Ik heb gisteren op een feestje een goed maar ook vervelend gesprek gehad met een vriend.
Afgelopen zomer ben ik met een groep vrienden op vakantie geweest, dwz een stelletje zat in een huisje van familie en daar kwam iedereen langs. M. en ik zijn toen een week gebleven. Die hele week heb ik me enorm moeten verdedigen waarom ik vegetari�r was (terwijl het voor die vrienden niets nieuws was, ik was toen al 2 jaar vega en dat wisten ze). Die vakantie heeft M. door al die discussies ook besloten om vega te worden, omdat hij merkte dat hij in de discussie vooral de vegakant aan het verdedigen was.
Gisteren sprak ik met een vriend die daar ook was. We hadden het over die verhitte discussies van die vakantie en mijn vegetarisme en inmiddels flexanisme. Hij vroeg of ik niet te ver ging en of ik �berhaupt nog wel iets at. Tja,.. lekkere vraag. Later kwam de aap uit de mouw: die verhitte discussies over mijn vegetarisme (waar ze me toen vooral vanaf wilden helpen!
) werden vooral gevoerd omdat men zogenaamd bezorgd om mij was. Hij vertelde dat mensen dachten dat ik anorexia had. Anorexia!! Omdat ik volgens hem'opeens' vega was geworden en flink was afgevallen. Dat eerste klopt niet, dat tweede wel. Maar dit komt omdat ik iets aan mijn schildklier heb, dat wisten we toen weliswaar nog niet, maar dat geeft wel aan dat er meerdere oorzaken zijn voor gewichtsverlies (bovendien kon ik best wat missen toen). Ik sport ook vrij veel, dus maakten zij een optelsom en jahoor in hun ogen was ik duidelijk een geval van een 'anorexiapati�ntje'.
Dat ze zich zorgen maakte/maken kan ik ze moeilijk kwalijk nemen, maar ik baal wel dat mijn vermoeden dat ze me ontzettend in de gaten hielden, wat ik wel/niet at, hoeveel ik sport (vragen als 'sport je nog steeds zo veel') en dat soort dingen, vind ik echt heel kwalijk.
Hun gedrag komt naar mijn idee voort uit het feit dat de zus van een van die vrienden anorexia heeft. Zij werd eerst ook vegetari�r, ging toen veel sporten en is daar als het ware in doorgeschoten (orthorexia nervosa). Dat ze die vergelijking trekken is dus niet zo heel raar, behalve dat ze NOOIT iets (direct!) tegen mij hebben gezegd, terwijl het voor mij heel duidelijk was dat sommigen er zo over dachten. Als ze echt zo bezorgd waren hadden ze op zijn minst kunnen vragen (zeker op zo'n vakantie): "goh hoe gaat het nou echt met je?" of aan M. kunnen vragen of ik wel goed voor mezelf zorg of iets dergelijks.
Ik begrijp nu waarom ze zo ontzettend negatief staan tegenover mijn vegetarisme, maar vind het ook zo ontzettend respectloos. Elk (vooral) meisje dat slank is, bewust leeft (sport) en vegetariër is is dus potentieel anorexiapatiënte. Oh, schandalig!
Mijn vertrouwen is enorm geschaad en de volgende keer dat ze weer beginnen te zeuren over mijn vegetarisme ga ik de confrontatie denk ik maar aan.
(Voor de goede orde: mijn gewicht is nu al een jaar stabiel en mijn schildklieraandoening wordt behandeld)
662 Reacties
371530 Gelezen