Waarom stappen vegetariërs zo weinig over naar veganistisch?

[eno2]

Hoeveel veganisten er zijn in België is (mij) niet bekend. In Nederland - waar ze ook hun forum hebben en hun eigen organisatie: 16000. Je kan je heel in het algemeen afvragen waarom er zo weinig veganisten zijn. Terwijl er toch zoveel goede redenen voor zijn. Er blijken ook weinig van de vele honderdduizenden vegetariërs de overstap te wagen. Dat verwondert me eigenlijk pas erg. Omdat de motiveringen toch overlappen en de te overbruggen kloof veel kleiner is. De vraag is dus: waarom stappen vegetariërs zo weinig over naar veganistisch? Hoe denken vegetariërs daarover?

[Antje]

Tijdens de VeganChallenge, waar ik zoveel tijd terug aan meedeed, begreep ik pas hoe lastig het is om 100% plantaardig te eten. In heel veel supermarkt producten zit wel iets dat dierlijk kan zijn. Niet alleen ei of melk, maar ook veel lastig achter te halen ingrediënten, zoals D3 bijvoorbeeld.
Inmiddels eet ik wel weer vegetarisch ipv veganistisch. Ik kijk niet meer elke verpakking in de winkel na. Maar, als ik thuis een verpakking lees en het valt me op dat er een ingrediënten inzit dat niet veganistisch is, dan koop ik dat product een volgende keer niet meer. En sinds de challenge zijn we overgestapt naar plantaardige melk ipv koeienmelk. Qua kaas is het gemakkelijk; dat eten we toch al niet.

Veganisme bestaat niet alleen uit eten, ook bij producten die je gebruikt moet je opletten of er geen leer/wol/zijde, etc. wordt gebruikt. Ik heb meerdere schoenen, in de meeste schoenen zit leer, maar die ga ik niet weggooien. Ik heb nu ook één paar veganistische schoenen. Alles wat ik nieuw koop; daar denk ik nu meer over na.

[Eelco]

Een goede vraag, zeker nu veganisme in de lift is. Je zou inderdaad denken dat met name vegetariërs het veganisme zouden omarmen, maar ik heb het idee (niet gebaseerd op cijfers) dat met name omnivoren 'de grote sprong' maken. Ik kan me voorstellen dat veel vegetariërs al vinden dat ze bewust genoeg eten en leven; of dat ze al bewust voor vegetarisme en niet veganisme hebben gekozen.

Nu is het niet zo dat vegetariërs per definitie elke dag zuivel en eieren eten: net zoals ik 'toevallig' altijd vegetarisch eet, eet ik ook zeer regelmatig 'toevallig' vegan.

Wat ik me afvraag naar aanleiding van Antjes opmerkingen over D3, leer, wol en zijde: in hoeverre eten en leven veganisten nu écht 100% vegan? Laatst heb ik bijvoorbeeld de ingrediëntenlijsten van minstens tien margarinekuipjes moeten lezen, voordat ik er eentje vond zonder toch een beetje (karne-)melk er in.

Overigens vind ik de toenemende aandacht voor veganisme erg goed, en het heeft mij zeker er toe aangezet (veel) meer plantaardige alternatieven (o, dat is niet echt een sexy term...) te gebruiken.

[jol]

Bij mij is het heel pragmatisch en ik eet daardoor ook niet altijd 100% vegetarisch (niet-vegetarisch gestremde kaas). Maar aan de andere kant eet ik de meeste dagen helemaal veganistisch, koop ik veganistische schoenen, draag ik geen zijde. Kortom, ik doe mijn best gezond en diervriendelijk te leven maar ik moet van mijn dagelijkse 24 uur ook tijd overhouden voor leuke dingen en ik wil kunnen blijven genieten van mijn eten.
Dit is een enigszins versimpelde versie van de strijd tussen mijn moraal en mijn praktische levenshouding die al 40 jaar gaande is.
Het antwoord op de vraag waarom ik nog steeds niet veganistisch leef: ik heb na al die tijd nog geen bij mij passende manier gevonden om dat te realiseren.

