Ik ben ook gediagnosticeerd met (onder andere...) PDD-NOS en heb op die manier vele kinderen meegemaakt met een autistisch spectrum stoornis (op het moment vermoedt men eigenlijk een chronische depressie maar ik heb wel m'n leven lang het label ASS gehad. Of ik heb gewoon nog steeds PDD-NOS en ben gewoon iets beter geworden in dat camoufleren), dus ik denk hier ook wel iets zinnigs over te kunnen zeggen.
Grote tip: publieke belangstelling binnen school aan het probleem is af te raden, ZEKER onder leraren die dan na 1 website te hebben gelezen denken er alles over te weten. En eerlijk is eerlijk, psychologen die goed boekjes kunnen lezen hebben het meestal ook nog bij het verkeerde eind.
SOVA-trainingen zijn ronduit rot voor 90% van de mensen die er zitten. Heb er zelf 3 achter de rug. (Goldstein, eentje intern op een onderzoeksafdeling, en nog een in ontspannener sfeer met eerst babbelen en dan spelen met 6 kinders). Eigenlijk weten bijna alle kinderen al wat boos, blij, en verdrietig precies zijn. De test om te kijken of zo'n training nuttig is: "kijk eens alsof je blij bent!" Kijkt het kind dan blij, NIET op SOVA-training doen Ik spreek hier uit ervaring!
Bij een bevriend gezin heeft het uiteindelijk geholpen om een rugzakje aan te vragen, en vervolgens van dat rugzakje iemand te betalen die elke avond even als vertrouwenspersoon komt babbelen. Het kind ziet deze persoon verder niet, kent deze verder niet, en zorg ook dat het kind het idee krijgt dat er weinig gecommuniceerd wordt met de ouders. Zo kan het kind toch lekker babbelen over dingen die gebeuren op school, en kan er meegedacht worden, zonder dat je als kind de dreiging ervaart dat wat je zegt wordt doorgevoerd naar de 'echte wereld'.
Laat het kind zich ook vooral speciaal voelen. Klinkt raar, maar het scheelt als je je als kind met een zogenaamde stoornis (autistische kinderen zien vaak dingen in ritmes, in mathematische systemen, mijzelf niet uitgezonderd. Zonder cijfers, maar hier komt het wel op neer: een normaal kind is bijvoorbeeld 30 punten. Als je een populair "normaal" kind bent dan zit je al snel op 34 punten. Als je heel slim bent en veel kunt en ook nog goed kunt opschieten met iedereen dan ben je 38 punten. Als je zogenaamd autist bent, dan ben je minder, dus, zeg, 24 punten om mee te beginnen. Dat moet je weer omhoog krikken, je moet weer uniek worden, dus je moet dingen doen waar andere mensen jaloers op zijn. Dure kleren kunnen helpen maar daar ben ik principieel tegenstander van, mooie kunstwerken maken met aparte krijtjes is wel weer een goeie. (zie alinea hieronder)
Wat ook nog wel eens wil helpen is genoeg creatieve uitwegen bieden. Meer dan eens heb ik "autisten" agressie kwijt zien raken door leuk teken/kleurmateriaal. Rembrandt-pastels (harde pastelkrijtjes, duur, maar o zo effectief) zijn een supermooi iets, omdat je met één streep zoveel kanten op kunt, gegarandeerd succes! (En ja, voor zover ik heb gezien werkt dat ook heel prima bij jongens.
200 Reacties
162870 Gelezen