie met zwarte bonen, paprika en rijst. Met een beetje planning in de keuken zijn ze snel klaar. Deze burrito's zijn eigenlijk een volledige maaltijd op zich die je lekker met je handen mag eten. Je kunt eventueel ook de wraps weglaten en verschillende onderdelen op een bord serveren met wat tortillachips. Maar dan is het geen burrito meer.
De twee eerste begrippen in de titel hebben weinig met elkaar te maken, want de ooit alombekende schrijver van dagelijkse Kronkels in Het Parool Simon Carmiggelt was een traditionele eter, die niet hield van liflafjes als "opgeklopte ezelinnenmelk met radijspuree, bedacht door iemand die nu in een inrichting zit." Hij vertrouwde de Franse klassieke keuken: "Stuur een Franse kok met een tafelpoot en een keisteen naar zijn keuken en hij keert terug met een delicatesse." In Het Wapen van Athlone in De Steeg, het laatste hotel waar hij tussen 1969 en 1986 geregeld verbleef, werd zelfs een gerecht naar hem genoemd. Een omschrijving ervan zou evenwel de meeste lezers van deze site walgend doen afhaken. Vegetariërs noemde hij een keer als voorbeeld hoe rustgevend een overtuiging kan zijn: men kon volgens hem dan simpelweg een boek of film veroordelen op grond van een weerzinwekkende scène waarin niet-vegetarisch voedsel wordt verorberd. Zelf vond hij twijfelen toegestaan, dus mogen we dat ook bij zijn culinaire voorkeuren en zijn kijk op vegetariërs.
Het is komkommertijd, synoniem voor de kalme zomerperiode waarin er nauwelijk iets gebeurt. Maar dat hoeft eigenlijk niet zo te zijn. Wij nemen de term daarom erg letterlijk en passen hem toe op ons weekmenu: we maken uiteenlopende recepten waarin komkommer of tomaat een belangrijke rol spelen. Beginnen doen we licht en makkelijk met een boterham met groene groente. Daarna staan we iets langer in de keuken voor een voorraadje geroosterde tomatensaus. Op woensdag maken we een Japanse noedelsalade met komkommer en op donderdag gevulde tomaten met quinoa, groenten en feta. Vervolgens koken we twee menu's: eerst een koud soepje van avocado, komkommer en verse kaas, makkelijke Franse tomatentaartjes en een cocktail met gin, komkommer en limoen. Daarna uitgebreid Perzisch met een glas komkommer-muntlassi toe. Tot slot maken we op zondag een Andalulische toast met tomaat als ontbijt.
Bij de groenteboer liggen weer kleine, nieuwe aardappeltjes. En dat betekent: Pellkartoffeln! Kleine, in de schil gekookte aardappeltjes die iedereen zelf mag pellen. Althans, dat betekent het voor mij en mijn Duitse man, want in Nederland is deze in Duitsland alomtegenwoordige, boerse manier van aardappels serveren nagenoeg onbekend. En dat is jammer, want het is ontzettend lekker in zijn eenvoud - en ook gezellig frutselen aan tafel. Traditionele smaakmakers zijn boter of lijnzaadolie met peper en zout, maar er wordt ook vaak kwark of kruidenkwark bij geserveerd. Voorwaarde voor succes is natuurlijk wel dat je nieuwe, vastkokende aardappeltjes van goede kwaliteit gebruikt.
Dit keer spotten we plantaardige, opschuimbare melk met kokossmaak
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
plantaardig, feel good - €€