Vegatopia - La vita è bella @ Piazza Bellini (vegetarisch eten in Napels)

"La vita è bella @ Piazza Bellini", dit had een hotelgast met kleurkrijt geschreven op de muur van onze ontbijtruimte in Napels. Na enkele dagen stadsbezoek die telkens op een terras van dit plein eindigden, gaven we hem graag gelijk.

Om de stad te bezoeken ligt de levendige piazza strategisch. Het ligt dicht tegen het oude, gereputeerde conservatorium, waar soms muziekuitvoeringen zijn. Om de hoek is de Via Tribunali, het lange, met de bekende Spaccanapoli evenwijdig lopende, straatje, waarin tal van pizzeria's zijn gevestigd.

Vera pizza napoletana

Er zijn vele zaken die er prat op gaan de 'pizza napoletana' te serveren. In de Via Tribunali zelf bijvoorbeeld Dal Presidente, Gino e Toto, Dona Sofia of Di Matteo. Die laatste had de eer in 1994 een pizza te bakken voor president Clinton.

Ga je voor de klassieke uitvoering dan kies je een marinara (tomaten, knoflook, oregano, olie) of een margherita (de Italiaanse vlag gevormd door tomaten, mozzarella en basilicum). De legende wil dat die laatste in 1889 door Raffaele Esposito werd gecreëerd voor de Italiaanse koningin Margherita di Savoia, maar eigenlijk bestond hij al rond het begin van de negentiende eeuw. Wat niet wegneemt dat Esposito deze pizza, bewust zonder knoflook voor de gevoelige koninklijke maag, werkelijk klaarmaakte voor de Hoogheid. De brief waarin ze de kok bedankte hangt nog in pizzeria Brandi.

Pizza's van Pizzeria DiMatteo (foto van hun Facebookpagina)

Let er bij het bestellen van een pizza wel op dat je geen 'pizza fritta' bestelt als je vet wil vermijden. Deze gefrituurde pizza was een creatieve oplossing van het Napolitaanse volk toen het na de Tweede Wereldoorlog aan hout ontbrak voor de pizza-oven. Hij werd dikwijls op straat verkocht door huisvrouwen om het huishoudbudget aan te vullen.
Wijzelf wandelden van onze piazza door de Porta d'Alba (leuke ramsj- en tweedehandsboekenwinkels) naar de Piazza Dante, waar het historische Leon d'Oro niet enkel goedkope, lekkere pizza's maar ook andere authentieke gerechten serveert. Wat altijd geruststelt: ook stadsbewoners komen er graag.

Mordi e fuggi

Met deze leuke uitdrukking ("bijt en maak je uit de voeten") wordt het meeneem-eten aangeduid. Niet enkel de pizza wordt soms gefrituurd, maar ook tal van andere vette hapjes worden verkocht in één van de vele friggitorie, tegenhangers van ons friet- of patatkraam. Niet alle vegetarisch, maar je vindt toch: scagliozzi (gefrituurde polenta), sciurilli (gefrituurde courgettebloempjes), gefrituurde aubergine, panelle (het streetfood van Palermo), en aardappelkroketjes.

Zoek je iets gezonders, dan loop je Spaccanapoli (officieel via San Biagio dei Librai) uit, draait de Via Duomo links in en houdt halt bij het veganistische Sbuccia e Bevi voor een smoothie, pasta, risotto met groenten of peulvruchten of burger met groenten van de dag. Een ander sympathiek en gezond veganistisch adresje in het centrum is Officina Vegana. Niet voor een uitgebreid diner, maar voor een eerlijke, smakelijke burger met groenten.

Dolci

Als tussendoortje is een zoet gebakje in één van de pasticceria's natuurlijk ook een belevenis. Het Napolitaanse gebak bij uitstek is de sfogliatella ('dunne lagen'), een toevallig in een klooster uitgevonden lekkernij die bestaat uit een schelp bladerdeeg gevuld met ricotta en op smaak gebracht met bijvoorbeeld sinaasappel en geconfijte citroen. We kochten ze bij La Sfogliatella Mary in de Via Toledo, aan de ingang van de galleria Umberto. Geregeld is daar een samenscholing van Napolitanen die grote porties van hun geliefde gebakjes komen inslaan.

