Hoe oud was je toen je vegetariër werd?

bert · « **Reactie #100 Gepost op:** 15 maart 2005, 17:36:02 »

toen ik 13 was

Sander · « **Reactie #101 Gepost op:** 16 maart 2005, 20:58:11 »

Ernie & Bert are in da house!

Aiko · « **Reactie #102 Gepost op:** 16 maart 2005, 21:03:00 »

Dat moet geënsceneerd zijn.

Marjolein · « **Reactie #103 Gepost op:** 17 maart 2005, 13:48:10 »

Net 14. M'n ouders dachten 'dat gaat wel weer over...' dat viel dus vies tegen

Danielle · « **Reactie #104 Gepost op:** 18 maart 2005, 10:08:25 »

Citaat van: Annemieke op 25 januari 2005, 13:13:36

Citaat van: Ligfietsertje op 25 januari 2005, 13:09:36
Zolang ik thuis woonde en de rommel die mijn moeder kookte moest eten

Waarom is dat raar om te zeggen? Als kind heb je weinig tot geen invloed op wat je voorgeschoteld krijgt.
Als een kind gaat bepalen wat er op tafel komt, dat is pas krom.

Ligfietsertje · « **Reactie #105 Gepost op:** 18 maart 2005, 11:07:53 »

Citaat van: Danielle op 18 maart 2005, 10:08:25

Citaat van: Annemieke op 25 januari 2005, 13:13:36
Citaat van: Ligfietsertje op 25 januari 2005, 13:09:36
Zolang ik thuis woonde en de rommel die mijn moeder kookte moest eten

Waarom is dat raar om te zeggen? Als kind heb je weinig tot geen invloed op wat je voorgeschoteld krijgt.
Als een kind gaat bepalen wat er op tafel komt, dat is pas krom.

Op een bepaald ogenblik kreeg ik gewoon geld om voor mijn eigen eten te zorgen want mijn moeder was mijn kritiek op haar kookkunst kotsbeu. Maar ik had gewoon gelijk, mijn moeder kon absoluut niets eetbaars voorschotelen, dat was trouwens niet het enige dat ze niet kon.
Ik ben op vlak van eten absoluut niet moeilijk (wel op vlak van drinken) maar weet wel wanneer er sprake is van slechte kookkunst.

Danielle · « **Reactie #106 Gepost op:** 18 maart 2005, 12:19:32 »

Citaat van: Ligfietsertje op 18 maart 2005, 11:07:53

Op een bepaald ogenblik kreeg ik gewoon geld om voor mijn eigen eten te zorgen want mijn moeder was mijn kritiek op haar kookkunst kotsbeu. Maar ik had gewoon gelijk, mijn moeder kon absoluut niets eetbaars voorschotelen, dat was trouwens niet het enige dat ze niet kon.
Ik ben op vlak van eten absoluut niet moeilijk (wel op vlak van drinken) maar weet wel wanneer er sprake is van slechte kookkunst.

Ik reageerde ook omdat ik het verhaal zo herken: Mijn mams kookt zoals zij het lekker vindt en dat strookte vaak niet met mij. Om een paar voobeelden te noemen: vaak nootmuskaat of suiker over groentes, veel te kruimige aardappelen, te gaar gekookte groentes, niet veel culinaire experimenten maar vooral 'zoals altijd' Hele ruzies zijn erom ontstaan.
Totdat ik het accepteerde omdat ze mijn moeder is en zij in huis kookte.

Anya · « **Reactie #107 Gepost op:** 18 maart 2005, 15:53:30 »

Citaat van: Danielle op 18 maart 2005, 12:19:32

Totdat ik het accepteerde omdat ze mijn moeder is en zij in huis kookte.

