Ik maak mijn vegetarische worstjes het liefste zelf. Tot dusver deed ik dat altijd op de 'klassieke' manier, waarbij je het worstdeeg in huishoudfolie rolt en de worstjes daarin gaar kookt. Dat gaat prima, maar stiekem vond ik het toch ook wel een beetje gedoe: het blijft een gefriemel met de folie, het deeg werkt niet altijd even goed mee bij het rollen, en aan het eind heb je aardig wat plastic weg te gooien. Daarom heb ik mezelf getrakteerd op een siliconen bakvorm. Goedkoop zijn die bakvormen niet, maar als het goed is, gaan ze lang mee. Bovendien zijn ze makkelijk in gebruik en het resultaat ziet er 'net echt' uit. Maar welke vorm kies je en hoe maak je die worstjes dan?
We zijn al in het laatste weekend van augustus, maar we zitten nog steeds in zomermodus. Wel gebruiken we deze week iets vaker dan gebruikelijk de oven. De gerechten die we maken komen zo'n beetje uit alle windstreken. We beginnen met een Italiaanse pasta met aubergine-tomatensaus. Daarna eten we gevulde paprika's met kaas en prei. Op woensdag koken we Surinaamse kerrieaardappels met ei. Op donderdag bereiden we kruidige sticky bloemkool uit de oven. Het weekend beginnen we volledig ontspannen met een walnotenspread en fetasaganaki. Op zaterdag bakken we een hartige radijstaart. Tot slot gaan we op zondagmorgen bramen plukken, waar we dan later een taart mee maken.
Er was een tijd dat ik nauwelijks ontbeet, of dat ik gauw in de auto een boterham in mijn mond propte, onderweg naar mijn werk - ik woon op tien minuten rijden van mijn werk, kun je nagaan. Al die kruimels voor die paar minuten tijdwinst, dat is eigenlijk gekkenwerk. En echt relaxed is het natuurlijk ook niet.
Het is zomer en de kooktijdschriften en kookblogs staan bol van de barbecuerecepten. Voor velen is dit het ultieme zomeravondgenot: je zit met z'n allen in je riante tuin en je bakt allerlei lekkernijen op je exclusieve gietijzeren barbecue. Helaas is dit voor vele anderen onder ons pure fictie, want niet iedereen heeft de mogelijkheid om een barbecue buiten te zetten. Wanneer je in een groot flatgebouw en een barbecue op je balkon zet, is de kans zeer groot dat de brandweer eerder voor je deur staat dan je gasten. Een ander argument om binnen te grillen is zeker ook de huidige droogte. Gelukkig zijn er wel een aantal alternatieven waarmee je wel weliswaar niet elk barbecuerecept kan bereiden, maar waar wel je een heel eind mee op weg komt om er een leuk etentje van te maken.
We zijn al in de tweede helft van augustus en de zomer heeft duidelijk nog geen zin om ermee op te houden. Daarom koken we weer lekkere en verfrissende gerechten voor de warme dagen, afgewisseld met klassiekers die op elk moment van het jaar kunnen. We beginnen met pitabroodjes met Mexicaanse salade, guacamole en zure room. Daarna maken we een orzosalade met feta, tomaat en peterselie. Op woensdag bakken we een tijdloze quiche met broccoli. Op donderdag gaan we dan eerder nostalgisch met gebakken polentaplakken. Op vrijdag halen we Grieks vakantieherinneringen op met spanakopitas en tiropitas. Op zaterdag maken we Indiase dahl en tot slot bakken we spiraalkoekjes met maanzaad voor bij het vieruurtje.
Wraps zijn al een aantal jaren niet meer weg te denken uit de fastfoodrestaurants. Je vindt ze in alle soorten en maten. Een van de klassiekers is de burrito, een pittige Mexicaanse wrap. Ook hiervan vind je heel wat verschillende versies. We maken nu een stevige versie met zwarte bonen, paprika en rijst. Met een beetje planning in de keuken zijn ze snel klaar. Deze burrito's zijn eigenlijk een volledige maaltijd op zich die je lekker met je handen mag eten. Je kunt eventueel ook de wraps weglaten en verschillende onderdelen op een bord serveren met wat tortillachips. Maar dan is het geen burrito meer.
