Opvallend veel supermarktproducten hebben gezondheidsclaims: extra vezelrijk, bron van eiwit, of onderdeel van een gezonde levensstijl. Veel van die claims zijn onnodig of in ieder geval wat overdreven. Zo heeft onlangs de Keuringsdienst van Waarde de betrekkelijkheid van het label 'meergranen' laten zien: meergranentortilla's bijvoorbeeld zijn doorgaans niet vezelrijker of gezonder dan de normale. Veel natuurvoedingswinkels bieden daarom 'superfood' aan, die je klaarblijkelijk vooral in je smoothie moet gebruiken. En dat terwijl er een veel logischere manier is: gebruik ze vooral omdat ze lekker zijn in en op brood, voor de muesli, maar ook in andere baksels en zelfs snacks.
Zeer regelmatig kom ik terug van de natuurvoedingswinkel met een net iets te zware rugtas vol rogge, spelt, havervlokken, pompoenpitten en zonnebloempitten. Ook lijnzaad en sesamzaad gaan er hier in grote hoeveelheden doorheen. Gniffelend stel ik dan vast dat ik weer eens een lading 'superfood' in huis heb gehaald, terwijl de enige reden is dat we er graag lekkere dingen mee maken.
Ik begrijp dan stiekem ook niet waarom de gemiddelde Nederlander te weinig vezels binnen krijgt: ik vond het laatst juist ontzettend lastig toen ik een paar dagen vezelarm moest eten. Elke dag wit brood, zachte bolletjes en chips is toch ronduit saai?
Mijn man is de bakker in huis en elke week bakt hij een stevig Duits brood. Een lekker zuurdesembrood met rogge, spelt en haver, of juist een stevig gistbrood vol met pitten en lijnzaad. Met die twee basisrecepten kun je al uitgebreid variëren, maar ondertussen lijkt hij de uitdaging te hebben opgepakt zich door zijn Brotbackbuch Nr 1 heen te werken, met elke week een nieuw recept met bijvoorbeeld een voordeeg dat 48 uren moet rijzen. Een fijne weekendactiviteit waar ik de vruchten van pluk! En meergranen zijn die broden vanzelfsprekend, al is dat absoluut niet het uitgangspunt.
Ik ben zelf niet zo van de yoghurt met muesli, maar mijn man is ondertussen een groot liefhebber. Maar dan natuurlijk wel zelfgemaakte muesli, met naast een lading havervlokken ook weer de nodige zaden en pitten, maar ook zoetigheid als honing en geraspte kokos. Muesli moet tenslotte vooral lekker zijn. Wel heeft hij ondertussen ontdekt dat die kant-en-klare vruchtenyoghurt niet zo gezond - en op den duur ook saai - is. Met normale yoghurt en een lepeltje jam ben je een stuk gezonder bezig en bovendien kun je daarnaast ook veel meer afwisselen.
De jampotjes gooien we natuurlijk niet weg: die kun je prima gebruiken voor het bewaren van hartige hapjes als gepimpte pinda's en een pittige pepitamix van pinda's, amandelen, zonnebloem- en pompoenpitten. Jazeker, alweer met 'superfood', net zoals de kruidige kaasvlindertjes - die ik graag met sesamzaad of lijnzaad extra interessant maak.
Zo zijn we ongemerkt al beland bij de snacks. En daarom moet ik altijd gniffelen als al die lekkere zaken bij de natuurvoedingswinkel als 'superfood' worden aangeboden. Granen, pitten en zaden zijn tenslotte niets nieuws, bieden veel variatie, textuur en smaak, en zijn vooral superlekker.
Al zijn er ook uitzonderingen: ik persoonlijk heb nog geen recept gevonden waarin chiazaad qua smaak een meerwaarde heeft. En voor mij moet superfood vooral ook culinair functioneel zijn.
Dit artikel is geschreven in samenwerking met Spiruella. Meer weten over adverteren op Vegatopia? Kijk dan hier.
