Eetstoornissen & veg*isme

[Poek]

Ik heb t ook gezien (met een half oog) en had er hier en daar nog al wat over gelezen.  Ik vind het ook allemaal een beetje vreemd... ze laten je gewoon eten enzo, en ik geloof ook wel dat dat een goede manier is om door de angst heen te gaan.. door het gewoon te doen, maar wat als je nou bijvoorbeeld niet eet, omdat je vindt dat je dat niet verdient?  Als je vindt dat je er niet mag zijn, niet mag bestaan?  Die overtuiging gaat toch niet weg, door gewoon te eten, denk ik.. maar goed, ze komen inderdaad met heel erg hoge 'recovery-cijfers'..

Je wordt gedwongen om te eten, en wordt regelmatig gewogen om te zien of je aankomt. Natuurlijk proberen de meisjes (er zit 1 jongen bij, maar die heeft boulimia) trucs om zwaarder te lijken bij het wegen of om niet te eten, maar die worden meestal wel doorzien.

[Kiwi]

Maar wat Ayla zegt: de oorzaak van de eetstoornis verdwijnt daar niet door.

[Poek]

Maar wat Ayla zegt: de oorzaak van de eetstoornis verdwijnt daar niet door.

Dat klopt. Maar de eetstoornis zelf vaak wel.

[Ligfietsertje]

Maar wat Ayla zegt: de oorzaak van de eetstoornis verdwijnt daar niet door.

Hun hele behandeling is dan ook gebouwd op de theorie dat de eetstoornis niet het gevolg maar de oorzaak is van bepaalde mentale problemen.  Als het lichaam weer de nodige voedingsstoffen binnenkrijgt dan zouden diverse chemische evenwichten zich herstellen en de gevoelens die gepaard gaan met anorexia ook verdwijnen.

[Kiwi]

Dat klopt. Maar de eetstoornis zelf vaak wel.

Dat betwijfel ik. Als de oorzaak nog steeds aanwezig is lijkt me de kans dat iemand weer in haar oude patroon vervalt groter dan wanneer ook de oorzaak aangepakt wordt.


edit: quote ingevoegd

[Poek]

Dat betwijfel ik. Als de oorzaak nog steeds aanwezig is lijkt me de kans dat iemand weer in haar oude patroon vervalt groter dan wanneer ook de oorzaak aangepakt wordt.

Niet zo Dragonflyen Kiwi! Zoals ik al eerder zei: er is veel minder recovery dan bij traditionele behandelmethoden (al weet ik niet of dat komt, zoals Ligfietsertje zegt, omdat er meer nazorg is).

[Kiwi]

de theorie dat de eetstoornis niet het gevolg maar de oorzaak is van bepaalde mentale problemen

En dat vind ik dus ook niet geloofwaardig. Ik ken verhalen over anorexiapatiënten die zelfs onder dwang (via een infuus) de benodigde voedingsstoffen werd toegediend, maar die waren na hun ziekenhuisopname echt niet van hun eetstoornis genezen!

[Kiwi]

Niet zo Dragonflyen Kiwi!

 

Je kan te ver gaan he.

[Poek]

En dat vind ik dus ook niet geloofwaardig. Ik ken verhalen over anorexiapatiënten die zelfs onder dwang (via een infuus) de benodigde voedingsstoffen werd toegediend, maar die waren na hun ziekenhuisopname echt niet van hun eetstoornis genezen!

Wat heeft een infuus met het genezen van een eetstoornis te maken?

Je kan het vergelijken met een fobie. Je kan dat behandelen door te kijken of iemand bepaalde traumatische ervaringen in zijn jeugd heeft gehad die het veroorzaakt hebben (zoeken naar de oorzaak), je kan ook de fobie zelf aanpakken (door geleidelijke blootstelling). De laatste methode (behavioristisch) blijkt goed te werken, terwijl je dan niet naar de oorzaak kijkt. Maar als je iemand met vliegangst gewoon hup in een vliegtuig zet verdwijnt de vliegangst niet, net zoals iemand een infuus toedienen een eetstoornis niet doet verdwijnen.

[Ligfietsertje]

En dat vind ik dus ook niet geloofwaardig. Ik ken verhalen over anorexiapatiënten die zelfs onder dwang (via een infuus) de benodigde voedingsstoffen werd toegediend, maar die waren na hun ziekenhuisopname echt niet van hun eetstoornis genezen!

