Ik hou van lekker hartig. Als kind al liet ik de jam en hazelnootpasta links liggen. Op mijn boterham komt vooral kaas en brie. Zo af en toe probeer ik wel vegetarische smeersels uit de schappen, maar die smaken toch vaak hetzelfde - naar gist - of ze gaan vrij snel vervelen. Tijd dus voor een experiment: zelfgemaakte spread voor op brood. Het moet wel snel in elkaar te draaien zijn, natuurlijk.
Het seizoen dat je geacht wordt eten mee te nemen, komt er weer aan. We moeten picknicken op een kleedje in het bos, zandhappen aan zee, onhandig doen op een bootje of vlug naar binnen omdat het weer plotseling betrekt. Vrienden die tijdens de winter hun hand niet omdraaiden om een viergangendiner met amuse, huisgemaakte cocktail en bonbons te serveren, willen nu dat 'gezellig iedereen een gerecht meeneemt'. Nou vooruit dan maar, als het dan wel wat anders dan die eeuwige pastasalade mag zijn.
Op een reisblog las ik ooit dat in Azië tofu eten voor 'echte mensen' is. Want iedereen in Azië eet tofu, terwijl in het Westen tofu bijna alleen door vegetariërs wordt gegeten. Nou vooruit, ook door een handje vleesverminderaars en culi's met een passie voor Aziatisch eten. Het gevolg van de populariteit van tofu in Azië is dat er veel tofugerechten zijn, die helemaal niet vegetarisch zijn. Ma po tofu bijvoorbeeld. Maar onze versie natuurlijk wel.
Het gaat weertechnisch gesproken goed, want de eerste witte asperges zijn al gespot. Ze komen nu nog uit warme tunneltjes, maar dat is nog altijd een stuk milieuvriendelijker dan uit kassen of van ver ingevlogen. Tijd dus voor een lente-achtig aspergerecept.
Koshari is een heel bekend gerecht in Egypte. Ik hoorde er het eerst over tijdens de Arabische lente. Of het waar is weet ik niet, maar ik las ergens dat er voortdurend grote pannen koshari naar het Tahrirplein werden gedragen: het is goedkoop en lekker eten en het vult bovendien goed. Niet veel later at ik zelf koshari gemaakt tijdens een kunstperformance door een Egyptische student in Amsterdam.
Nederland kampt met een uienoverschot, zo liet Mediametic vorige week weten. Eeuwig zonde, om al die uien zomaar weg te gooien, dus waren ze gratis op te halen in Amsterdam. Een mooi initiatief, want met uien kun je veel kanten op, ook als je ze koopt of zelf plant.
Op ons kookforum zien we regelmatig superlekkere gerechten voorbij komen. Zo maakte Sven een tijdje terug erg lekkere bonenburgers. Gelukkig wilde hij het recept nog een keer maken om de precieze hoeveelheden op te schrijven zodat we de burgers ook met jullie kunnen delen.
Als je bij het horen van de naam ajtar huivert en denkt aan die veel te zoete, knalgele koolsliertjes die mening Hollandse supermarkt verkoopt als atjar, vrees dan niet. Mijn atjar is fris, zuur een beetje scherp en erg lekker bij Indonesisch eten. En makkelijk om zelf te maken.
Als de winter bijna is afgelopen, heb ik altijd een kleine fruitcrisis. De lekkere sinaasappelen die er de hele winter waren, zijn vervangen door vezelige, uitgedroogde exemplaren, de mango's gaan van onrijp naar verrot zonder eetbaar tussenstadium en van de appels, die sinds de herfst bij de groothandels in de koeling hebben gelegen, is in mijn fruitschaal niet veel meer over dan een hoopje zielige, muffe, vaalgele vruchten. En dat terwijl het leuke fruitseizoen, dat van zoete aardbeien, frisse frambozen en heerlijke blauwe bessen nog heel ver weg is.
Yes, het is terrassenweer en bij een lekker biertje of wijntje in de zon hoort natuurlijk iets te snacken. Chips? Of liever iets zelfgemaakts dat je dan vervolgens alsnog bij chips, tortillachips welteverstaan, kunt serveren. Guacamole bijvoorbeeld. Hoe ging dat ook al weer?
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
