Nou ja, de kom zelf eten we uiteindelijk niet op, maar dit Japansige gerecht eet ik met plezier tot de laatste rijstkorrel op. Het wordt gemaakt met sushirijst en het is leuk te ontdekken dat je met sushirijst meer kunt doen dan alleen eh... sushi maken.
Vandaag is de geboortedag van The King. Had hij nog geleefd, dan was hij nu 80 geworden. Gastredacteur Marleen is een grote fan van zowel zijn muziek als zijn twijfelachtige smaak in sandwiches.
Freekeh is een graan, en granen zijn hip, zoveel is wel duidelijk. Maar dit is geen modeproduct, in het Midden-oosten gebruiken ze freekeh al heel lang en veel. Bovendien is het ook nog eens heel erg lekker, en sinds kort goed verkrijgbaar in Nederland. Tijd voor een test dus.
Op een culinair eetfestijn eerder dit jaar zag ik de kreet “couscous met appelmoes”. Het idee erachter was dat keukens uit verschillende culturen vaak uitstekend samengaan. Al zou je appelmoes ook kunnen associëren met kinderen onbekende smaken laten eten. Wie kreeg vroeger niet een beetje appelmoes op zijn spinazie/witlof/andijvie om toch vooral die groenten maar binnen te krijgen? Of moest eerst zijn bordje leeg eten voordat het bakje appelmoes aan de beurt was?
Stel, je hebt een abonnement op een wekelijkse groentetas. En stel, je bent niet dol op stamppot. Wat doe je dan in de winter met al die kolen, knollen en wortels? Iets heel anders dus, bijvoorbeeld boerenkool in een quiche.
Vegetarisch gehakt. Echt lekker heb ik het nooit gevonden. De brokkelige, bruine korrels, die ik volgens de verpakking prima door mijn spaghetti kan roeren, heb ik altijd links laten liggen. Maar er lijkt een revolutie gaande bij de vleesvervangers en o.a. de makers van GoodBite doen een goede gooi naar een prettige gehaktvervanger. Tijd om eens te testen!
Tosti’s maakte ik altijd met een plak harde kaas, vroeger met Edammer en de laatste jaren met geitenkaas. Zachte geitenkaas op een tosti had ik nog nooit geprobeerd. Dat blijkt ook erg lekker, vooral als je het combineert met fijngesneden olijven en sjalot. Lekker als lunch of tijdens een lui weekend.
Eerder schreven we een recensie over Fruit Boek van Jane Grigson. Dit is een van haar heerlijke en eenvoudige recepten, in de voor haar boek zo karakteristieke verhaalvorm.
Dit nagerecht is een eetbare versie van de beroemde 'pumpkin spice latte' van koffieketen Starbucks. In deze koffie zit geen pompoen, maar de gestoomde puddinkjes kun je eventueel wel met pompoen maken. En die 'pumpkin spices'? Bijna onze speculaaskruiden, maar dan met piment in plaats van kardemom!
In glaasjes zie je de mooie laagjes van dit heerlijke en feestelijke nagerecht. De trifles, waarin zowel diepvries- als verse frambozen gaan, blijven makkelijk een paar dagen goed, dus ze zijn ideaal om van tevoren te bereiden.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
