Het probleem is dat veel van wat ik vanzelfsprekend vind voor hem nog helemaal nieuw is. Aardappels koken bijvoorbeeld. Ik weet dat ik 10 keer sneller aardappels kan schillen dan hij, dus dan denk ik het hem makkelijk te maken door 's ochtends alvast een pannetje met geschilde aardappels voor 'm klaar te zetten. Helemaal vol water, anders worden die aardappels bruin. Als ik ze dan zou koken zou ik het water afgieten en een klein laagje vers water toevoegen. Hij niet; hij zet het gas aan en vindt 't gek dat het zo lang duurt voor het water kookt.
Als ik dan de volgende keer zeg dat de pan niet helemaal vol hoeft met water, en dat de aardappels niet helemaal onder water hoeven te staan kookt het pannetje droog. Ook omdat hij 'even vergeten' was dat er een pan op het vuur stond.
Gelukkig kwam ik die keer redelijk op tijd thuis, en kon ik nog op tijd het gas uitzetten. Nou ja, op tijd... de hele keuken was inmiddels blauw en het pannetje had een extra zwartverkoolde laag op de bodem.
Hij doet z'n best wel, maar het wil allemaal niet zo lekker. Daarom is hij ook meegegaan naar de kookworkshop. Vond 'ie ook eng van te voren. Maar na een dag knoflook en pepers vijzelen vindt 'ie het zowaar nog leuk ook! En op tweede kerstdag gaan we samen het
hoofdvoorgerecht maken voor het kerstdiner bij zijn broer, dus ik ben benieuwd!
Edit: als we trouwens patat, pannenkoeken of poffertjes eten bakt G. die altijd, en daar ben ik erg blij mee!
1288 Reacties
361438 Gelezen