Zij baseerden zich o.a. op een oud experiment waarbij mensen bewust ondervoed werden.  Deze proefpersonen begonnen na een tijd ook de mentale problemen te vertonen die vaak kenmerkend zijn voor anorexiapatiënten.

Maar volgens mij is dat een niet logisch geldende manier van het omdraaien van bewijsvoering.
Het is niet omdat ondervoeding bepaalde mentale problemen te weeg brengt dat deze problemen ook op te lossen zijn door de ondervoeding weg te nemen.
Het bewijst zeker niet dat er geen dieperliggende (mentale) oorzaak voor anorexia kan zijn.  Dat de ondervoeding nog andere mentale problemen veroorzaakt en anorexia 'zelfversterkend' werkt wil ik best geloven.  (Het is niet voor niets dat patiënten zich soms doodhongeren.)
Maar om te zeggen dat het enige probleem de ondervoeding op zich is en door het oplossen van de ondervoeding het hele probleem wordt opgelost geloof ik niet.

[Kiwi]

Wat heeft een infuus met het genezen van een eetstoornis te maken?

Nou, dit bijvoorbeeld:

Als het lichaam weer de nodige voedingsstoffen binnenkrijgt dan zouden diverse chemische evenwichten zich herstellen en de gevoelens die gepaard gaan met anorexia ook verdwijnen.

Dat lijkt erop alsof er eerst een verstoring van een bepaald chemisch evenwicht was (door een tekort aan de juiste voedingsstoffen) en dat daardoor een eetstoornis is ontstaan. Als je dus die tekorten op zou heffen (m.b.v. sondevoeding) zouden de chemische evenwichten hersteld worden en de patiënt genezen. En dat wil er dus bij mij niet in.

Je kan het vergelijken met een fobie.

Als je het vergelijkt met een fobie klinkt het al een stuk logischer. Al denk ik persoonlijk dan nog dat de kans om terug te vallen in de oude patronen groter is dan wanneer de oorzaak wordt aangepakt.

[Ligfietsertje]

Wat heeft een infuus met het genezen van een eetstoornis te maken?

Volgens hun theorie zou zelf een infuus gedeeltelijk een oplossing bieden.  Ze zijn ook wel bezig met het 'terug leren eten' waar veel belang aan gehecht wordt.  Maar gezien hun theorie er ook van uit gaat dat een fysiek tekort aan voedingsmiddelen de mentale problemen die gepaard gaan met anorexia veroorzaken zou het toedienen van voedingsstoffen via een infuus ook helpen in het wegnemen van de mentale problemen.

[Hizikigrrrl]

Een infuus krijg je maar voor hoogstens een paar weken (denk ik). Om te herstellen van alle tekorten heeft je lichaam veel langer goede voeding nodig.

Er hoeft niet altijd een zeer dramatisch iets aan anorexia of wat voor psychische ziekte dan ook ten grondslag te liggen. Ik denk meer dat het ergens begint en er steeds meer stapjes, over een lange periode, richting de verkeerde kant worden gezet. Op een gegeven moment heb je dan een enorm probleem. Het is niet zo dat je van de een op de andere dag vrijwel niets meer eet.

Ik ben zelf geen voorstander van maar over je problemen te blijven lullen, dit werkt vaak averechts (verkeerde coping-methode). Door weer een normaal eetpatroon te krijgen, zal je weer een beter gevoel over jezelf krijgen. Misschien dat veel van het gevoel dat je waardeloos bent voorkomt uit het feit dat je een psychische stoornis hebt. Het werkt allemaal op elkaar in.


Over terugvallen in oude patronen: je kan je nog wel shit voelen, maar dat betekent niet dat je dan maar niet moet eten! Je moet leren anders met deze gevoelens om te gaan. Volgens mij is bij deze Zweedse methode wel degelijk een psycholoog aanwezig voor de patienten, dus er zal heus wel wat over gepraat worden.

[J@n]

Al denk ik persoonlijk dan nog dat de kans om terug te vallen in de oude patronen groter is dan wanneer de oorzaak wordt aangepakt.

Dat hoeft op zich niet erg te zijn. Het gaat dan in elk geval goed met je en dan is er ook een grotere kans dat je methodes kunt aanleren om anders om te gaan met de dingen die zo'n terugval triggeren.

