Op 22 oktober 2021 is het honderd jaar geleden dat de Franse chansonnier Georges Brassens werd geboren. Hij zag er zo Frans uit als de Eiffeltoren, maar stamde van een Italiaanse moeder in de zuidelijke havenstad Sète, waar een groot aantal Italiaanse migranten leefde. Zij hadden niet enkel hun taal maar ook hun culinaire gewoonten meegebracht. Om Brassens te eren maken we een zondags familiegerecht, dat in elk gezin wel anders werd klaargemaakt. Hoofdbestanddelen waren pasta, tomatensaus en de al sinds de achttiende eeuw in de Provence bedachte 'alouettes sans tête', onze blinde vinken. Wij maken er een vegetarische versie van, met de al sinds eeuwen in de Hérault verbouwde kikkererwten en bospaddenstoelen, die ook in deze regio te plukken zijn.
Ik had een stamppot met koolrabi gepland. Ik twijfelde nog of ik er een potje maïs door zou roeren of dat ik naar de supermarkt zou gaan om vegetarische burgers te kopen. Toen bedacht ik opeens dat ik ook maïsbeignets kon maken, in de Verenigde Staken bekend als corn fritters. Het is in wezen een beslag met maïs erdoor, maar hiermee kan je bijna eindeloos verschillende versies maken. Ik koos niet voor de klassieke versie maar voor eentje met Provençaalse kruiden en harde Italiaanse kaas. Deze hartige maïskoekjes zijn lekker als bijgerecht of gewoon als hapje op elk moment.
Het grappige aan Chinese restaurants is dat je in elk land andere gerechten op de menukaart hebt staan. China is dan ook een groot land met verschillende keukens, dus zo raar is dat op zich niet. Nederland is sowieso een raar voorbeeld, omdat je hier Chinees-Indonesische (soms nog in combinatie met Surinaamse) restaurants hebt. Maar toch waren we verbaasd toen wij een paar jaar geleden op vakantie in Oostenrijk "Klimmende mieren op een boom" tegen kwamen op de menukaart.
Uit het boek De vier Seizoenen van Sanne Vogel plaatsen we een stamppotje met bietjes en cantharellen. In dit zomerse recept gebruikt ze zomerpostelein, maar dat is gelukkig ook door andere zachte bladsoorten te vervangen. En ondanks dat het een zomers recept is, maken de bietjes en paddestoelen het toch nog herfstig.
Soms word je door het toeval geïnspireerd tot een nieuwe combinatie van groenten. Deze week kreeg ik namelijk van de tuinderij waar ik als vrijwilliger werk verse rode biet en een krop radicchio mee. 's Avonds maakte ik er een gerecht uit de oven mee en besloot dat het een goede combinatie zou zijn met pasta en mozzarella.
Hartige pannenkoeken als hoofdgerecht, ik ben er dol op. Vaak bak ik ze op een zondagmiddag of voor gasten waarvan ik niet weet wat ze precies graag lusten. De pannenkoeken die we nu bakken zijn op basis van kikkererwtenmeel en gewone bloem. Een ei heb je niet nodig. Door het kikkererwtenmeel gaan eigenlijk wel wat op omelet lijken. Dat wordt nog versterkt wanneer je kala namak toevoegt. Dit is een zwart zout uit India dat van nature zwavel bevat. Deze zwavel zorgt voor de smaak van eieren. Je vindt het in winkels met een zeer uitgebreid veganistisch aanbod of online. Deze pannenkoeken liggen qua smaak en structuur tussen pannenkoeken en omelet in, maar toch noem ik ze nog liever geen 'vegan omelet'. Als vulling nemen we een kruidige stoofpotje van groenten en champignons.
Karl schreef onlangs een enthousiaste recensie over Vegetalia, waarin Luna Trapani ons trakteert op honderd plantaardige Italiaanse recepten. Wij mogen een recept uit dit boek publiceren en Karl koos meteen voor dit recept voor pasta met witte bonen: typische ingrediënten en makkelijk te maken. Bonen gelden tenslotte als de armeluiseiwitten van Italië, dus die vind je terug in veel recepten in het boek.
We hebben een nazomergevoel. We willen enerzijds lekker zomers eten, maar anderzijds neigen we ook al een beetje naar de herfst. Daarom houden we een barbecuefeestje, maar dan zonder de barbecue, zodat we indien het te koud is binnen kunnen blijven. Deze groentespiesjes met halloumikaas uit Cyprus kun je namelijk prima in de oven maken, hoewel ze natuurlijk ook de barbecue kunnen. Ze zijn gemakkelijk te maken en je hebt er weinig omkijken naar tijdens het bakken. De spiesjes zijn lekker als hapje bij de borrel, als bijgerecht bij het hoofgerecht of als een deel van het buffet. Ook hier geldt: zie het recept vooral een aanleiding om jouw creativiteit aan te wakkeren. Durf te variëren!
Stamppot behoort tot ons culinaire erfgoed. In België noemen ze het zowel in het Nederlands als in het Frans vaker "stoemp", een woord afkomstig uit het Brusselse dialect. De oorsprong van het gerecht gaat honderden jaren terug. Groenten werden gekookt in een grote ketel boven het vuur. Bij de introductie van de aardappel is de huidige stamppot onstaan. De bereiding werd verfijnd naarmate de keukenapperatuur ook verbeterde. Wel is het zo dat we tegenwoordig zowat alles stamppot noemen. Vaak gaat het eigenlijk om aardappelpuree met groente, ongeacht de bereidingswijze. Een traditionele stamppot is echter een éénpansgerecht. Het recept dat ik met jullie deel heb ik leren kennen uit oude kookboeken. Verrassend geeft deze manier van bereiden meer smaak en hoef je achteraf nauwelijks of geen boter of melk toe te voegen.
Mijn doordeweekse lunch bestaat typisch uit een kop soep en een salade in de brede zin van het woord. In pre-covidtijden nam ik vaak een soep in het bedrijfsrestaurant. Nu ik hoofdzakelijk van thuis uit werk, ben ik bijna noodgedwongen weer begonnen om mijn eigen soep te maken. Soms koop ik wel eens voorgesneden groente, maar meestal maak ik soep van verse groenten. Deze broccoli-courgettesoep is ontstaan toen er een halve broccoli lag te verpieteren in de koelkast en ik toevallig ook nog een courgette had liggen. Het resultaat van deze simpele soep was beter dan verwacht. Sindsdien heb ik vaker bewust mijn boodschappen gepland om deze soep te maken. Het is trouwens ook een dankbare manier om de broccolistam te verwerken.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
