Een opmerking van Eelco herinnerde me aan een gerecht dat ik al bijna vergeten was. Ik had er in geen eeuwen aan gedacht en het nog langer niet gegeten. Het was na al die jaren zo een onwaarschijnlijk gerecht dat ik haast niet meer kon geloven dat het echt bestond. Toch heb ik het ooit regelmatig gegeten en dat heb ik zeker niet gedroomd. Ik besloot het internet er eens op na te slaan om te zien of ik er iets over kon achterhalen
Het gaat hier om een macaronischotel die ik eind jaren 1970 regelmatig at bij Indische vrienden waar ik over de vloer kwam. Hoewel ik het erg lekker vond, was ik niet zo geïnteresseerd in de receptuur. Mijn interesse ging veel meer uit naar de meer traditioneel Indische gerechten, die ik leerde koken om ze daarna volgens Nederlandse traditie als rijsttafel te serveren.
De macaroni raakte op de achtergrond, tot de opmerking van Eelco onlangs en toen pas realiseerde ik me dus ineens hoe vreemd het gerecht eigenlijk was. Ik at de ovenschotel bij verschillende families, de schotels leken op elkaar en mijn hoofd had het gearchiveerd als een Indische macaronischotel. Maar in al die verschillende families werd het altijd Hollandse macaronischotel genoemd.
Dat mijn hoofd er iets anders van maakte, kwam doordat de schotel in niets leek op de macaroni die mijn moeder serveerde - de welbekende elleboogjes met ham en tomatensaus - of die ik bij Nederlandse vrienden at - met een gehakt-tomatensaus die bolognese werd genoemd. Het waren tenslotte de jaren 1970 en Nederland was lang niet zo bekend met de Italiaanse keuken als nu. We hadden nog niet massaal kennis gemaakt met carbonara, arrabiata, pesto of aglio, olio e peperoncino. Het dagelijkse menu bestond voor de meeste mensen uit aardappelen-groenten-vlees met af en toe een exotische uitspatting ‘van de Chinees’. Wel werd er voorzichtig geëxperimenteerd met het zelf maken van nasi, bami en macaroni.
Zoeken op internet leverde me een schat aan recepten op, allemaal min of meer hetzelfde. Het gerecht staat bekend als Indische of Indonesische macaronischotel, en veel mensen die het nog kennen hebben er - net als ik - warme herinneringen aan. Waarom het indertijd bekend stond als Hollandse macaroni wordt nergens uitgelegd, maar ik denk dat het is vanwege de hoeveelheid kaas die er in gaat. Nu wordt het gezien als een traditioneel gerecht, waarvan elke familie een eigen recept heeft, net zoals de erwtensoep in Nederland, ratatouille in Zuid Frankrijk of paella in Spanje. Er staat zelfs een variant in het Groot Surinaams Kookboek, mogelijk meegenomen door Javanen die naar Suriname migreerden en dat recept is weer beïnvloed door de andere keukens daar!
Ik ben blij dat ik het gerecht weer ontdekt heb en natuurlijk heb ook ik er mijn eigen draai aan gegeven! Ik heb de ham vervangen door gedroogde tomaat, verder lijkt het heel erg op de vele recepten die op internet te vinden zijn.
Voor een ovenschaal van ongeveer 1 liter
250 g volkoren pasta (elleboogjes)
1/2 bouillonblokje
1 bosje bosuitjes
5 gedroogde tomaatjes
2 tenen knoflook
250 gram belegen kaas
2 eieren
75 cl melk
1 tl nootmuskaat
4 tl sambal oelek
een klontje boter
boter om in te vetten
Verder: ovenschaal
- Verwarm de oven voor op 210°C.
- Kook de macaroni in water, waar het bouillonblokje aan is toegevoegd, volgens de aanwijzingen op de verpakking gaar. Spoel koud af en laat uitlekken en afkoelen.
- Snijd de bosuitjes in smalle ringetjes, de gedroogde tomaatjes in kleine stukjes, hak de knoflook fijn en rasp de kaas.
- Klop de eieren door de melk en roer daar 200 gram van de kaas, bosuitjes, tomaat, nootmuskaat, sambal en knoflook doorheen.
- Schep de macaroni er door, zorg er voor dat het goed verdeeld wordt door het mengsel en niet aan elkaar plakt.
- Vet de ovenschaal in en giet het mengsel er in.
- Strooi de rest van de kaas er over en verdeel daarover het klontje boter in kleine stukjes.
- Bak de schotel 30 tot 40 minuten in de oven, een lage schaal bak je wat korter, een hoge wat langer. Houd wel in de gaten dat de bovenkant niet zwart wordt. Het gerecht is gaar en klaar als een er in gestoken prikker er vet maar zonder kruimels uitkomt.
Seveer de macaronischotel op zijn Indisch met zoetzuur en/of salade met knapperige taugé.
Tip: Voeg voor de variatie eens een scheutje zoete ketjap toe aan het kaas/ei mengsel.
Tip: de schotel kan goed opgewarmd worden in de magnetron en is koud ook lekker.