[Ayla]

Ik vind het bijna te mooi om waar te zijn.. ik denk dat ik het wel zou willen proberen hoor.. liever dan al dat gepraat over allerlei moeilijks enzo.

[Danielle]

Een van de therapeutes meldde dat anorexia-patienten vaak hoogbegaafd zijn: klopt dat?

Ja en vooral ook behalve hun IQ hun EQ: Emotionele Intelligentie.
Dat verklaart ook het grote aandeel vego's en vegans onder eetstoornisgevallen.

[Danielle]

Ik vind het bijna te mooi om waar te zijn.. ik denk dat ik het wel zou willen proberen hoor.. liever dan al dat gepraat over allerlei moeilijks enzo.

Ik denk ook dat het een heel goede behandelingsmethode is.
Iemand met een eetstoornis heeft heel veel 'ja-maar-en'. Als je zo iemand eerst aan het eten zet voordat ze emotionele hulp krijgt, dan pas valt er wat te praten. Anders gaat het praten nergens over.
Na het eten komen er pas flink veel emoties los die dan besproken worden.
Bovendien leven mensen met een zwaar ondergewicht in een soort trance-toestand, waardoor ze helemaal niet voor rede vatbaar zijn.

[-Marina-]

Oi oi , ik blader zo een ff door dit forum heen en ik begin mijzelf toch wel eng erg te herkennen in deze topic.

Ik ben geen vegetarier of veganist, ik zit er tussenin. Ik eet geen vlees of vis of iets anders wat van een dood dier af komt. Daarbij eet ik als ik thuis ben ook geen zuivel, eieren of kaas. Wanneer ik op visite ben hou ik vegetarisch aan maar dit meer uit 'medelijden' voor de gastheer/vrouw. Ik heb het gevoel al een last genoeg te zijn door geen vlees te eten.

Soms eet ik weleens honing, mits deze uit de natuurwinkel komt. Verder gebruik ik ook geen wol en zijde. Ik heb wel leren schoenen maar dit is meer bittere noodzaak, gezien ik nog nooit leerloze schoenen heb gevonden die mijn voeten niet kapot maakten. Ik moet wel eerlijk zeggen dat alle schoenen die ik heb en die van leer zijn af stammen van de tijd dat ik er nog niet zo mee bezig was. Net als mijn lange leren jas. Ik weet niet of ik nog nieuwe schoenen van leer zou kopen nu. Maar ik draag ze dus nog wel.

Ik hou ook huisdieren. Ik heb een hond, vissen en salamanders. In de toekomst wil ik ook een Raskat   , nl een Raggdoll.

Betreft eetgewoonts mijd ik ook zoveel mogelijk geraffineerde suikers en e-nummers. Ik eet dus bij anderen thuis zo nooit koekjes en snoepjes oid als ik niet weet wat erin zit. Op verjaardagen eet ik geen gebak of hapjes omdat hier altijd suikers of/en dierlijke stoffen in zitten. 90% van mijn voorraadkast is biologisch en zo veel mogelijk van eigen bodem, ik hou ook niet van al die lange transporten (slecht voor product en milieu).

Dit alles is begonnen omdat ik heel graag wou afvallen en dat op een gezonde manier wilde doen. ik ben mij gaan verdiepen in voeding en kwam erachter dat vlees en melk helemaal niet zo gezond zijn als mij altijd is voorgehouden. Ook werd ik met mijn neus op de feiten gedauwd over dierenleed, wereldvoedsel verdeling enz. Ik ben lid geworden van de NVV en de NVB en word daarvan alleen maar nog bewuster. Ik gebruik alleen dierproefvrije producten en ook mijn schoonmaakmiddelen e.d. komen uit de natuurwinkel (ecover)

Inmiddels ben ik 7 kilo kwijt en blijf nu al een poosje hangen op het gewicht van 63kilo. Waar ik heel tevreden over ben. Ook voel ik mij geestelijk veel beter. Ik ben een dierengek en als ik nu terug kijk vind ik het heel vreemd dat ik zo lang vlees heb gegeten en een plaat voor mijn kop heb gehouden.

