Ooit vloog ik naar Suriname. Naast me in het vliegtuig zat een vrouw in feestelijke Surinaamse dracht zich te verheugen op het weerzien met haar moederland. "O, ga je voor de eerste keer? Nou, je gaat wat meemaken, je gaat zooo lékker eten, meisje. Kip, ooow zulke lékkere kip. En eend, die noemen we 'doks' in Suriname, je gaat niet weten wat je proeft en altijd heimwee houden." In mijn herinnering heeft ze de helft van de toch echt behoorlijk lange reis verlekkerde verhalen verteld, maar dan vooral over kip. En eend dus. Het klonk als een droomland voor een omnivoor, niet bepaald de ideale bestemming voor een veganeusje. Zou je denken.
In Praag werd ons het bekende vegetarisch restaurant Estrella aanbevolen. De zoektocht ernaartoe moest natuurlijk de eerste beste dag plaatsvinden en we hebben er ook meteen gereserveerd voor dezelfde avond. Ik had me er de hele dag op verheugd en was absoluut niet teleurgesteld. Als hoofdgerecht nam manlief een safraanrisotto met oesterzwammen en een koekje van parmezaan. Ikzelf nam quesadilla’s hartig gevuld met spinazie, oesterzwammen en cheddarkaas. Natuurlijk ging ik, eenmaal thuis, deze quesadilla’s proberen te evenaren, met het onderstaande heerlijke resultaat.
Quesadilla's zijn van oorsprong Mexicaans, maar vandaag maken we er een Franse versie van. Aan het basisprincipe van tortilla en kaas tornen we echter niet. Als vulling gebruiken we andijvie, kastanjechampignons en blauwe kaas. Zo krijg je een heel ander gerecht. Andijvie hoeft tenslotte niet altijd in de stamppot te belanden. De quesadilla's kun je opdienen als hapje of als voorgerecht, maar ook als hoofdgerecht met een salade. Let wel op dat ze best wel machtig zijn, omdat er veel kaas in zit.
Deze wraptaart is een beetje werk, maar dan heb je ook zeker wel iets lekkers in handen. Met een zelfgemaakte tomaten-paprikasaus, waar je heel goed restjes in kwijt kan, maak je zeker de blits met deze taart. De saus gaat wat uit de taart lopen als je hem open snijdt, maar dat maakt niet uit: gewoon lekker dopen!
Ze zijn er weer volop: pastinaken. Het is een zeer veelzijdige groente met een zoete, anijsachtige smaak. Je kunt er soep of puree van maken, of roosteren in de oven. Vandaag maakte ik er pastinaak-pannenkoeken mee, gevuld met salade met biet, gebakken peer en Franse blauwe kaas.
Het is volop paprikaseizoen. Ze zijn goedkoper, lekkerder en natuurlijk ook ecologischer dan tijdens de andere maanden. Daarom eet ik er bijna elke dag. Om eens iets anders maken dan in de pan gebakken paprikareepjes, bedacht ik deze puur plantaardige paprikapannenkoekjes. Ze zijn lekker als aperitiefhapje of als bijgerecht bij de maaltijd. Het recept is losjes gebaseerd op besan ka cheela, Indiase kikkererwtenpannenkoekjes. De structuur ligt ergens tussen pannenkoek en omelet. Laat de groentevulling achterwege en je hebt ook een prima ontbijt.
Het aspergeseizoen is nog altijd bezig. Daarom zoeken we verder naar lekkere recepten. Deze groente is zo veelzijdig dat we elk jaar weer spijt hebben dat we niet alle gerechten hebben kunnen maken. Ook proberen we nieuwe dingen uit. Vandaag maken we daarom hartige pannenkoeken van tarwe en boekweit die we vullen met witte asperges in een aromatische saus van kruiden uit eigen tuin of balkon. Ideaal als lunchtgerecht of als onderdeel van een gezellig lentediner.
In Dublin at ik in The Woollen Mills, een restaurant gelegen aan de centrale rivier de Liffey, waar traditionele gerechten in een modern jasje bereid worden en waar ook inventief vegetarisch gekookt wordt. Midden in de winter at ik daar een stoofpot van wortelgroenten, geserveerd met moderne zoete-aardappelpannenkoekjes en a touch of feta, de bekende Griekse schapen- (en geiten-)kaas. De knolgroenten en kolen, welke in Nederland eerder gezien worden als 'vergeten groenten', worden in Ierland nog veel gegeten. Het zijn namelijk de enige beschikbare seizoensgroenten in de winter. Gelukkig schijnt de zon nu volop en zijn de zomergroenten weer volop beschikbaar. Vandaag daarom een zomerse variant van dit gerecht. De stoofpot kan, indien gewenst, ook lauw of op kamertemperatuur gegeten worden. Een feestelijk recept voor een maaltijd buiten.
Toen ik een foto van deze pizza op Twitter deelde met de melding ‘far from #guiltypleasure pizza’, kreeg ik gelijk de nodige reactie. Hoezo ‘guilty pleasure’? Een pizza is juist ‘gewoon ontzettend lekker’. En dat is het natuurlijk ook en déze pizza zéker. Mijn opmerking kwam echter uit iets anders voort. De avond ervoor hadden we het in Radio Culinair (@ SRC.FM) over ‘verboden vruchten’ en ‘guilty pleasures’ en ik vertelde over één van mijn guilty pleasures: het restje pizza van de vorige avond als ontbijt. Met deze pizza kan dat zonder schuldgevoel. De bodem is gemaakt met yoghurt en ook de toppings zijn verantwoord. En eerlijk, gezond is alleen maar leuk als het ook lekker is, toch?
Bij het ontwikkelen van een nieuw recept vind ik wat houvast en inspiratie wel fijn. Daarom heb ik het boek Smaakvrienden Groenten van Angélique Schmeinck gekocht. Ik heb trouwens niet veel aanleiding nodig om een nieuw (kook)boek te kopen; elk excuus is geldig. In dit boek staan ruim 80 groenten met al hun smaakvrienden. Ik ben begonnen bij de A en bij een wintergroente: andijvie. Bij elke groente staan bereidingstechnieken en veel andere heerlijke ingrediënten die bij de groente passen. Ik koos voor pompoen, witte bonen en tahin om ‘iets’ samen met de andijvie te bereiden.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
