Spijt van vleesconsumptie?

[Silvia]

Veel mensen worden pas op latere leeftijd vegetariër/veganist. Nou vroeg ik mij af of jullie ook spijt hebben van de periode(s) waarin jullie vlees of andere dierlijke producten hebben gegeten? Ik vraag me af hoe jullie tegen die periode aankijken.

[Piek]

Nee, ik heb geen spijt, maar ik word wel misselijk bij de gedachte dat ik ooit elke dag vlees at.  
Het heeft niet zo veel zin om daar spijt over te hebben. Voordat ik besloot voortaan vegetarisch te eten, zat ik gewoon vast in het patroon dat mijn vleesetende ouders mij mee hebben gegeven.

[Anya]

Ik heb daar spijt van, ja. Ik vind het jammer dat ik niet eerder vegetariër ben geworden. Maar spijt komt nu eenmaal altijd achteraf, en daarom blijf ik er nooit langer bij stilstaan.

[renske]

Nee, spijt niet, maar het is wel echt een raar idee.
Ik zou nu echt geen vlees meer kunnen eten en ooit vond ik dat geen probleem, ik vond het lekker.
Ik kan me trouwens wel ook goed herinneren dat ik me als kind voor het eerst realiseerde dat vlees eten een dier eten is. En dat ik dat maar niks vond...

[J@n]

Spijt is wat een koe schijt. Het heeft geen zin om daarover te treuren of je ongemakkelijk te voelen. De opgegeten dieren komen er niet mee terug en je wordt er zelf ook niet vrolijker van. En somber kijkende vegetariërs die zich met hangende schouders door het leven slepen, zijn geen goeie reclame. Niet dat je nou per se een wandelende reclamezuil moet zijn, maar aan overlopen van schuldgevoel heeft niemand wat.

[ShiN]

Het heeft geen zin om daarover te treuren of je ongemakkelijk te voelen. De opgegeten dieren komen er niet mee terug en je wordt er zelf ook niet vrolijker van.

mmm mooi gezegd,
ik voel geen spijt, niet ongemakkelijk en ben trots op hoe ik nu leef

[Kiwi]

Nee, ik heb er geen spijt van. Zodra ik besefte wat voor dierenleed ik in stand hield door vlees te eten ben ik er onmiddellijk mee gestopt. Ik wist eerder niet beter, en kan me daar ook echt niet schuldig over voelen.

[fem fatale]

ik heb ook geen spijt, want op het moment dat ik besloot dat ik geen vlees meer wilde eten, ben ik daar ook mee gestopt

[Draek]

Veel mensen worden pas op latere leeftijd vegetariër/veganist. Nou vroeg ik mij af of jullie ook spijt hebben van de periode(s) waarin jullie vlees of andere dierlijke producten hebben gegeten? Ik vraag me af hoe jullie tegen die periode aankijken.

Ik heb vroeger niet al te veel vlees gegeten, maar als ik denk aan dat ik vlees heb gegeten dan maakt het me wel treurig. Echter wil ik niet kijken naar iets waar ik niks aan kon doen (kan beter de maatschappij die 'vlees' zegt aankijken met een kwade blik), maar gewoon lekker nu ik veganist ben 'positief' verder gaan

[Hizikigrrrl]

Geen spijt.

[Tamara]

Geen spijt, wel een schuldgevoel tegenover de dieren.
Maar goed, dat is nu gelukkig wel anders.
Beter een aantal jaren vlees eten, dan een heel leven lang!

[ManuelRegien]

Vroeger wist ik nog niet beter, dus heb ik geen spijt. En aangezien ik mijn tijd niet zozeer met zaken uit het verleden wil verspillen, laat ik die dingen ook voor wat ze zijn. Beter is het voor mij om het heden en de toekomst te aanschouwen.

Groetjes,

Manuel

[Paula]

Nee, ik heb geen spijt, maar ik word wel misselijk bij de gedachte dat ik ooit elke dag vlees at.  
Het heeft niet zo veel zin om daar spijt over te hebben. Voordat ik besloot voortaan vegetarisch te eten, zat ik gewoon vast in het patroon dat mijn vleesetende ouders mij mee hebben gegeven.