Het is komkommertijd, synoniem voor de kalme zomerperiode waarin er nauwelijk iets gebeurt. Maar dat hoeft eigenlijk niet zo te zijn. Wij nemen de term daarom erg letterlijk en passen hem toe op ons weekmenu: we maken uiteenlopende recepten waarin komkommer of tomaat een belangrijke rol spelen. Beginnen doen we licht en makkelijk met een boterham met groene groente. Daarna staan we iets langer in de keuken voor een voorraadje geroosterde tomatensaus. Op woensdag maken we een Japanse noedelsalade met komkommer en op donderdag gevulde tomaten met quinoa, groenten en feta. Vervolgens koken we twee menu's: eerst een koud soepje van avocado, komkommer en verse kaas, makkelijke Franse tomatentaartjes en een cocktail met gin, komkommer en limoen. Daarna uitgebreid Perzisch met een glas komkommer-muntlassi toe. Tot slot maken we op zondag een Andalulische toast met tomaat als ontbijt.
Bij de groenteboer liggen weer kleine, nieuwe aardappeltjes. En dat betekent: Pellkartoffeln! Kleine, in de schil gekookte aardappeltjes die iedereen zelf mag pellen. Althans, dat betekent het voor mij en mijn Duitse man, want in Nederland is deze in Duitsland alomtegenwoordige, boerse manier van aardappels serveren nagenoeg onbekend. En dat is jammer, want het is ontzettend lekker in zijn eenvoud - en ook gezellig frutselen aan tafel. Traditionele smaakmakers zijn boter of lijnzaadolie met peper en zout, maar er wordt ook vaak kwark of kruidenkwark bij geserveerd. Voorwaarde voor succes is natuurlijk wel dat je nieuwe, vastkokende aardappeltjes van goede kwaliteit gebruikt.
Deze week koken we vrij eenvoudig, maar soms toch nog best uitgebreid. Dat hoeft elkaar tenslotte niet in de weg te staan. We beginnen met een bonensalade met komkommer en tomaat. Op dinsdag maken een snelle pasta met courgette, paprika en roomkaas. Daarna koken we uitgebreid maar toch snel Indonesisch: sambalboontjes, nasi ketjap, omelet met chilisaus en geroosterde pinda's. Op donderdag maken we Oosterse burgers en op vrijdag hartige speltpannenkoekjes met kruidenboter. Het etentje op zaterdag bestaat uit halloumipakketjes met gnocchi in verse tomatensaus en gegrilde aubergines. Tot slot maken we aardbeien- en stracciatella-ijs van gecondenseerde melk.
De Bulgaarse keuken is niet erg bekend bij ons. Mogelijk staat deze te zeer in de schaduw van de Griekse en de Turkse keuken. Maar natuurlijk hebben de Bulgaren wel interessante eigen gerechten. Shopska is met stip de meest bekende salade van het land. Ze werd in 1955 gelanceerd door de toeristische dienst om een lokale keuken te promoten en heeft intussen de hele Balkan veroverd. Deze salade leunt aan bij de nog bekendere Griekse salade, maar de Bulgaren gebruiken doorgaans zonnebloemolie en geen olijven. Het andere gerecht dat we maken is patatnik, een soort flinke rösti uit het Rodopengebergte. Er zijn veel varianten. Ik voegde erg atypisch courgette toe, geïnspireerd door de Griekse courgettekoekjes met dille. Gebruik voor een meer traditionele patatnik één kilo aardappels en geen courgette - dat lijkt heel veel, maar door het kneden verliezen ze veel vocht. De twee gerechten vormen samen een prima hoofdgerecht, maar kunnen ook dienen als onderdeel van een grotere mezze of buffet.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
