Wat let je trouwens om een derde kind te willen, Carla?
Pfoei, eigenlijk een heleboel beletsels.
Allereerst al dat ik het best al zwaar vind om twee kleine kinderen te hebben. Met nog weer een babietje erbij begint het allemaal weer opnieuw; gebroken nachten, bijna een jaar om lichamelijk weer helemaal op te krabbelen van de zwangerschap, een zwangerschap op zich al lijkt me vreselijk zwaar als je al twee kleine kinderen hebt...............
Verder de practische kant, twee kinderen zijn lekker hanteerbaar, je kan er zelfs nog mee op de fiets weg, maar met een derde erbij wordt het wel een heel getob.
En ook nog het idee dat het ook wel mooi zo is, twee gezonde kindjes, wat wil je nog meer? Het idee dat er genoeg mensen op de wereld rondlopen en dat twee genoeg is, dat je ook een kindje zou kunnen adopteren.
Mijn leeftijd begint ook mee te tellen en als ik ooit nog aan het werk wil komen hier in Frankrijk moet ik ook nog een en ander bijscholen, dus dat zou dan ook weer met een jaar of drie uitgesteld worden.............
Kortom, een heleboel bezwaren om het toch maar niet te doen en iedereen zou me waarschijnlijk zeggen, nou, dan is het toch mooi geweest ?
En toch, en toch................
Het idee om een derde kindje te willen is echt gevoelsmatig, ik heb altijd gedacht dat het er drie zouden worden en mijn man ook. Als ik zou zeggen, okee, we gaan het nog een keer proberen, dan zou hij het daar direct mee eens zijn, de bezwaren komen meer van mijn kant.