"
Na die mooie warme reis door 't zonnige Spanje vergeet ik alles, ik denk alleen nog Spaans" zong Samantha in 1977, toen Spanje populair werd als vakantieland voor alle bevolkingslagen. Om nu ook in zonnige vakantiesferen te blijven, maken we deze week een volledig Spaans weekmenu met gerechten op eentje na allemaal van oorsprong vegetarisch zijn. We beginnen met snijbonen met aardappels en gaan verder met spinazie met kikkererwten. Op woensdag maken we patatas bravas met gevulde portobello's en op donderdag tumbet mallorquin. Een puur plantaardige tortilla is voor vrijdagavond en op zaterdag eten we huevos a la flamenca. Tot slot ontbijten we op zondag met tostada con tomate.
In zijn essay Optimisme zonder hoop geeft Tommy Wieringa de hoop als levenshouding op, althans waar het de opwarming van de aarde betreft. Het hebben van hoop leidt uiteindelijk slechts tot hopeloosheid, omdat de klimaatcrisis onomkeerbaar is en tot ongeziene destructie leidt. Echter, het opgeven van de hoop staat het doen van iets positief niet in de weg. Zoals, in zijn geval, het dagelijks oprapen van zwerfplastic op de dijk voor zijn huis en het organiseren van boomplantingsacties. Is vegetarisch of veganistisch eten dan niet ook geen dagelijkse vorm van dat handelend in de veranderende wereld staan? Vleesproductie veroorzaakt tenslotte klimaatopwarming, ontbossing en het verlies aan biodiversiteit, en is daarnaast de hoofdoorzaak van dierenleed.
Onderstaand recept is uit het onlangs door Jolanda gerecenseerde Boustany van Sami Tamimi. Gebruik zoete, goed rijpe tomaten om deze zomerse salade optimaal tot zijn recht te laten komen.
Van verse za’atar, uien en sumak maak je een klassieke Palestijnse salade, een die in een paar omliggende landen ook wordt gemaakt. Met hun kenmerkende smaak zijn de fluwelige verse za’atarblaadjes de ster van het gerecht. Ze zijn aromatisch, met een geurig en aards aroma dat zowel kruidig als een tikje bloemig is, een beetje als de smaak van tijm en oregano, met een subtiele peperige ondertoon.
We zijn halverwege de maand juli beland. Ons weekmenu wordt daarom lekker zomers en vol zonnige elementen, met extra aandacht voor smaken uit de landen rond de Middellandse Zee. Op maandag maken we een snelle pasta courgette, paprika en roomkaas, op dinsdag couscous met halloumi en zoete aardappel. Daarna gaan we verder met een 'chille' orzosalade en courgette op Midden-Oosterse wijze. Op vrijdag serveren we een gele kerriesoep met een kaastosti en op zaterdag tomatenrisotto met wilde spinazie, ovengegaarde tomaten en feta.Tot slot bakken we op zondag een quinoa-krentenhazelnotenbrood.
Iedereen kent borsjtsj, de rode-bietensoep uit Oost-Europa. Dat is eerder een wintergerecht. Voor de zomer bestaat er echter een koude, felroze variant: chłodni. Die soep heeft de oorsprong in Polen en Litouwen. Hier bestaan ook heel wat versies van, maar wij maken er eentje met ingrediënten die je bij ons in de supermarkt probleemloos kunt vinden: qua groenten komkommer en radijs en qua soepbasis karnemelk en yoghurt. Afwerken doe je met een half hardgekookt ei. Dit zorgt voor meer vulling en het maakt het geheel ook romiger. En voor wie het zich afvraagt: de L met een streep erdoor spreek je uit als een W: chwodnik dus.
Boustany is Arabisch voor ‘mijn tuin’ en hiermee refereert de auteur aan zijn thuisland Palestina én aan de tuin van zijn grootouders. Daar ontstond zijn liefde voor groenten en fruit, leerde hij ruiken en proeven, en werd de basis gelegd voor zijn carrière als kok en kookboekenschrijver. Sami Tamimi is een Palestijnse chefkok die in Londen woont en werkt. Hij schreef mee aan twee van de kookboeken van Ottolenghi en is mede-eigenaar van het catering- en restaurantbedrijf Ottolenghi. Samen met Tara Wigley schreef hij zijn derde kookboek, Falastin, over de keuken van Palestina. Zijn vierde kookboek schreef hij zonder co-auteur en hij gaf het het motto: “Een ode aan de groente uit mijn Palestijnse keuken”. Boustany is een erg persoonlijk boek, gevuld met kleurrijke, smaakvolle recepten en verhalen over het land, de tradities en de cultuur waarin Tamimi opgroeide.
De eerste hittegolf hebben we al achter de kiezen en het is nu nog steeds bepaald geen kwakkelzomertje. Daarom pakken we deze week uit met allerhande koude gerechten, maar ook met een paar warme gerechten die het ook goed doen bij warm weer. We beginnen met een vegan couscoussalade en gaan verder met een salmorejo uit Andalusië. Risotto van parelcouscous met spinazie eten we op woensdag, en op donderdag zetten we een kleurrijke broccolisalade op tafel. Het weekend starten we met een simpele barbecue met daarbij een pasta-pestosalade en een fris glas sangria. Daarna mag het iets geraffineerder met masala dosa's met rode biet en aardappel. Op zondag maken we tot slot zelf ijs.
Onlangs kwam in het nieuws dat steeds meer vegetarische restaurants de deuren sluiten of weer vlees in het menu opnemen. Dit werd juist als een positieve ontwikkeling gepresenteerd: het vegetarische aanbod in reguliere restaurants is ondertussen flink groter en breder geworden. Een mooie aanleiding om eens terug te blikken op de vegetarische ontwikkelingen in de afgelopen twee decennia, met smakelijke en minder smakelijke anekdotes.
Ook deze week hebben we voor jullie ons archief - èn daarbuiten- afgespeurd naar de lekkerste recepten om je eetweek te vullen. We beginnen makkelijk, want wie wil er na een doordeweekse werkdag urenlang in de keuken staan? In het weekend pakken we wat meer uit met friet en zelfgemaakte bloemkoolwings. We gebruiken de restanten van de bloemkool als basis voor de soep op zondag. Fijn voor je budget én je hoeft niets weg te gooien.
Ik stuitte op een recept voor 'eenvoudige vegan feta', een ellenlange blogpost met aan het eind een recept dat volgens Sven nog uit de jaren 1990 stamt. In die tijd moest je als vegetariër nog creatief zijn, laat staan als veganist. Niemand van de redactie had het recept ooit gemaakt, reden genoeg om me er gewoon aan te wagen met een restje tofu dat ik toch nog in huis had. Ik heb het recept nog iets verder vereenvoudigd en de verhoudingen naar eigen inzicht aangepast. Het resultaat is natuurlijk niet vegan feta, maar de gemarineerde tofublokjes smaken daadwerkelijk lekker ziltig en kruidig.
