Vegatopia - De Vega Atlas - Isabel Boerdam

de vega atlas klein In haar nieuwste kookboek "De Vega Atlas" neemt Isabel Boerdam je mee op wereldreis. Zegt die naam je niet meteen iets? Dan doet "De Hippe Vegetariër" waarschijnlijk wel een belletje rinkelen. In meer dan 160 recepten toont ze de wereldwijde rijkdom aan vegetarische en vegan recepten. Het boek is geïnspireerd door de ervaringen die ze opdeed tijdens haar wereldreis in 2012. Bij de aankondiging van het boek waren we meteen benieuwd naar de inhoud. Daarom geef ik jullie nu mijn uitgebreide mening.

In eerste instantie wil ik benadrukken dat het maken van dit boek wellicht veel tijd en energie gekost heeft. Voor de meeste andere thematische kookboeken kun je uit dezelfde bron putten, maar hier gaat dit niet op. Het boek is immers geen samenhangend geheel maar een collectie van verschillende recepten uit de hele wereld. Heel veel verschillende bronnen en bronnetjes om uit te putten, dus. Uit eigen ervaring voor Vegatopia weet ik hoeveel werk dit is: voor sommige landen kun je meteen een aantal vegetarische gerechten opsommen, voor andere moet je je verdiepen in de lokale keuken, terwijl er tegelijkertijd niet eens veel over te vinden is.

In het begin van het boek geeft Boerdam al een alfabetisch overzicht van de verschillende landen - en wat je van het recept dat je verder gaat aantreffen mag verwachten. Het boek is verder opgedeeld in verschillende geografische regio's die ook cultureel en culinair verschillend zijn. Aan bod komen onder andere Noord-Amerika, de Caraïben, Noord-Afrika, Het Middellandse Zeegebied, Zuid-Azië... Zelfs deze regio's zijn moeilijk te bepalen omdat er overlappingen en wederzijdse invloeden zijn. Zo kun je je afvragen of Groenland niet eerder bij Noord-Amerika hoort dan bij Scandinavië. De meerderheid van de inwoners zijn immers Inuit en beschouwen zich als Native American. Maar OK, het is vooral leuk dat ze überhaupt een recept uit Groenland gemaakt heeft.

Nu over naar de recepten zelf. De waaier is natuurlijk erg breed, maar over het algemeen komen de recepten uit de populaire keuken: lokaal straateten en gerechten die inmiddels ook bij ons gekend zijn. De moeilijkheidsgraad is bijna altijd laag. Een beginner kan in principe elk gerecht klaarmaken zonder (veel) kans op mislukken. Bekende recepten die passeren zijn onder andere nasi goreng, veggie mac and cheese, pokébowl, falafel en samosa. Andere minder bekende recepten zijn bijvoorbeeld zoete erwtensoep met kokos en gember uit de Comoren, koshari met krokante uien en ta'ameya uit Egypte, Chicago-style deep dish pizza uit de VS en chipsi mayai met kachumbari uit Tanzania.

Het meest positieve aan het boek vind ik de recepten uit de verschillende Afrikaanse landen. Ondanks de hedendaagse overvloed aan kookboeken wordt hier bij ons weinig over geschreven én wordt alles vaak op één hoopje gegooid. Dit doet Boerdam hier gelukkig niet. Het grote continent deelt ze op in noord, zuid, oost en west, waardoor de eigenheid van elke regio benadrukt wordt. De recepten uit India, het grootste vegetarische land ter wereld, vond ik dan iets minder inspirerend. Deze gerechten vind je op de menukaart van elk Indiaas restaurant in de Lage Landen. Daarnaast legt Boerdam de nadruk op het feit dat de Indiase keuken ook lekker vegetarisch zijn kan, terwijl die - een beetje afhankelijk van de deelstaat - doorgaans gewoon vegetarisch is. Stiekem had ik gehoopt op een minder bekend gerecht uit bijvoorbeeld Kerala. De trend van het boek is echter vaak erg vleesvervangend. Het is leuk om aan te tonen dat je bijna elk vleesgerecht in een vegetarisch jasje kunt steken, maar daarnaast hebben de meeste landen ook volop gerechten die van zichzelf vegetarisch of vegan zijn - hoewel beide toch aan bod komen in het boek.

Het boek ligt goed in de hand, is makkelijk door te bladeren en heeft veel duidelijke paginagrote foto's. Zoals eerder vermeld zijn de recepten per regio en vervolgens per land ingedeeld - en dus niet per type gerecht. Omwille van de opzet van het boek, een atlas met informatie uit allerlei landen, is dit ook niet nodig: je kunt nog altijd specifiek zoeken via de index. De recepten zijn duidelijk uitgeschreven en de ingrediëntenlijsten zijn in de meeste gevallen opgesplitst tussen de verschillende deelbereidingen. In slechts een paar gevallen had het duidelijker gekund, zoals bij de falafel. Daarnaast zal ik kikkererwten uit blik als alternatief voor geweekte kikkererwten maar een meningsverschil noemen.

Het enige wat ik drie keer heb moeten lezen is het recept voor aardappel-zuurkoolschotel met vegan curryworst uit de Duitsland. In de ingrediëntenlijst staat één maal currysaus en één maal curry. Uit de context heb ik kunnen afleiden dat het twee keer gaat om hetzelfde. Het risico bestaat dat iemand (vooral uit België) kerriepoeder gaat gebruiken en de worsten laat aanbranden. Currysaus heet in België trouwens curryketchup, terwijl currysaus een soort mayo met kerrie is. De foto van een leeggegeten bord ernaast is erg leuk gevonden, maar helpt ook niet echt in deze context.

Wat is mijn eindconclusie? De Vega Atlas is een aardig kookboek om door te bladeren en op zoek te gaan naar een lekker wereldrecept om je gasten die avond mee te verrassen. Het doet me denken aan de geïllustreerde atlassen uit mijn kindertijd die we lazen om de wereld vanuit onze slaapkamer te ontdekken. De authenticiteit en de originaliteit van de recepten varieert sterk, vooral door de nadruk op vleesvervanging en het gebruik van bijvoordeeld ahorn- en agavesiroop. Het is dus een afwisseling van geïnspireerde en oorspronkelijke recepten. Het boek is leerzaam, maar zeker geen encyclopedisch werk over de wereldkeuken. Vooral een aanrader voor beginners in de wereldkeuken.