Ja hier ben ik het eigenlijk wel mee eens.

[Danielle]

Ja, dat gevoel heb ik ook. Het was mijn ouders' schuld.
Maar zij voelen dat anders dan ik.

Ik heb trouwens pas bewust de stap genomen toen ik 16 was en daardoor (enigszins) serieus genomen werd door mijn ouders en er zelf zeker van was dat ik niet terug zou vallen.

Gelukkig hoeft mijn dochtertje die keuze niet te maken, al zal het ook weer moeilijk worden voor haar ooit. Ermee opgevoed of niet, de keuze moet je toch ooit zelf maken.

[braam]

geen spijt.

[Monique]

Nee, ik heb geen spijt.
Overigens heb ik toen ik nog geen vegetarier was, nooit veel vlees gegeten.

[Sybine]

Ik heb geen spijt dat ik voor mijn 18e vlees heb gegeten. Ik ben gewoon zo opgegroeid. Later heb ik mijn eigen keuzes gemaakt en het niet eten van vlees is daar een van.

Waar ik wel een beetje spijt van heb is dat ik toen ik (al weer 8 jaar geleden) ging samenwonen met mijn vriend, ik tijdelijk weer een beetje vlees heb gegeten. Ik dacht dat het lastig zou zijn om voor 1 persoon wel en voor de ander niet vegetarisch te gaan koken. Dus at ik bij eenpansgerechten als macaroni en nasi ook gewoon kip oid mee  

We zijn nu jaren verder en ik heb het vlees eten al weer ver achter mij gelaten. Na drie maanden weer vlees eten stond het mij namelijk zo ontzettend tegen dat ik letterlijk kokhalzend aan tafel zat. De aanpassing is vanaf toen van de kant van mijn vriend gekomen. En behalve zo nu en dan wat vleeswaren op zijn brood eet hij nu ook geen vlees meer!

[@rno]

Ik kom uit een gezin van 7 kinderen, die allemaal vegetarisch zijn opgevoed. Slechts één broer is vlees gaan eten. Mijn zoon en dochter zijn ook nog steeds vegetariër. Dus geen spijt van vlees eten (ikzelf nooit gedaan) maar ook geen spijt van onze opvoeding.

[Esta]

Nee, ik heb daar geen spijt van. Ik was als kind 'onwetend' dus tja wat kan je eraan doen? Naar mijn inziens toendertijd deed ik niks verkeerd.  Zodra ik erachterkwam wat een oneerlijkheid erachter schuilt ben ik hoofdzakelijk vegetarisch (uitgezonderd van heeeeel af en toe biologisch vlees) geworden.
Tja..het is jammer dat ik niet van kinds af aan vegetarisch ben opgegroeid..maar dat neem ik mijn ouders absoluut niet kwalijk.
Zodra ik het huis uit ben word ik 100% vegetarisch en probeer ik over zo goed als mogelijk rekening mee te houden.

[Jippia]

Ik heb er soms wel eens spijt van, vooral van de periode van weten en het niet doen, globaal tussen mijn 15e en 22e. Ik heb daar ook weleens een schuldgevoel over. Als kind werd het heel normaal gevonden om vlees te eten en ik kende ook geen vegetariërs tot ik een klasgenote kreeg die dat was, op de middelbare school. Ik wist wel dat vlees van een dier kwam en dat het geslacht werd, en vooral mijn vader heeft me zeker wel liefde en respect voor dieren bijgebracht, maar ik heb dat toen niet verbonden met een keuze om geen vlees meer te eten. Toen ik dat daadwerkelijk deed, pas nadat ik getrouwd was en er al vaak aan had gedacht, had ik er weleens spijt van dat ik het niet eerder had gedaan. Dat ik het wel wist, maar er niet naar handelde. Ik durfde dat ook niet zo goed, waarschijnlijk heb ik daardoor pas na mijn trouwen voor het vegetarisme en zeven jaar later voor het veganisme gekozen.

Mirjam