Ik kreeg van de Sint het boek Het Elandenlokroepfluitje van Sanne Wallis de Vries en daarin las ik gisteravond een hoofdstukje dat me wel heel erg aan deze draad deed denken. En ik kon me er wel in vinden, dus zet ik er een stukje uit neer. (Ik hoop dat dat mag van Sanne en haar uitgever) Een paar fragmentjes van blz. 146- 147:
"... Eigenlijk zou het meest logische zijn dat er uberhaupt niet over (vegetarisme) werd geoordeeld. Een mens maakt zelf uit wat-ie wel of niet eet. Die mens zal daar wel zijn of haar redenen voor hebben en, last but not least, daar heeft, aangezien het eten betreft, verder niemand last van, omdat het dus een individuele keuze met consequenties voor iemands prive-leven betreft.
Het heeft me destijds (Sanne is geen veggie meer) hogelijk verbaasd, de opmerkingen die ik kreeg, en de discussies die erop volgden wanneer duidelijk werd dat ik geen vlees at. Uiteindeijk zei ik het maar liever niet. Uitiendelijk hoopte ik altijd maar dat het niet ter sprake kwam.
Sommige mensen werden ronduit agressief, namelijk, als reactie op het feit dat ik geen vlees at. (...) Een bekende en wat mij betreft zeer stompzinnige reactie was: 'En je draagt wel leren schoenen!' Ik had, geloof ik, van iemand geleerd dat je dan het beste: 'Maar ik eet m'n schoenen toch niet op?' kon zeggen. Maar eigenlijk vind ik dat net zo'n stomme zin als de zin die 'm uitlokt.
Je moet, als je zelf besluit iets te doen of na te laten, daar helemaal niet in discussie over hoeven gaan. Soms werd die discussie me vanzelf bespaard, doordat ik domweg niks terug wist te zeggen. Bijvoorbeeld op de opmerking: 'Maar planten hebben toch ook gevoel.' Die was zo honderdtachtig graden de verkeerde kant op, die opmerking, dat ik nu nog met mijn bek vol tanden sta.
662 Reacties
371655 Gelezen