Daar heb je natuurlijk gelijk in, er is nooit een reden om ondankbaar te gaan doen, maar er zijn toch gevallen waarin je volgens mij mag blijven klagen, bv. als je altijd eten voorgeschoteld krijgt dat bovenaan verbrand is en in het midden bevroren, of als je moeder groenten steevast platkookt tot er geen vitamine meer in te bekennen is, of als alles altijd drijft in het vet...

Ligfietsertje · « **Reactie #108 Gepost op:** 18 maart 2005, 16:38:12 »

Citaat van: Danielle op 18 maart 2005, 12:19:32

Ik reageerde ook omdat ik het verhaal zo herken: Mijn mams kookt zoals zij het lekker vindt en dat strookte vaak niet met mij. Om een paar voobeelden te noemen: vaak nootmuskaat of suiker over groentes, veel te kruimige aardappelen, te gaar gekookte groentes, niet veel culinaire experimenten maar vooral 'zoals altijd' Hele ruzies zijn erom ontstaan.
Totdat ik het accepteerde omdat ze mijn moeder is en zij in huis kookte.

Jij herkent het verhaal misschien, maar toch is het een ander verhaal. Zoals ik reeds schreef, ik ben helemaal niet moeilijk wat eten betreft maar mijn moeder kon gewoon niet koken. Dat had niets met mijn smaak te maken. Ken jij veel mensen die er in slagen om spaghetti bijna altijd te laten aanbranden?

Ligfietsertje · « **Reactie #109 Gepost op:** 18 maart 2005, 16:42:41 »

Citaat van: Anya op 18 maart 2005, 15:53:30

Daar heb je natuurlijk gelijk in, er is nooit een reden om ondankbaar te gaan doen, maar er zijn toch gevallen waarin je volgens mij mag blijven klagen, bv. als je altijd eten voorgeschoteld krijgt dat bovenaan verbrand is en in het midden bevroren, of als je moeder groenten steevast platkookt tot er geen vitamine meer in te bekennen is, of als alles altijd drijft in het vet...

Natuurlijk zijn er soms wel redenen om ondankbaar te zijn. Ik ben redelijk allergisch voor de 'je moet je ouders dankbaar zijn'-houding. Kinderen krijgen is echt niet moeilijk, ze goed opvoeden is wel een uitdaging. Ik heb heel veel respect voor goede ouders maar er zijn nu eenmaal ook een pak mensen die beter nooit kinderen hadden gekregen en totaal ongeschikt zijn voor het ouderschap. En dan heb ik het niet enkel over extreme gevallen van mensen die hun kinderen mishandelen. Voor elk extreem geval heb je nog veel ouders die gewoon ongeschikte ouderfiguren zijn. Waarom zouden hun kinderen dankbaar moeten zijn?
Het eten dat mijn moeder voorschotelde was slechts een voorbeeld. Maar het was eenzijdig, had weinig voedingswaarde, was slecht klaargemaakt en elke terechte kritiek op haar 'kookkunst' werd afgedaan als ondankbaarheid.

Anya · « **Reactie #110 Gepost op:** 18 maart 2005, 17:32:22 »

Puur semantisch misverstandje, denk ik: voor mij impliceert "dankbaar" dat er een daad gepresteerd is waarvoor je dankbaar kan zijn. Voor een verbrand schoteltje kun je dus niet dankbaar zijn, voor gezond, kundig klaargemaakt eten wel, ook al vind je dat het niet creatief genoeg is of niet precies zoals jij het wil. Ik denk dat we het dus eigenlijk wel eens zijn.

Wat "dankbaarheid" in het algemeen betreft: ergens vind ik ook wel dat het gewoon de plicht van ouders is om goed voor hun kinderen te zorgen en er voor hen te zijn, maar eens een keertje "dank je" zeggen misstaat niemand. Er zijn ook jongeren die het maar normaal vinden om moeilijk te doen over het kleinste detail dat niet naar hun zin is; die verwachten kennelijk dat hun ouders gedachten kunnen lezen. Ik wil zelf geen kinderen, maar als ik ouder was, zou ik ook niet graag zo behandeld worden.

