Ik ben nu al bijna weer 3 weken veganist(ongeveer)
En ik moet toegeven dat ik er nu totaal geen moeite mee heb.
Maar mijn vader nu dus wel
We hebben de koelkast vol liggen met Vegetarische burgers en ik neem ze nu dus niet meer.
Hij voelt zich nu schuldig omdat hij wel een Javaanse schijf eet en ik dus niks.
En hij vraagt zich nu af hoe hij al die dingen op kan krijgen in zijn eentje.
En hij ziet zichzelf nou niet weer naar de natuurvoedingswinkel gaan met 5 artikelen waar een prijskaartje aan hangt van 20 Euro.
Dat is hem gewoon te duur, dat weet hij uit ervaring.
En nu begint hij ook nog over het feit dat hij in mijn ogen wel hypocriet zal zijn, en dat hij zich al schuldig voelt als hij een Cornetto eet en ik dus een waterijsje.
En dat als hij een zalfje op zijn benen smeert(psoriasis) dat ik dat dan wel heel erg fout zal vinden.
En vervolgens zegt ie dan: Dan moet ik ook zeker Veganist worden?
De consequenties hiervan zijn , dat hij zich nu dus schuldig voelt als ik niets bij het eten heb, en dat ik me dus schuldig ga voelen omdat ik het hem dan zou moeilijk maak.
En dat hij dus Veganist wordt om het mij niet moeilijk te maken, waardoor ik hem dus zijn koekje en snoep ontneem, en hij de lol van zijn eten afkrijgt.
En hij vind dat ik nu wel wat tever ga hierin, hij vind dat het mijn schuld niet is, als ik een koekje eet waar iemand een ei in gestopt heeft.
En dat weet ik ook wel,
Maar ik wil dat koekje helemaal niet,
omdat er
ei in verwerkt zit..
Het is toch mijn eigen keus?
290 Reacties
130779 Gelezen