In deze Boekenweek zal weer het grote succes van kookboeken aan de orde zijn. Ze zijn prettig om in te bladeren, om er de plaatjes van te bekijken, om de anekdotes van de (liefst bekende televisie-)kok te lezen en mogelijk ook om er een recept uit te maken. Maar hoe staat het eigenlijk met de gastronomie in de Literatuur?
Er bestaan schrijvers die de biologische behoefte om zich te voeden zedig overslaan. Soms beschrijven ze gedetailleerd de wijze waarop ze de liefde bedrijven, doch het gerecht dat ze ervoor of erna nuttigden, blijft in het duister.
Noemt men Marcel Proust, dan denkt men aan zijn herinnering opwekkende madeleine-koekjes, doch de sociale interacties tijdens society-evenementen en de roerselen van zijn verliefde en vooral jaloerse geest zijn oneindig belangrijker dan de samenstelling van het menu.
Nescio kijkt naar de eeuwigheid van zon en Nederlandse bomenrijen, doch drinkt zuinig een kopje koffie op een terras.
Elsschot laat Laarmans tevergeefs kaas verkopen, maar doet er niets culinairs mee.
Haruki Murakami beperkt zich in zijn postmoderne vervreemding tot het bereiden van een spaghetti met tomatensaus.
J.J. Voskuil maakt in zijn onopgesmukte beschrijving van het alledaagse een "brij" van uien, bonen, blokjes bruin brood, kaas en eieren en roert er bier doorheen.
Welke literaire schrijver heeft een plaats ingeruimd voor gastronomie?
We gaan te rade bij het Literair Kookboek, waarin verhalen en culinaire passages in romans gekoppeld worden aan een recept.
Opvallend zijn de vele desserts en zoetigheden. Men kan speculeren over het verband tussen de Troost die de ware literatuur biedt en het troost-eten, zoals honingkoek (Bomans), karnemelkpap (Buysse), High tea (Lewis Carroll), cupcakes (Jonathan Franzen), bosbessentaart (Dahl), kerstpudding (Dickens).
Overigens is de culinaire connotatie dikwijls nogal mager en is het louter vermelden van het woord rijsttafel al genoeg om er een heel recept van te publiceren (Hella S. Haasse). Soms wordt er ook creatief omgesprongen met de maaltijd van de schrijver en wordt een eenvoudig hapje van aardappel, mayonaise, tomaat en ei "Huevos Rancheros" (Annelies Verbeke).
De "papas fritas" met look en peper, lyrisch bezongen door Pablo Neruda, worden Echte Belgische frieten.
Een ander vegetarisch gerecht is de spaghetti carbonara van Elisabeth Gilbert in "Eat, Pray, Love", ook al in vegetarische versie op onze website vermeld.
Verder nogal wat klassieke niet-vegetarische gerechten, die men soms met wat goede wil met vleesvervangers zou kunnen nabootsen.
Omwille van niet literair genoeg is waarschijnlijk het genre vergeten waarin een gescheiden Amerikaanse van middelbare leeftijd een nieuwe liefde vindt in Italië, er een huis laat verbouwen door trage doch geniale ambachtslieden en tussendoor nog heerlijk met streekproducten kookt.
Rekening houdend met de grote belangstelling voor het culinaire lijkt het ons daarom een geschikt moment om een nieuw literair subgenre te introduceren.
Alleenstaande man gaat op kamers wonen en kookt er eenvoudig en lekker vegetarisch voor vriendinnen. Zijn uitverkorenen nodigt hij uit in een sterrenrestaurant met een subliem vegetarisch menu. Maar is het een test van het restaurant, van de vriendin, van hemzelf?
Het weze duidelijk dat na het eten tijd rest voor andere boeiende bezigheden en als het ik-personage een intellectueel is uit bijvoorbeeld de uitgeverswereld kunnen filosofische en maatschappelijke beschouwingen de talrijke gerechten larderen.
Om, ter voorbereiding van deze bestseller, de sterrenrestaurants te bezoeken zou een fikse onkostenvergoeding van nut zijn voor de auteur en meelezende uitgevers geven we graag mee dat we voor een aanbod open staan. Dit nieuwe genre zal voor beide geslachten onderhoudend en sappig zijn, doch variaties zijn natuurlijk mogelijk, zoals man ontvangt mannen of mannen en vrouwen.
Uit de roman "Koken op kamers, Eten bij de sterren" deze voorpublicatie:
Johan besloot om voor de mooie Isabella, die alles al gegeten had, eenvoudig te koken, ook om zo weinig mogelijk van haar gezelschap te missen.
In enkele eetlepels olijfolie bakte hij kort de oesterzwammen, liet nog wat in plakjes gesneden knoflook meebakken, bestrooide ze met peper en zout, voegde er dan een glaasje witte wijn bij van de fles die voor het aperitif was geopend, en nog een scheutje room. Hij liet alles even inkoken, voegde er dan de voorgekookte Puy-linzen bij die enkel even moesten opwarmen en bestrooide alles royaal met versgehakte peterselie en bieslook. Hij drapeerde de ragout op een bedje jonge spinazie die hij vlug, met een gesnipperd teentje knoflook, een gehakte ui, nootmuskaat en wat tomatenblokjes, had
doen slinken in een grote kookpot. Hij diende het op met een driehoekige toast van witbrood en na twee happen keek hij wat bevreesd uit naar de reactie van Isabella.
Winactie
Wat is de reactie van Isabella? Stuur ons Isabella's commentaar en win een leuk kadootje. Het leukste, literaire antwoord sturen we een bekroning. Mail uiterlijk 16 maart 2014 naar
