We kregen een berichtje: of we zin hadden om vegetarische en vegan kroketten en bitterballen te testen. Ja, natuurlijk willen we dat! De vraag kwam van Royal Spelt, een bedrijfje in Nieuwegein. Nu wil het toeval dat ik er regelmatig bijna langs fiets, op weg naar de universiteit. Dus ik heb mezelf uitgenodigd om er eens rond te kijken, met de ondernemers te praten en natuurlijk ook lekker te snacken.
Het bedrijf: duurzaam, biologisch en natuurlijk
Ik word vriendelijk ontvangen door Michael en Fabienne. Terwijl de frituurolie opwarmt, vertellen ze enthousiast over hun bedrijf. Momenteel leveren ze de kroketten en bitterballen aan een kleine selectie restaurants, hotels en congrescentra, die een duurzame bedrijfskoers hebben. Want Royal Spelt produceert biologische snacks, met duurzaamheid en gezondheid als uitgangspunten. Momenteel produceren ze zo'n 15.000 snacks per maand, maar hun ambitie is om binnenkort de productie te verhogen naar 45.000 - en hopelijk kunnen consumenten ze dan ook kopen in de (uiteraard duurzame) winkel.
Michael en Fabienne hebben Vegatopia ontdekt via onze supermarktkrokettentest, uit 2019 alweer. Ik heb destijds ook meegedaan aan die test en ik had me toen stilletjes verbaasd dat alle merken weliswaar prima te eten waren, maar dat ze alle een wat onbestemde smaak hadden - dit in tegenstelling tot de oesterzwambitterballen die op de universiteit worden geserveerd en die heerlijk umami naar paddenstoelen smaken. Volgens Fabienne is dit zo, omdat omnivoren toch vegetarische bitterballen verwachten die 'echt' smaken. Michael voegt toe dat er vaak ook flink wat smaakversterkers in zitten, wat bij hun snacks niet het geval is.
Zoals de naam van het bedrijf al aanduidt, wordt het knapperige korstje gemaakt van spelt, het oudere broertje van tarwe. Michael heeft een intolerantie voor tarwe, maar spelt verdraagt hij wel - dit was voor hem de aanleiding om een tarwevrije kroket te ontwikkelen. Verder gebruikt Royal Spelt alleen natuurlijke ingrediënten en heeft verschillende, neutrale en uitgesproken smaken als vulling.
Foto: Royal Spelt
De proefsessie: de kroketten
Dan wordt het hoog tijd voor de smaaktest. Niet voor niets hadden we rond lunchtijd afgesproken, en na de fietstocht heb ik gezonde trek. Verwachtingsvol kijk ik toe hoe Fabienne de kroketten binnenbrengt en Michael ze opensnijdt. Ik mag alle vullingen proeven: groente, Parmezaan, oesterzwam, jersey, zeewier en curry madras. Alle kroketten hebben een lekkere, bijzonder krokante korst van grote korrels paneermeel, die wel wat van panko weghebben.
Allereerst probeer ik de plantaardige groentekroket, waarvan de ragout naar een goede groentebouillon ruikt - wat ook klopt. De fijngesneden groente is goed te herkennen, en de smaak is lekker, maar een beetje neutraal. Michael bevestigt dat dat ook de bedoeling is: deze kroket is de populaire alleskunner.
De eerste (plantaardige) oesterzwamkroket die ik proef, was nog 'vers', en heeft naast oesterzwam ook een intrigerende, intensieve tijmsmaak. Eigenlijk was het niet de bedoeling dat ik die op mijn bord zou krijgen, want na het invriezen wordt de smaak uitgebalanceerder. Ik moet dus nog een tweede kroket proeven, die inderdaad smaakt zoals oesterzwamkroketten 'horen te smaken'. De textuur is wat aan de fijne kant: na feedback van klanten zijn ze nu druk bezig een iets grovere vulling te ontwikkelen.
De parmezaankroket is lekker umami en de jerseykaaskroket is romig, waarbij naast de kaas ook de kruiden en een vleugje blauwe kaas prettig opvallen. De plantaardige zeewierkroket is gedurfd en smaakt lekker zilt: naast zeewier zit er ook zeekraal en wakame in - voor de liefhebber dus.
Tenslotte wordt de currykroket geserveerd. De vulling ziet er uit als een echte curry en zo smaakt hij ook, groentecurry in een jasje van paneermeel dus. Op mijn vraag of deze uitgesproken kroket misschien iets te ongebruikelijk was, krijg ik het verrassende antwoord dat deze juist erg populair is, ná de all-round groentekroket dan.
Foto: Royal Spelt
Afscheid en conclusie
Gezelligheid kent geen tijd, dus ik merkte ineens dat ik snel verder moest. Iets te haastig neem ik afscheid en fiets snel door naar de universiteit. Een beetje beweging kan ook geen kwaad na deze stevige lunch.
Stuk voor stuk hebben de kroketten (die ook in bitterbalvorm te krijgen zijn) mij gesmaakt, op een prettige manier smaken ze huisgemaakt - wat ze in feite ook zijn. Als je de vulling bekijkt, herken je wat er in zit - en zo smaken ze ook.
Toen ik nog in Duitsland woonde, heb ik in een vlaag van heimwee zelf champignonbitterballen gemaakt (naar een Vegatopia-recept van Marleen). Die waren prima gelukt, maar het is best een werkje. Daarom laat ik dat graag aan de professional over. En als de bitterballen niet alleen bijzonder lekker zijn, maar ook nog eens duurzaam, biologisch en natuurlijk, en van een sympathiek bedrijf bij mij uit de buurt, dan eet ik ze met extra smaak. Hopelijk zijn ze binnenkort inderdaad in de schappen te vinden!