De andere lekkernij die je er kan kopen is de babà. Die maakte een hele reis: de Poolse schoonvader van Lodewijk XV van Frankrijk liet deze met rum overgoten zompige cake creëren omdat hij niet zo goed meer kon bijten en de Franse koks (de monsù, een verbastering van 'messieurs') die bij de Napolitaanse adel gingen koken, brachten de babà mee.

Mooie pasticceria's zijn er vele, maar het is een zintuiglijke ervaring om aan het begin van de Via Toledo eens binnen te lopen in het oude, indrukwekkende Gran Caffè Gambrinus. Bij wijze van uitspatting veroorloofden we ons een grote ijs op het terras.

Sfogliatelli (boven) en babà (onder) van Gran Caffè Gambrinus (foto's van hun Facebookpagina)

Piazza Bellini

De dag eindigden we altijd op Piazza Bellini, waar ons hotel Piazza Bellini bekoorde door de rust, het professionalisme en het eigentijds interieur. Voor het aperitief, een afzakker of een gerecht is er op het plein Intra Moenia, een literair café met groot terras. Rechts daarvan worden er bij Lemme Lemme aperol-spritzen en tal van andere cocktails gedronken tegen zeer redelijke prijzen. Aan de overkant verdringen jonge feestgangers en muziekliefhebbers zich op de stoep van Bar dell' Epoca voor een goedkoop drankje en sfeer.

Maar ook voor lunch of diner vind je goede plekken. Het sympathieke buffetrestaurant L'Etto (horend bij Hotel Piazza Bellini, korting voor hotelgasten!) laat je kiezen uit een overvloed aan in hoofdzaak vegetarische gerechten. Water inbegrepen betaal je er €2,50 voor 100 gram en met een vol bord ben je €12,50 armer en een prettige eetervaring rijker.

A' Casa ra' Signora is een Napolitaanse en mediterrane osteria met ook enkele leuke groentegrechten op de kaart. Hét gevestigde volledig vegetarisch groenterestaurant ligt aan de andere kant van het plein, naast Lemme Lemme en aan een binnenkoer. Un sorriso integrale heeft voor geen geld (6 euro) verschillende vleesvervangers op basis van seitan of tofu, waarbij je een groente-contorno kan bestellen. Ook is er een 'piatto unico' (grote schotel) met allerlei groenten, soep en koolhydraten (€9).

Een avond in een degelijke, traditionele trattoria is ook altijd een ervaring en voor ons was dat bij Osteria da Carmela in de Via Conte di Ruvo, even voorbij de Piazza. Bij de traditionele Napolitaanse keuken spelen ook groenten een rol en wij genoten er van een heerlijk, gevarieerd (voor ons beiden verschillend) groentebuffet als voorgerecht. Daarna zijn er bij de primi (pasta's) voldoende vegetarische mogelijkheden.

Boven: een bord vol van Un Sorriso Integrale. Onder: Risotto met bietenextract van Vitto Pitagorico (foto's van hun Facebookpagina's)

Arrividerci Napoli

Een verrassende afscheidslunch op onze laatste dag volgde op een bezoek aan het Archeologisch Museum. De volledig vegetarische/veganistische/raw food Vitto Pitagorico ertegenover heeft een smakelijke, fantasierijke vegetarische keuken met salades, pizza's en pasta's. Mijn 'Vesuvius' was een grappige imitatie van de echte vulkaan, maar mijn gierig gevuld glas wijn van zes euro te duur.

Ook deze zaak toont dat toeristen en de jonge bevolking een gezonde portie moderniteit in het traditionele Napels hebben geïnjecteerd. In Napels onderga je eetervaringen die degelijk en beproefd, maar ook vernieuwend en verrassend kunnen zijn. "De appeltaart vond ik het lekkerst", stond er ook op de ontbijtmuur van hotel Piazza Bellini.

Het beroemde Piazza Bellini (foto @ Facebook)

Meer in Reizen:

Karl, restaurantgidsredactie. Het beroepsleven van Karl draaide rond horeca en drankenverkoop. Nu speurt hij vanuit Antwerpen naar creatieve groenterestaurants in België en Nederland.