De Nieuwe Winkel Nijmegen

Het is gelukkig niet moeilijk om als vegetariër in Nijmegen een leuke plek te vinden om uit eten te gaan. De meeste eetgelegenheden hebben wel een of twee vegetarische opties op de kaart, maar je moet soms wat verder zoeken als je iets originelers wilt dan groentetaart of een geitenkaassalade. Op Vegatopia lazen we dat restaurant De Nieuwe Winkel deze Kerst een proeverij van 12 gangen zou serveren met allerlei intrigerende namen en omdat ons dat wel iets bijzonders leek reserveerden we gauw een tafeltje.

Vlak voor we vertrokken hadden we snel nog even op Iens gekeken en gelezen dat men nog al eens wat aan te merken had op het interieur en de ambiance. Dat temperde enigszins onze verwachtingen, maar nadat we hartelijk ontvangen waren en aan een tafeltje plaats hadden genomen, waren we het er al gauw over eens dat er wat ons betreft niets mis mee is, alhoewel anderen het interieur misschien aan de kale kant kunnen vinden.

We namen bij het menu het bijpassende ‘drankenarrangement’, dat naast wijnen ook andere dranken zou bevatten. Als amuse werd een kunstig gevouwen doosje met bananenchips geserveerd, maar omdat we daar allebei niet zo van houden kon die vrijwel onaangebroken retour.

We hoefden niet lang op de eerste gang te wachten: de explosie van rode biet werd geserveerd in een mooi zwart gelakt bakje waarin een soort mos was verwerkt. De explosie van rode biet was een soort eetbare paddenstoel van ouwel met vulling waarbij twee lolly’s van biet (geel en rood) werden geserveerd. Erbij dronken we een mooie gekoelde Friuli, die goed bij de rode biet paste.

We waren zeer benieuwd naar het gouden ei, dat een in een mandje met hooi als een nestje werd geserveerd in gouden eierschalen. Een gepocheerd eigeel met een zalf van mais en sherryazijn. De ober liet ons raden wat het was (‘geen kaas en geen mosterd’ alhoewel het daar wel wat op leek) maar dat hadden we niet geproefd – lekker was het wel.

Het volgende gerechtje bestond uit huisgemaakte tofu met Chinese paddenstoel en Chinese kool. Mijn tafelgenoot vond dit een van de lekkerste gerechten van de proeverij.  De verschillende, zachte smaken en verfijndheid van bereiding maakte dit tot een uitgesproken en bijzonder gerecht. Erbij dronken we een combinatie van zwarte en groene thee uit 1987, die meerdere malen was getrokken en daardoor heel zacht van smaak was.

De ‘steak tartare’ van watermeloen was fris van smaak en pittig door de peper met rode olie die erbij werd geserveerd. Erbij kwam een mandje met lekkere broodjes op tafel met niet te harde boter met een randje nori en zout. Erbij dronken we een bijpassende friszoete witte wijn uit de Elzas.

Bij de pompoentortellini werd een bier met citroenmelisse van de stadsbrouwerij De Hemel geserveerd waarin ook citroenmelisse was verwerkt. Zowel de pompoentortellini als het bier smaakten vrij zoet, maar niet te zoet en de pasta was precies al dente gekookt.

Vervolgens werden twee gangen geserveerd die allebei bloemkoolrisotto heetten, bloemkoolrisotto 1.0 en 2.0. Beide gerechten hadden dezelfde ingrediënten, maar werden op verschillende wijze bereid waardoor de gerechten ook echt heel anders uit de verf kwamen. De klassieke risotto werd geserveerd met een saus van zwarte olijven en beetgare bloemkool, het tweede gerecht bestond uit toefjes bloemkoolpuree met gepofte en gefrituurde rijst. Heel verschillend en allebei erg lekker! Erbij dronken we een Californische rode wijn van de zinfandeldruif.

Het meest aparte ingrediënt van de avond vonden we de eetbare klei die bij de gang ‘aardappel en croûte, crème fraîche en landkaviaar’ werd gebruikt om de aardappel van een jasje te voorzien.  De landkaviaar bestond uit de eetbare sporen van een varen. Ook een bouillon van aardappelschillen was onderdeel van dit gerecht en smaakte, misschien in tegenstelling tot wat de omschrijving doet vermoeden, heel erg goed.

De Thaise curry bleek een bijzonder opgemaakt bord met een soort kleine dopjes van basmatirijst en groente waarbij een pittige groene saus als curry werd geserveerd: deze smaken klopten perfect bij elkaar. Erbij dronken we opnieuw een frisse witte wijn, dit keer uit Duitsland.

We hadden al zo’n vermoeden dat de gang ‘blauw’ voor blauwe kaas zou staan en dat klopte. De kaas was bijzonder zacht van smaak, en werd geserveerd op een plateau waarop met kruidige sinaasappel-koekkruimels het woord blauw stond gezeefd. Dit was een hele fijne combinatie ook met de 10 jaar oude port die we er bij dronken.

De pandanpudding werd geserveerd in een cocotte, daarnaast een klein, glazen flesje met een verfrissend drankje op basis van pandan en kokos. Blijkbaar had dit gerecht eerder op de kaart gestaan en was het vanwege de positieve reacties voor deze gelegenheid in de proeverij opgenomen. De romige textuur van de pandan maakte dit een perfect zoet nagerecht.

De afsluiter was een perfect appeltaartje naar recept van Paul Fagel, bij wie de kok-eigenaar zijn carrière was begonnen. Het smaakte uitstekend, maar het was wellicht het minst bijzondere gerecht van de avond.

Na deze 12 gangen waren we voldaan zonder het gevoel te hebben dat we te veel hadden gegeten. Al met al kijken we terug op een bijzondere avond met een culinaire eetervaring. We gaan zeker nog een keer terug om de gewone kaart te proberen!

We betaalden per persoon €58 voor het 12-gangen menu en €24 voor het drankenmenu. Van de gewone kaart betaal je €38 voor een 4,5 gangenmenu.

De Nieuwe Winkel
Hertogstraat 71
Nijmegen
Tel. 024-3225093
Vegatopia restaurantgids
www.denieuwewinkel.com

{jcomments on}