Wat ik nou eigenlijk wou zeggen is dat ik op elk pakje kijk wat erin zit, maakt niet uit waar ik ben. Als er iets in zit (bijna altijd) wat mij niet aanstaat, eet ik het niet. Dit is voor mijn omgeving zeer ergelijk en zij vinden dan ook dat ik een eetstoornis heb. Zelf ervaar ik het niet zo. ik hoef mezelf niet te dwingen, het gaat automatisch en het enige wat ik er vervelend aan vind is dat ik mijzelf altijd tegenover anderen moet verdedigen. Ik doe toch iets goeds? Niet alleen voor mezelf, maar ook voor deze wereld. Daar hoef ik toch geen verantwoording voor af te leggen? Of zie ik dat verkeerd?!

Mijn stelling is: Ik ben niet tegen het gebruik van dieren maar wel tegen misbruik! In principe vind ik alles wat uit de bio-industrie komt verkeerd en hier hoort ook wol e.d. bij. In principe zou ik wel  biologische producten die van dieren af komen mogen eten (wel beprekt) maar dit doe ik niet omdat ik het dan weer niet gezond vind.

Meningen over dit stukje zijn heel welkom, dit is de eerste keer dat ik zo openlijk mijn mening vertel.

Ik zie jullie reacties graag tegemoet,

Groetjes marina

[Miezemiez]

Gezond willen eten is niet meteen een eetstoornis hebben.
Mensen die verschrikkelijk ongezond eten die zijn gewoon suiker/vetverslaafd in mijn optiek.

Maar ja, ik ben niet helemaal 'zuiver'. Ik heb een anorexiageschiedenis, dus ik ben nog steeds erg bezig met mn gezondheid/ gewicht/ zelfbeeld.
Door pfeiffer ben ik erg veel aangekomen en dat zit me erg dwars. Maar ik leef daarom niet veganistisch, ik denk dat je makkelijker afvalt als je vlees eet omdat dat meer vult.

[Draek]

Ik ben geen vegetarier of veganist, ik zit er tussenin. Ik eet geen vlees of vis of iets anders wat van een dood dier af komt. Daarbij eet ik als ik thuis ben ook geen zuivel, eieren of kaas. Wanneer ik op visite ben hou ik vegetarisch aan maar dit meer uit 'medelijden' voor de gastheer/vrouw. Ik heb het gevoel al een last genoeg te zijn door geen vlees te eten.

Dan ben je toch minimaal een vegetarier... misschien zelfs meer een flexanist.

Soms eet ik weleens honing, mits deze uit de natuurwinkel komt. Verder gebruik ik ook geen wol en zijde. Ik heb wel leren schoenen maar dit is meer bittere noodzaak, gezien ik nog nooit leerloze schoenen heb gevonden die mijn voeten niet kapot maakten.

Wat gaat er dan kapot? Je zou eens bij www.vega-life.nl kunnen kijken. Daar kan je ook afspraak maken om eens te komen passen. Ik heb ook moeilijke voeten... vroeger ook altijd last om goede schoenen te vinden. Maar heb nu wel goede vegaschoenen

Ik hou ook huisdieren. Ik heb een hond, vissen en salamanders. In de toekomst wil ik ook een Raskat   , nl een Raggdoll.

Wil de kat dat ook wel? Maar wel uit een opvang he?

Betreft eetgewoonts mijd ik ook zoveel mogelijk geraffineerde suikers en e-nummers. Ik eet dus bij anderen thuis zo nooit koekjes en snoepjes oid als ik niet weet wat erin zit. Op verjaardagen eet ik geen gebak of hapjes omdat hier altijd suikers of/en dierlijke stoffen in zitten. 90% van mijn voorraadkast is biologisch en zo veel mogelijk van eigen bodem, ik hou ook niet van al die lange transporten (slecht voor product en milieu).

en zij vinden dan ook dat ik een eetstoornis heb. Zelf ervaar ik het niet zo.

Het is juist gezonder om zo goed op te letten vind ik. Willen weten wat er achter een product schuilt. De meeste mensen eten maar zonder zich iets erover af te vragen. Lijkt me geen eetstoornis, maar gewoon tekenen dat je een bewuste eter bent... de rest van de wereld heeft gewoon een eetstoornis...

Mijn stelling is: Ik ben niet tegen het gebruik van dieren maar wel tegen misbruik!

Gebruik van dieren lijkt me anders ook misbruik. Je hebt niet een contract/wederzijdse toestemming met de dieren en als je ze dan gebruikt voor een eigen doel (voeding, kleding etc), dan is dat toch misbruik naar mijn mening.