[Marthe]

Ik vind veganisme een beetje moeilijk.
Ik heb het idee dat je dan de hele tijd moet opletten of je wel de juiste dingen eet zodat je aan alle voedingsstoffen komt, en supplementen moet nemen om bijvoorbeeld B12 op peil te houden. Ik heb helemaal geen zin om zo uitvoerig met mijn dieet bezig te zijn. Dat zal na een tijdje vast wel wennen, maar ik heb niet de behoefte om ermee te beginnen.
Daarnaast vind ik het niet per se verkeerd om dierlijk materiaal te gebruiken (eieren, honing, zuivel, leer, wol) hoewel ik wel probeer om voor een product te kiezen dat op een beschaafde manier tot stand is gekomen. Geen ei uit een legbatterij. En daarnaast alles met mate.
Ik gebruik wel 'typische' veganistenproducten, zoals rijstmelk, maar dat is vooral omdat ik buikpijn lijk te krijgen van koemelk en sojamelk.

[MaartenP]

Wat ik me afvraag naar aanleiding van Antjes opmerkingen over D3, leer, wol en zijde: in hoeverre eten en leven veganisten nu écht 100% vegan? Laatst heb ik bijvoorbeeld de ingrediëntenlijsten van minstens tien margarinekuipjes moeten lezen, voordat ik er eentje vond zonder toch een beetje (karne-)melk er in.

Leven zonder ooit een dier te gebruiken of te doden is simpelweg onmogelijk. Veganisme is dan ook meer een streven dan een doel. Iedereen trapt de hele dag mieren dood, 'gebruikt' asfalt enzovoorts. Maar voor mij is veganisme voornamelijk het niet kopen van dierlijke producten, wat je overigens ook nooit 100% zeker weet.

De Vegan Society definieert het als volgt: "Veganism is a way of living which seeks to exclude, as far as is possible and practicable, all forms of exploitation of, and cruelty to, animals for food, clothing or any other purpose."

[Herbidoo]

Misschien omdat het niet actief dieren willen doden voor je eten en dieren helemáál gaan ontzien nogal een flinke stap lijkt?

Je moet dan denk ik zó enorm gaan meevoelen met dieren, dat je als het ware net gaat doen alsof ze een soort intelectueel gehandicapte mensen zijn.
Voor mij is dat een flinke brug te ver, mensen zijn voor mij en blijven meer waard dan dieren.

Dat gezegd hebbende, zie ik het enorme lijden van ook melkvee en hun kalveren niet wezenlijk anders dan dat van vleesvee.
Bovendien ben ik inmiddels volledig overtuigd geraakt dat dierlijke vetten zeer ongezond zijn voor een mens en dat het daarbij niet uitmaakt of het uit vlees of uit zuivel afkomstig is.
Omdat ik me zoveel beter ben gaan voelen nadat ik bijna helemaal ben gekapt met zuivel, is wat mij betreft de plantaardige leefwijze superieur aan de lacto-ovo-vegetarische.

Maar een principiële veganist die nooit meer zuivel wil eten of iets met melkpoeder erin of die ieder menselijk gebruik van dieren afwijst zal ik niet worden. Voor mij blijven mensen belangrijker dan dieren (en hogere dieren belangrijker dan lager ontwikkelde dieren).

[MaartenP]

Maar een principiële veganist die nooit meer zuivel wil eten of iets met melkpoeder erin of die ieder menselijk gebruik van dieren afwijst zal ik niet worden. Voor mij blijven mensen belangrijker dan dieren (en hogere dieren belangrijker dan lager ontwikkelde dieren).

Ik zie het verband tussen die twee dingen echt totaal niet, sorry hoor. Je kunt toch prima het gebruik van dieren afwijzen zonder dat je dieren belangrijker vind dan mensen? Ik ben 15 jaar veganist maar heb nog nooit de behoefte gevoeld om mijn intellectuele en emotionele leven met deiren te gaan delen in plaats van met mensen, om maar een voorbeeld te noemen.

