Bij kritiek van een ander is het maar de vraag of er iets met de kritiek wordt gedaan. In veel gevallen gaan mensen dan in de verdediging of tegenaanval. Bij zelfkritiek speelt dat niet.
Ja, en wat is nu de waarde hiervan? Wanneer je niet kritisch tegenover anderen staat, daar waar je dit wel bent tegenover jezelf, draagt dit totaal niet bij aan het doel dat een principe/overtuiging heeft. Tenzij het natuurlijk enkel een persoonlijk doel betreft, het behouden van de eigen gemoedsrust bijvoorbeeld.
Wellicht ben jij, net als de topicstarter, een type dat er vanuit gaat dat wanneer je "het goede voorbeeld" geeft dat mensen vanzelf wel volgen. Dat getuigd van bijzonder weinig realiteitszin denk ik dan. Immers, wanneer je de dialoog uit de weg gaat (en dat doe je in zo'n geval, want zelfs als je je beperkt tot het presenteren van feiten, bv over de bio-industrie, neem je automatisch een kritisch houding aan tegenover met gedrag van een vleeseter, daar deze zal weten wat het waardeoordeel hieromtrent is van de vegetariër/veganist) zal er nooit iets structureel veranderen. Je moet wel de ruimte hebben om te overtuigen, kritiek, ook naar de ander toe, hoort daarbij.
114 Reacties
47391 Gelezen