Het is zo snoezig van allerlei mensen: "ik maak mij zorgen om mijn Acanthus", mijn tuinhibiscus zal toch niet overleden zijn, ik zie nog geen knopjes. Enz. enz. De levenswil is krachtig, de temperaturen zijn dat allerminst geweest. Geduld.
Ik maak mij zorgen om mijn ananassalie. Maar deze zorgen zijn terecht: de plant komt uit Mexico
Ik wist het, hoor. En wat heeft ze prachtig, prachtig gebloeid in de warme herfst die iedereen alweer vergeten is. Om nooit te vergeten, want in mijn tuin stond de ananassalie toen in bloei.
Elke lente is het zo leuk: he hallo, ben jij er ook weer...en twee dagen later: welkom enz. Ik zie elke dag andere plantsje hun kopje boven steken. Sommige heel aarzelend nog, andere spatten uit de grond. De rechterkant van mijn tuintje is nu volledig dicht gegroeid. Daar bloeit al de lage smeerwortel met Nldse vlaggetjes. Fluitekruid, beemdooievaarsbek, dagkoekoeksbloem, damastbloem zullen gauw volgen, dan komt de moerasspirea erbij en een andere spireau, waarvan ik de naam nu kwijt ben, met paarse pluimpjes en de pimpernel. Spannend is de lente in een zeeklimaat.