Ach, de 'normale' katten die in mijn hoofd zitten, dus de katten waarmee ik opgegroeid ben, zijn van die taaie HTK-katten, die in bomen klimmen alsof het niks is, die op metershoge muren lopen. Daar was de poes van bij de papa thuis specialist in, soms hoorde je ze van op het dak miauwen, en als je ze dan riep, dan moest ze een hele tour doen om veilig beneden te geraken. Ook bij familie waren het altijd klimbeesten. Een nonkel heeft er een die op de hooizolder kruipt. En het is een heel hoge hooizolder. En bij mijn grootouders liepen de katten ook altijd over de rand van het betonnen muurtje, nog geen cm breed. Omdat dat de (soort) katten is die ik ken, zijn ze dus bij mij de norm geworden. Daarmee wil ik zeker niet afdoen aan andere poezels.
Misschien moeten ze het wel ergens leren om voorzichtig te zijn? Geen idee. Maar er zijn natuurlijk wel een boel katten die dat alles niet kennen, of klunzen zijn of gewoon pech hebben. Dat dat zielig is, is vanzelfsprekend.
Een ongeluk zit in een klein hoekje, maar ik denk dat als ik het hier zou afspannen, het nog gevaarlijker zou zijn, mevrouw klimt met gemak meters hoog, en gaat graag op richeltjes zitten van niet meer dan een cm (haar favoriet plaats is lang de achterkant van de bureaustoel geweest. het is een kleine, smalle stoel met een gebogen rug). Nu kan ze rustig over de rand van het balkon heenkijken. Daar wuift de onderbuurman altijd naar haar, grappig
Ze kan ook in de tuin van de onderburen raken nu, al blijft ze meestal wel op de daken rondom ons.
Ik weet wel dat ik het erger vind voor haar dan zijzelf, dat ze onder het mes moet. Maar toch. Je ziet je kat niet graag afzien... Ach, het komt vast allemaal goed, zegt mijn hoofd. Maar toch, mijn hartje knijpt een beetje samen als ik er aan denk.
958 Reacties
301936 Gelezen