Groene paprika’s, velen zijn er niet echt dol op. Ze hebben ook wel een wat wrang en bitter smaakje wanneer je ze rauw eet. Ook gekookt hebben ze niet die lekker zoetige smaak die de rode, gele en oranje zusjes wel hebben. Toch doen groene paprika’s het in bepaalde gerechten juist erg goed, zoals in het onderstaande Mexicaanse gerecht met tomatenrijst. Je kunt als alternatief voor de linzen heel goed kidneybonen gebruiken, deze wordt veel in Mexicaanse gerechten gebruikt. Denk aan chili sin carne en de Mexicaanse bonenburrito’s.
Met een lokale organisatie organiseren we ieder jaar een pannenkoekenmiddag. Sinds vorig jaar kwam er ook de vraag om vegan pannenkoeken te voorzien. Het was niet helemaal een succes door een beslag dat niet genoeg getest was en een gebrek aan planning. Dit moest beter. Voor de editie van begin dit jaar kreeg ik zelf een recept toegeschoven en de vraag om ze alvast voor te bakken om een optimale bediening te kunnen garanderen. Het recept heb ik uiteindelijk flink aangepast na een proefbaksessie. Na afloop was iedereen erg tevreden van het resultaat. Daarom hier mijn eigen versie van het recept voor jouw eigen pannenkoekenfeestje thuis.
Bij curry denk je vaak meteen aan pittig. Maar een curry kan ook erg mild zijn, zoals deze bloemkoolcurry met als basis kokosmelk. Daardoor proef je ook de geurige saffraanrijst beter, die in de magnetron gekookt wordt! Bloemkool lijkt een typisch Nederlandse groente, maar in de Indiase keuken is bloemkool erg geliefd. Zeker in combinatie met kokos en specerijen.
Een paar dagen geleden plaatste Sven een recept voor Weense aardappelsalade, een type salade die je overal in Zuid-Duitsland en Oostenrijk vindt. De Noord-Duitse tegenhanger is wat steviger en minder verfijnd - 'deftig' noemen de Noord-Duitsers dat. En een aardappelsalade zonder mayonaise mag in Noord-Duitsland geen Kartoffelsalat heten.
Deze aardappelsalade heeft tal van namen. Een van de namen die ik vaker tegenkwam is Erdäpfelsalat nach Wiener Art. Tegelijkertijd wordt dit gerecht opgeëist door zowat elke regio in het zuiden van Duitsland en Oostenrijk. Er zijn wel een paar kleine regionale verschillen, maar de algemene bereidingswijze is dezelfde. Voor mij was het een verrassing om een traditionele aardappelsalade zonder mayonaise te zien. De emulsiesaus maak je hier zelf. Bij het gebruik van groentebouillon is ze zelfs helemaal plantaardig. De aardappelsalade is lekker bij een barbecue, bij een picknick of met een sellerieschnitzel.
Op Facebook kregen we een berichtje van Monique van Raak, die ons dit lekkere recept stuurde. Een mediterraans aandoende gegrilde-groentetaart, met lekker veel groente. De overgebleven marinade kun je hergebruiken als dressing.
De tarte tatin kennen we als een omgekeerde Franse zoete appeltaart. Appels worden met karamel onder een deeg gebakken en de taart wordt omgedraaid wanneer hij uit de oven komt. Je kunt zo’n taart natuurlijk ook hartig maken en als lunch of diner eten. Ideaal zijn hiervoor wortel- of knolgroenten, omdat ze hun vorm mooi behouden in de oven. In de zomer kunnen we met verse rode bieten van het land een vrolijk uitziende rode tarte tatin maken.
De zogenaamde Griekse pasta, orzo met tomatensaus, kende ik al een tijdje van diverse Griekse eetplekken, hoewel ik hem nog nooit zelf had klaargemaakt. Onlangs zocht en vond ik een recept op het internet, maar ik was eigenlijk niet tevreden met het resultaat. Te flauw van smaak. Daarom ben ik zelf maar beginnen te experimenteren om het recept te verbeteren, met het idee van risotto in het achterhoofd. Op aanraden van een vriend verving ik ook de passata door een blik tomatenblokjes. Dit was een goeie tip. Na al mijn pogingen, deel ik het uiteindelijke recept natuurlijk met jullie.
Naast aglio, olio e peperoncino is pasta burro e salvia, oftewel pasta met boter en verse salie, een klassieke eenvoudige, maar vooral ook erg smaakvolle, manier om pasta te serveren. Vooral op warme zomerdagen eten we graag een bordje tagliatelle in salieboter met daarbij een fikse salade. Lekker snel klaar en altijd een succes.
Hummus kun je in principe maken van elk type peulvrucht, dus niet enkel van kikkererwten, al zou je het dan misschien eerder bonen- of linzenspread moeten noemen. Vandaag maken we een pittige hummus van rode linzen die we een meer uitgesproken smaak geven door limoen te gebruiken in plaats van de meer traditionele citroen. Ook kun je deze hummus zowel warm als koud eten. Warm lijkt hij wat meer op een dahl en kan hij ook dienen als bijgerecht. Koud is het meer een klassieke hummus die lekker is op een stukje brood, met rauwe groenten of als onderdeel van een mezze.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
