Wij aten gisteren bij
Dwars. Niet al te groot, leuk ingericht, linnen op tafel en een klein terras. En, en dat vond L erg aantrekkelijk, bij elk gerecht een biersuggestie op het menu.
Er kwam huisgebakken speltbrood met gedroogde tomaatjes, met ongezouten boter en Italiaanse olie die demonstratief uit een grote fles in een kommetje geschonken werd, maar naar niets smaakte. En lekker appelsap, en, heel aardig vond ik dat, kraanwater met een blaadje munt.
De kaart is klein en voor vega's niet zo spannend: de groentetaartjes waren op (van die vier niet-vega voorgerechten was er ook een niet (wegens niet in het seizoen, maar waarom stond het dan op de kaart?) en van een ander was er nog maar één portie). De daarmee overgebleven optie waren gebakken champignons. Dat leek me niet zo spannend, dus ik wilde alleen een hoofdgerecht, en dan daarna kaas én een toetje.
Het enige vega hoofdgerecht was bietenrisotto met geitenkaas. Niet spannend, ook niet veel, wel heel erg lekker. Zo rood kleurt mijn bietenrisotto nooit. Wat ernaast lag was een beetje jammer: een vrij wilde bos rucola, nauwelijks aangemaakt (misschien met dezelfde olie als bij het brood?) en met een hand pijnboompitten. Niet alleen buitengewoon onorigineel, maar ook niet zo lekker. En wat ik daar vooral jammer aan vond: naast L's tahoevervanger lagen wat knapperige worteltjes, bloemkool, courgette en radijsjes. Niet zo veel, maar wel in het seizoen en met zorg klaargemaakt. Net als de gebakken aardappeltjes, die duidelijk echt uit een pan (en niet uit de frituur) kwamen. Die zorg miste ik aan mijn kant van de tafel.
Daarna bestelde ik een kaasplankje, maar dat bleken ze niet te hebben. Het was er niet, of niet meer, dat werd niet helemaal duidelijk. Dat vond ik niet alleen jammer (ze afficheren zich met streekproducten, duurzaam en zoveel mogelijk biologisch, dus ik verwachtte nogal wat van de kaas) en onbegrijpelijk, maar het schopte ook mijn snode plan in duigen (en ik had nog best trek). Ik overwoog heel even dan alsnog een voorgerecht te bestellen, maar dat vond ik ook weer zo wat, dus dan maar meteen naar het toetje: een grand dessert.
Dat was goed! Panna cotta met kardemom en sinaasappelgelei (gelukkig houdt L wel van kardemom), een stukje mierzoete aardbeienkwarktaart, een bolletje goeie, donkere chocolademousse, een mini-crème-brulée, met een wel érg dun caramelkorstje en superlekkere basilicumlimoenmousse. Het enige wat miste was iets op te kauwen, hier had op zijn minst een koekje ofzo bijgemoeten.
En een kopje thee, dat miste er ook. Ik vroeg om thee, de serveerster vroeg wat voor thee, ik vroeg om zwarte thee. Ze begon wat dingen op te noemen, waaronder earl grey, dus die koos ik. Ik kreeg een glas heet water, een weckpotje losse thee, zo'n knijpzeefje en een stroopwafeltje. Maar toen de thee een tijdje had getrokken kreeg ik het vermoeden dat het groene thee was. Ik vroeg aan de serveerster of het echt zwarte thee was, en dat wist ze niet zeker. Ik inmiddels wel, en ze bood aan het om te wisselen, dus ik vroeg wat ze dan wel aan zwarte thee had. Ja, nou, dat wist ze eigenlijk niet, alles kwam van dezelfde leverancier, en het zag er allemaal ongeveer zo uit. En ze zei nog wat dingen, die samengevat betekenden 'ik heb geen idee wat het verschil tussen groene en zwarte thee is, en ik ga ook geen hulp vragen'.
Gek genoeg wist ze dan wel weer echt iets van bier. Maar ja, ik lust geen bier...
Nou ja, toen dronk ik thuis nog wat thee. En at ik nog een nectarine. Met een kloddertje yoghurt en een lange vinger.
Al met al vond ik het er best leuk, maar meer voor mensen die van vlees en bier houden dan voor mensen die van groente en thee houden.
650 Reacties
385471 Gelezen