Er gaat niets boven lekker stevig zuurdesembrood met een knapperige korst. Nog kan ik zulk brood hier in het Duitse Hildesheim bij de bakker om de hoek kopen, maar binnenkort verhuizen we naar Nederland, waar je - sorry Nederlanders, maar het is gewoon zo - goed brood met een lichtje moet zoeken. Gelukkig is zelfgemaakt zuurdesembrood zelfs nóg lekkerder dan zelfgekocht. Een paar dagen geleden zijn we begonnen een zuurdesemstarter te maken. Daarmee maken we morgen een freestyle-brood à la Kristof. Het voordeeg maken we vanavond al, want dat moet ongeveer 12 uur rusten.
Er gaat niets boven zelfgebakken brood - en al helemaal niets boven zelfgebakken zuurdesembrood.met een stevige smaak en een knapperige korst. Over een paar dagen gaan we een freestyle zuurdesembrood bakken. De basis voor zuurdesembrood is een zuurdesemstarter, gefermenteerd roggemeel. Hier heb je maar een paar ingrediënten voor nodig, en een beetje tijd. Als je vandaag een potje vult met roggemeel en water, kun je zondag met ons meebakken.
Wie graag kookt, krijgt een ander hoofd. Normale mensen denken bij Grieken aan de Eurocrisis, ik aan moussaka en walnotenyoghurt. Prettig is dat, zo’n meer positieve bedrading. Van al dat piekeren en discussiëren krijg je maar rimpels, en een hoefijzermondje, daar knapt niemand van op. De afgelopen weken ging het tijdens de verkiezingsstrijd onophoudelijk over de islam. Gék werd ik ervan, tot ik ineens bedacht dat ik al tijden geen Aubergines van de imam (ook wel bekend als "imam bayildi") had gemaakt. Ik maakte er wortelsalade met hummus bij en pilav-rijst en had zo ineens hartverwarmend, multi-cultureel eten dat iedereen lust, zelfs de grootste islam-sceptici. Eten verbindt. Dat hopen we dan maar, tenminste.
Deze week koken we met vrienden. Om precies te zijn koken we met vrienden van Vegatopia. We gebruiken voor één keer niet ons eigen receptenarchief maar we gaan op zoek naar leuke recepten op de persoonlijke kookblogs van redacteurs, gastredacteurs van Vegatopia en van mensen die een bijzondere bijdrage aan Vegatopia geleverd hebben. Zoals altijd wordt het weer een culinaire reis. Zo "bezoeken" we onder andere Mexico, Italië en Japan maar ook Nederland slaan we niet over.
Naast de bloemkool spelen mosterd, kummel en venkelzaad een hoofdrol in deze ovenschotel, die al sinds jaren regelmatig bij ons op tafel komt. Het krokante kaaslaagje met nigellazaad maakt het gerecht af. Traditioneel en exotisch tegelijk. Je mag zelf kiezen of je aardappels of volkorenpenne wil gebruiken, beide varianten zijn lekker.
Deze heerlijke linzenschotel is ontstaan uit een allegaartje van overgebleven groenten uit de groentelade, zoals een stuk flespompoen, een groene paprika, een halve courgette en wat bosuitjes. Je kunt er eigenlijk alle restjes groenten wel voor gebruiken. Deze schotel is een lekkere manier van restverwerking en nog budgetvriendelijk en duurzaam ook.
Bij het ontwikkelen van een nieuw recept vind ik wat houvast en inspiratie wel fijn. Daarom heb ik het boek Smaakvrienden Groenten van Angélique Schmeinck gekocht. Ik heb trouwens niet veel aanleiding nodig om een nieuw (kook)boek te kopen; elk excuus is geldig. In dit boek staan ruim 80 groenten met al hun smaakvrienden. Ik ben begonnen bij de A en bij een wintergroente: andijvie. Bij elke groente staan bereidingstechnieken en veel andere heerlijke ingrediënten die bij de groente passen. Ik koos voor pompoen, witte bonen en tahin om ‘iets’ samen met de andijvie te bereiden.
De Italiaanse keuken is een verrukkelijke inspiratiebron voor veel van onze redacteuren. Kwamen we in de jaren ’70 niet verder dan elleboogjesmacaroni en pizza, tegenwoordig weten we allemaal wat risotto en gnocchi zijn. Deze week maken we een lekker gevarieerde keus uit onze Italiaanse recepten. Met klassiekers in een eigentijds jasje en ook wat minder voor de hand liggende ingrediënten.
Een latte waar geen melk aan te pas komt, dat klinkt een beetje als een stroopwafel zonder stroop of een krentenbol zonder krenten. Maar het kan natuurlijk best. Of het ook goed smaakt, is weer een heel andere vraag. En daarom doen Jan en Mister Macchiato een schuim- en smaaktest.
Fettuccine alfredo, ook wel pasta alfredo, is een van oorsprong Italiaans gerecht dat gecommercialiseerd werd in de Verenigde Staten. Intussen is het een soort van culinair begrip geworden met heel wat varianten. Maar toch gaan wij terug naar het oorspronkelijke recept. Omdat het een heel simpel gerecht is, is de kwaliteit van de ingrediënten zeer belangrijk. Gebruik het liefst versgeraspte kaas en roomboter van goede kwaliteit. Als pasta neem je het best een brede lintpasta zoals parpadelle of fettuccine om die het best bij de structuur van de saus past. Wanneer je deze niet kunt vinden, mag tagliatelle ook.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
