Mijn schoonzus was sinds haar 16e vegetariër, al at ze wel vis (en kreeg ze óf een kaassoufflé óf vissticks voorgezet), maar sinds kort eet ze weer vlees, omdat de dokter zei dat ze bloedarmoede had en meer vlees moest eten vanwege het ijzer. Ze eet bijzonder weinig en wat ze eet, eet ze heel langzaam op. Zo doet ze een hele avond over een gebakje en dat is dan het kleinste stukje van de taart. Mijn andere schoonzus en wij maken ons daar nogal zorgen om, want het lijkt verdacht veel op een eetstoornis en ze heeft een dieetkookboek gekregen voor haar verjaardag, waarvan wij ons nog steeds afvragen van wie ze het heeft gekregen en of die niet in de gaten had dat ze al mager wás. Haar kinderen aten al 'gewoon' vlees, dus dat was toch wel in huis. Ik weet niet of ze elke dag vlees eet, maar dat ze vlees eet, weet ik wel. Een meisje dat bij mij op de jeugdclub zat, was vegetariër tot ze trouwde en zwanger werd, want in vlees zaten toch bepaalde dingen die je nodig had. En een man in onze vorige kerk was ook een tijdlang vegetariër uit maatschappijkritische overwegingen (welke dat waren, weet ik niet meer), maar nu vond hij een gebakken kaasplak niet meer volstaan. Daar moest ook vlees bij in wat voor vorm dan ook. Mijn zusje heeft heel kort een poging gedaan om vegetariër te worden, maar was daar niet erg principieel in en binnen een paar maanden at ze weer vlees. Het is vanwege haar dat mijn moeder dacht dat het bij mij ook niet zo lang zou duren, maar dat had ze mooi mis. En toen werd ik ook nog veganist. En ik heb nog een vriendin die het ook een tijdje geprobeerd heeft, omdat ze het zielig vond voor de dieren en haar broer later ook nog een poosje, maar dat was voor allebei geen lang leven beschoren. Bovendien leerde mijn vriendin toen haar man kennen en die wilde niet apart voor haar koken. Ik denk dat ik het niet eens meer zou kunnen, al zou ik het willen.
290 Reacties
182254 Gelezen