[Herbidoo]

Ik begrijp niet dat jij dat verband niet ziet.
Als een kalfje bij een moederkoe wordt weggehaald, dan is dat geen fijn gezicht, maar het doet mij minder dan als een mensenkind alleen wordt gezet zonder moeder.
Ik voel me met hoger ontwikkelde dieren meer verbonden dan met minder geestelijk ontwikkelde.

Veel principiele veganisten zijn zeer fel tegen dat onderscheid, die voelen dezelfde sentimenten bij zoogdieren als bij mensen en beschuldigen mij van speciisme alsof ik een soort racist zou zijn, maar dan ten opzichte van dieren.

In de praktijk zal ik zelf dat kalfje nooit weghalen bij de moederkoe en feitelijk gebruik ik zeer zelden zuivel.
Maar ik ben er niet principieel op tegen omdat ik er niet op tegen ben dat hoger ontwikkelde dieren lager ontwikkelde doden of "gebruiken" voor hun voeding.
Toch hoop ik wel dat de zuivelindustrie sterk gaat krimpen, de wereld is te klein voor zo'n manier van eiwitten consumeren en bovendien worden de dieren te massaal en te dieronvriendelijk gehouden.
Dat vinden is alleen nog geen veganist zijn, dat gaat verder.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Maar ik ben er niet principieel op tegen omdat ik er niet op tegen ben dat hoger ontwikkelde dieren lager ontwikkelde doden of "gebruiken" voor hun voeding.

Grappig dat je dat zo zegt, dat impliceert een beetje dat je er wel bezwaar tegen hebt als lager ontwikkelde dieren (hoe je dat ook precies mag definiëren) hoger ontwikkelde dieren doden voor hun voeding?
Ik heb dus eigenlijk wel moeite om dat onderscheid tussen lager en hoger ontwikkeld als argument te gebruiken, want je bent dan al snel geneigd om jezelf (of je eigen soort) als referentie te stellen, en het is maar net de vraag hoe terecht dat is. Tenzij je het vermogen om bijv. je eigen soort uit te roeien als ultieme uit-ontwikkeling wil zien.

[neleH]

Interessante discussie! Ik heb ook meegedaan aan de vegan challenge en ik vond het echt een enorme omschakeling t.o.v. 'gewoon' vegetarisch eten. In zowat ieder koekje, chips, etc zit melkpoeder en dergelijke. Ik vond het heel interessant om te merken.
Het viel me ook op dat ik echt andere dingen ging eten (veel meer zoet ipv hartig).

De reden dat ik niet veganistisch blijf eten is dat ik het er niet voor over heb om 100% alle zuivel en ei uit te schakelen. Voor mijn werk moet ik ook dingen proeven, waarin zuivel verwerkt is.
'Privé' wil ik wel alleen biologische zuivel en eieren eten en ik neem ook eigenlijk alleen veganistische koekjes en hartige snacks in de supermarkt.
Dingen met 'plof'kaas smaken gewoon niet meer zo lekker :-).

[Antje]

De reden dat ik niet veganistisch blijf eten is dat ik het er niet voor over heb om 100% alle zuivel en ei uit te schakelen. Voor mijn werk moet ik ook dingen proeven, waarin zuivel verwerkt is.

Dit komt er inderdaad ook nog bij. Ik zit in het proefteam van een stroopwafelfabriek.

Ik at tijdens de VeganChallenge steeds meer rauw Omdat ik rauwe groenten en rauw fruit gewoon best lekker vind.

[Hizikigrrrl]

Dit komt er inderdaad ook nog bij. Ik zit in het proefteam van een stroopwafelfabriek.

Dat klinkt leuk! Vertel eens wat meer?

[MaartenP]

Ik begrijp niet dat jij dat verband niet ziet.
Als een kalfje bij een moederkoe wordt weggehaald, dan is dat geen fijn gezicht, maar het doet mij minder dan als een mensenkind alleen wordt gezet zonder moeder.
Ik voel me met hoger ontwikkelde dieren meer verbonden dan met minder geestelijk ontwikkelde.

Veel principiele veganisten zijn zeer fel tegen dat onderscheid, die voelen dezelfde sentimenten bij zoogdieren als bij mensen en beschuldigen mij van speciisme alsof ik een soort racist zou zijn, maar dan ten opzichte van dieren.

