Half Nederland eet flexitarisch en de Belgen hebben afgelopen jaar 54% meer vegetarische afhaalmaaltijden besteld. In Groot-Brittannië is een tekort aan slagers. Het is raar dat de EU oproept om minder vlees te eten en tegelijkertijd vleescampagnes financiert. In Frankrijk mogen groente en fruit niet meer in plastic worden verpakt. Koffie wordt duurder. Duitse boeren telen ondertussen pinda's, abrikozen en tempranillo-druiven. Een Australisch pretpark zet zijn gasten op de weegschaal. De chocoladepepernoot verslaat de traditionele kruidnoot. Oktober 2021 in vogelvlucht.
De meisjes van de moestuin ken je misschien van hun blog, waarin ze leuke planten voor de (moes)tuin bespreken en recepten delen. Het boek is al een tijdje geleden verschenen, maar nu zijn de recepten om de laatste courgettes en overtollige pompoenen te verwerken natuurlijk ook welkom. En je kan alvast gaan dromen over wat je in de moestuin van volgend jaar wil kweken.
Deze week geven een bijzondere plaats aan de appel en de peer omdat we nu in het juiste seizoen zijn. Op maandag beginnen we met een Italiaanse risotto met peer en kaas. Op vrijdag maken we naast de klassieke samosa's ook een hartige versie met appel. Op zondag bakken we volkoren muffins met peren en rozijnen en drinken daarbij een glas kompot, een fruitdrank met appel en peer. Verder hebben we dan nog pannenkoeken van kikkererwtenmeel met een kruidige groentevulling, broccoli-courgettesoep, spaghetti met paddenstoelen en cognac, linzenstoof met gepocheerde eieren en tot slot voor op zaterdagavond een quiche met pompoen, spinazie en geitenkaas volgens een recept van een Duitse supermarkt. Een mooi weekmenu dat helemaal bij de herfst past.
Op 22 oktober 2021 is het honderd jaar geleden dat de Franse chansonnier Georges Brassens werd geboren. Hij zag er zo Frans uit als de Eiffeltoren, maar stamde van een Italiaanse moeder in de zuidelijke havenstad Sète, waar een groot aantal Italiaanse migranten leefde. Zij hadden niet enkel hun taal maar ook hun culinaire gewoonten meegebracht. Om Brassens te eren maken we een zondags familiegerecht, dat in elk gezin wel anders werd klaargemaakt. Hoofdbestanddelen waren pasta, tomatensaus en de al sinds de achttiende eeuw in de Provence bedachte 'alouettes sans tête', onze blinde vinken. Wij maken er een vegetarische versie van, met de al sinds eeuwen in de Hérault verbouwde kikkererwten en bospaddenstoelen, die ook in deze regio te plukken zijn.
Ik had een stamppot met koolrabi gepland. Ik twijfelde nog of ik er een potje maïs door zou roeren of dat ik naar de supermarkt zou gaan om vegetarische burgers te kopen. Toen bedacht ik opeens dat ik ook maïsbeignets kon maken, in de Verenigde Staken bekend als corn fritters. Het is in wezen een beslag met maïs erdoor, maar hiermee kan je bijna eindeloos verschillende versies maken. Ik koos niet voor de klassieke versie maar voor eentje met Provençaalse kruiden en harde Italiaanse kaas. Deze hartige maïskoekjes zijn lekker als bijgerecht of gewoon als hapje op elk moment.
Ik heb een vreemd eetpatroon, dat komt doordat ik veel alleen eet; mijn man heeft onregelmatige werktijden en ik werk sinds corona voornamelijk thuis, waar ik het rijk (en het tostiapparaat) volledig aan mezelf heb. Voor één persoon koken vind ik niet leuk, en daarnaast ontbijt ik laat en ’s middags heb ik de neiging te ‘grazen’ en zo mijn eetlust voor de avond te bederven. Om desondanks gezond te eten, heb ik een vrij onorthodox, maar toch verantwoord eetpatroon. Onderstaande is een voorbeeld van hoe mijn eetweek er uit kan zien, afhankelijk van het seizoen, de werktijden van mijn man en van waar ik zin in heb.
Op een donderdagavond in de nazomer lopen het terras en de zaal van Camion, dicht tegen het oude Justitiepaleis en de Leien, aardig vol. Het bewijst hoe in een grote stad als Antwerpen een behoefte bestaat om avontuurlijk plantaardig uit eten te gaan, tegen een redelijke prijs.
Het grappige aan Chinese restaurants is dat je in elk land andere gerechten op de menukaart hebt staan. China is dan ook een groot land met verschillende keukens, dus zo raar is dat op zich niet. Nederland is sowieso een raar voorbeeld, omdat je hier Chinees-Indonesische (soms nog in combinatie met Surinaamse) restaurants hebt. Maar toch waren we verbaasd toen wij een paar jaar geleden op vakantie in Oostenrijk "Klimmende mieren op een boom" tegen kwamen op de menukaart.
Geen thema deze week, we laten ons leiden door waar we op dat moment zin in hebben. Op maandag eten we een Midden-Oosterse couscous met artisjok en walnoot. Op dinsdag houden we het simpel met aardappels, broccoli en een salade van bruine bonen. Op woensdag zetten we gebakken aardappels met prei en kastanjechampignons op tafel. Daarna wordt het een traditioneel doch onbekend Italiaans gerecht: pasta met witte bonen. We hebben ook zin in barbecue, maar omwille van de dalende temperaturen bakken we dan maar groentespiesjes in de oven. Op zaterdag maken een vegetarische moussaka Tot slot op zondag bakken we een herfstige cake met kweepeer. Zo komen we smakelijk de week door.
Uit het boek De vier Seizoenen van Sanne Vogel plaatsen we een stamppotje met bietjes en cantharellen. In dit zomerse recept gebruikt ze zomerpostelein, maar dat is gelukkig ook door andere zachte bladsoorten te vervangen. En ondanks dat het een zomers recept is, maken de bietjes en paddestoelen het toch nog herfstig.
veganistische en culturele hotspot - € tot €€