Een paar dagen geleden schreef ik al dat je krokant gebakken of geroosterde aardappel in allerlei gedaantes prima als vegaburgervervanger kunt gebruiken - waarbij je dan bijvoorbeeld een klein peulvruchtengerecht serveert voor de eiwitten. Goudbruin gebakken polentaplakken zijn een lekker retro alternatief - een aardappelvervanger als het ware. Je kunt ze kruiden zoals je ze zelf het lekkerst vindt en uiteraard naar hartelust variëren. Je kunt ook meteen een grotere hoeveelheid polenta voor de plakken voorbereiden, zodat je ze een paar dagen later alleen nog maar hoeft te bakken.
De eerste en enige keer dat ik polentaplakken heb gegeten - tot voor kort - was toen we een paar dagen doorbrachten in een kindercircus vlakbij het Duitse Würzburg, waar mijn man vele jaren in de zomer heeft gewerkt. Er werd daar lekker, gezond, vegetarisch en op een prettige manier ouderwets gekookt. Polentaplakken stonden ook op het menu en die kende ik nog niet: ze waren lekker krokant van buiten en nog smeuïg van binnen. Pas jaren later kwam ik op het idee om ze zelf te maken en dat heb ik de afgelopen maanden zeer regelmatig gedaan - voor als ik eens wat anders wilde dan aardappel, rijst of pasta.
De basis voor polenta is maïsmeel of maïsgriesmeel. Polenta op basis van maïsmeel is sneller gaar en fijner van structuur, polenta op basis van maïsgriesmeel heeft wat meer textuur. Omdat ik nu eenmaal maïsmeel (onder andere voor zelfgemaakte tortilla's) in huis heb, gebruik ik maïsmeel. Neem per persoon net zoveel maïsmeel als je aan gedroogde pasta zou gebruiken, dat is typisch 60-75 gram, en je hebt vier keer zoveel water nodig als maïsmeel.
Per persoon (vermenigvuldig naar wens)
60-75 gram maïsmeel
240-300 ml water (4x60 of 4x75).
snuf (ca. ¼ tl) zout
smaakmakers - ik gebruikte een snuf cayennepeper, paprika en vers geraspte nootmuskaat*
fikse scheut neutrale (zonnebloem)olie
* Andere voor de hand liggende smaakmakers zijn harde Italiaanse kaas, maar ook komijn- en korianderpoeder. In veel recepten wordt ook een klontje boter toegevoegd. Zonder boter en Italiaanse harde kaas zijn de polentaplakken plantaardig, maar dat had je vast al begrepen. Als je geen nootmuskaat hebt, is een snuf kaneel ook een goed alternatief.
- Breng het water in een pannetje aan de kook.
- Voeg al roerend het maïsmeel, het zout en de smaakmakers toe en kook de polenta al roerend in ca. 2-3 minuten op hoog vuur gaar - je krijgt een dikke brei waar de lepel rechtop in blijft staan en waar je geen maïskorrels meer terugvindt. Als je maïsgriesmeel gebruikt, duurt dit zo'n 5-10 minuten, afhankelijk van hoe fijn of grof de grieskorrels zijn.
- Stort de massa in een schaal of op een bord en vorm dit tot een egale plak van zo'n 3 cm dik. Laat minimaal een half uur afkoelen en opstijven, liefst ook in de koelkast.
- Snijd de polentaplak in niet al te grote plakjes (mik op 4-5 niet al te grote plakken per persoon) en bak ze in een koekenpan met een fikse scheut olie in ca. 10 minuten op middelhoog vuur goudbruin. Keer ze halverwege om.
Serveer de polentaplakken met een groente- en/of bonengerecht naar keuze. Ik at er deze keer met salie gestoofde bloemkool en venkel en bruine bonen in eigen vocht bij De plakken zijn ook lekker bij een maaltijdsalade op een zomerse dag.
Als je de plakken een beetje netjes vormt en snijdt, kun je ze ook rustig tijdens een dinertje opdienen, als origineel retro-gerecht, dat wellicht jeugdherinneringen bij je gasten oproept. Als je grotere hoeveelheden maakt, kun je ze in de oven op 100 graden warm houden.
