Dat alle vegetariërs magere bonenstaken zijn, dat is een fabeltje. Er zijn er genoeg die moeten opletten, willen ze niet bijkomen of die er een paar kilootjes af willen. ‘De vetarme vegetarische keuken’ kan een goeie hulp zijn om bewust gezond en mager te eten.
Het boek bevat recepten voor soepen, voorgerechten, tussendoortjes, salades, bijgerechten, lichte maaltijden, hoofdgerechten, nagerechten, gebak en brood. In totaal meer dan 180. Het kenmerkende voor dit boek is dat bij elk gerecht het aantal calorieën en het vetgehalte wordt opgegeven, en daarnaast ook nog de hoeveelheid eiwitten, koolhydraten, cholesterol, voedingsvezels, calcium en natrium. Geen enkel recept bevat meer dan 10 gram vet per portie.
Voor de rest is dit een vrij klassiek kookboek met hoofdzakelijk zuiderse gerechten. De liefhebbers van pasta, pizza, risotto en couscous en van aubergines, paprika’s, courgettes, kikkererwten en bonen, komen dus ruimschoots aan hun trekken. De andere gerechten komen uit onze keuken of zijn oosters geïnspireerd. De desserts, vooral sorbets en fruit, zijn aantrekkelijk en eenvoudig. De recepten zijn duidelijk beschreven, de vele foto’s zijn van een doorsnee kwaliteit maar maken het boek wel aangenaam om te doorbladeren.
Een zeer groot deel van deze vetarme gerechten bevat geen zuivel of in een zodanig kleine hoeveelheid dat de zuivel even goed weggelaten kan worden. Dit boek is dus zeker ook geschikt voor veganisten. Ik heb de indruk dat om het vet te beperken de porties toch vaak wat kleiner zijn dan gemiddeld. Een gemiddelde of grote eter zal waarschijnlijk niet genoeg hebben. Op voorhand goed kijken of er geen soep of bijgerecht nodig is om voldoende te hebben dus. Of een gerecht voor vier personen gewoon helemaal met z’n tweetjes opeten. Anders lonkt de doos met koekjes of chocolaatjes…
Dit boek heeft ook nog een vrij uitgebreide inleiding, met algemene informatie over vegetarisme en veel maar wel oppervlakkige productinformatie. Sommigen zullen er iets aan hebben, voor vele anderen zijn dit soort inleidingen overbodig. Let er in elk geval mee op, want foutloos is dit inleidend gedeelte zeker niet. Een macrobiotisch dieet zou verschillende stadia omvatten waarbij je uiteindelijk terechtkomt in het stadium waarbij je enkel nog zilvervliesrijst eet. En een lacto-ovo-vegetarier eet geen eieren. Niet dus. Interessant zijn wel de pagina’s met vetarme sausen, bouillons, dressings en marinades en de lijst met het vet- en caloriegehalte van een aantal courante producten.