Ligfietsertje · « **Reactie #111 Gepost op:** 18 maart 2005, 17:45:59 »

Dan denk ik dat we het inderdaad volkomen met elkaar eens zijn. :O

LauraKiara · « **Reactie #112 Gepost op:** 22 maart 2005, 17:52:04 »

Hey,

Ik ben 13 en ik ben van 9 februari vegetariër

. Ik heb er heel lang voor moeten zagen bij mijn ouders, en nu keuren ze dat nog altijd niet echt goed. Ze gebruiken dat wel om mij vanalles te laten doen, bv. als ik de afwas niet doe moet ik s'avonds vlees eten, tot nu toe altijd de afwas al gedaan dus

. Vroeger gaf ik wel altijd mijn vis aan de hond, maar daar kwamen ze vlug genoeg achter als ze onder de tafel stofzuigden (onze hond luste ook geen vis denk ik

).

Poek · « **Reactie #113 Gepost op:** 22 maart 2005, 18:03:35 »

Rare ouders hoor! Zetten ze je wel een beetje goed vegetarisch eten voor?

Christiaan · « **Reactie #114 Gepost op:** 22 maart 2005, 18:05:09 »

Citaat van: Poek op 22 maart 2005, 18:03:35

Zetten ze je wel een beetje goed vegetarisch eten voor?

Zegt de man die om de dag een pizza de oven in schuift...

Poek · « **Reactie #115 Gepost op:** 22 maart 2005, 18:10:17 »

Citaat van: Christiaan op 22 maart 2005, 18:05:09

Citaat van: Poek op 22 maart 2005, 18:03:35
Zetten ze je wel een beetje goed vegetarisch eten voor?
Zegt de man die om de dag een pizza de oven in schuift...

En in 8 jaar nooit een dag op zijn werk wegens ziekte heeft moeten missen!

LauraKiara · « **Reactie #116 Gepost op:** 22 maart 2005, 19:29:05 »

Quote : Poek op vandaag om 18:03:35
Zetten ze je wel een beetje goed vegetarisch eten voor?

Ow, valt wel mee. Het enige probleem is dat ze beginnen zagen als ik een dag eens geen vleesvervanger eet

.

snoepie · « **Reactie #117 Gepost op:** 23 maart 2005, 22:55:19 »

Op mijn 12de heb ik besloten vegetariër te worden (na een onopzettelijk bezoek aan het slachthuis

), maar daarna heb ik nog wel vlees gegeten.

Op mijn 13de heb ik alle beestjes definitief van mijn menu geschrapt.

LauraKiara · « **Reactie #118 Gepost op:** 24 maart 2005, 13:44:38 »

Hey,

Ik krijg niks vlees meer binnen, het gedacht alleen al dat ik op iets dat ooit leefde zit (zat) te bijten! Ik heb trouwens nooit graag vlees gelust

.

Danielle · « **Reactie #119 Gepost op:** 28 maart 2005, 17:10:18 »

Citaat van: Ligfietsertje op 18 maart 2005, 16:38:12

Jij herkent het verhaal misschien, maar toch is het een ander verhaal.

Misschien herkende ik het 'probleem' van onenigheden om het klaarmaken van de maaltijd als algemeenheid meer.

Citaat

mijn moeder kon gewoon niet koken. Ken jij veel mensen die er in slagen om spaghetti bijna altijd te laten aanbranden?

OK dat is wel erg... Heb ik misschien de eerste 2 à 3 keer gehad dat ik kookte, maar na zoveel jaar...
Kun je haar niet 'helpen' met koken, of voor haar koken?

Poll

Hoe oud was je toen je vegetariër werd?

Hoe oud was je toen je vegetariër werd?

bert

Aiko

Marjolein

Danielle

Danielle

LauraKiara

LauraKiara

snoepie

LauraKiara

Danielle