Tja, veel mensen roepen dat inderdaad heel hard, maar ik vraag me af of ze dat ook echt zo voelen als het dichterbij henzelf als persoon komt. Het zijn natuurlijk wel vooral de dieren die in onze samenleving het slachtoffer (vaak letterlijk) zijn, en mensen niet. Dat je al die zingen ziet die dieren worden aangedaan kan mij soms wel wat cynisch maken tegenover de mensheid als geheel, maar mijn vrienden, familie en mijn partner daar heb ik banden mee die ik met dieren niet zou kunnen hebben. Lijkt mij sterk dat dat voor anderen veganisten niet zo is.

Overigens kan ik, juist daardoor, tegen dieren ook nauwelijks woede of andere negatieve emoties voelen, maar tegen mensen juist wel.

Maar voor veel mensen zijn de meer standaard argumenten voldoende om vegenistisch te eten, zonder daarbij de idee aan te hangen dat alle dieren, inclusief mensen, volkomen gelijk zouden zijn.

[eno2]

Leven zonder ooit een dier te gebruiken of te doden is simpelweg onmogelijk. Veganisme is dan ook meer een streven dan een doel. Iedereen trapt de hele dag mieren dood, 'gebruikt' asfalt enzovoorts. Maar voor mij is veganisme voornamelijk het niet kopen van dierlijke producten, wat je overigens ook nooit 100% zeker weet.

De Vegan Society definieert het als volgt: "Veganism is a way of living which seeks to exclude, as far as is possible and practicable, all forms of exploitation of, and cruelty to, animals for food, clothing or any other purpose."

Akkoord

[eno2]

Twintig jaar lang at ik beroepsmatig op restaurant. Als veganist had ik dat niet kunnen doen.

[Antje]

Dit komt er inderdaad ook nog bij. Ik zit in het proefteam van een stroopwafelfabriek.

Dat klinkt leuk! Vertel eens wat meer?

Sorry Hizikigrrrl, ik lees dit nu pas. Ik werk in een stroopwafelfabriek en ben onderdeel van het plantteam. Dat houdt in dat ik bij praktisch alle overleggen aanwezig ben en dus ook de officiële taak heb om elke werkdag om half 11 de productie van 1 week geleden te beoordelen. We beoordelen op afwijkingen van smaak, kleur, geur, et cetera. We nemen overal maar kleine hapjes van, maar in totaal eet je dan toch wel minimaal 1 wafel per dag.

Afgezien van het wafels testen eet ik nu al flink wat dagen volledig plantaardig. Het bevalt me heel goed!

[eno2]

Eerlijk gezegd beschouw ik veganisme als  het resultaat van een gelukkige combinatie van verhoogd bewustzijn (omtrent de wenselijkheid en/of onwenselijkheid van bepaalde consumptiepatronen) en de wilskracht om dat verhoogd bewustzijn in de praktijk  te brengen. Het inzicht verwerven ligt al niet voor de hand. Maar als je daar wel aan toekomt, is de praktijk zeker niet gemakkelijk. Ik had eigenlijk niet gedacht het vol te zullen houden toen ik er 16 jaar geleden aan begon.
Maar mijn omstandigheden waren ook zo, dat ik toen op dat vlak gewoon kon doen wat ik wilde. In normale omstandigheden is veganisme erg beperkend.

[Edda]

ik zal sowieso niet de overstap maken daar ik geen enkel probleem zie in/heb met  het gebruiken van producten gemaakt door dieren zoals honing etc , zolang dit maar op een goede manier is geproduceerd en geoogst  ...

[MyJade]

Je maakt het klinken alsof het een logische stap is. Ik vind het niet echt iets van zelfsprekends om na vegetarier veganist te worden. Bij sommige past het bij sommige niet. Vegetarier zijn maakt mij gelukkig. Ik mis de niet vegetarische dingen absoluut niet.  Maar veganist worden dat gaat mij niet gelukkiger maken. Zelfs kaas helemaal opgeven is moeilijk voor me. Daarom word ik geen veganist.