moet jij afvallen dan? was mij niet opgevallen.
Echt wel... Hoeveel ik precies weeg weet ik niet, maar iig ruim 90 kilo. Ik kan daar als excuus mijn lengte van 1.85 tegenaan gooien en dan is het net op het nippertje, maar ik hoor niet zo.
Door uit huis te gaan, de pil, prozac en schildklier ben ik in tien jaar zeker 20 kilo aangekomen (ik was best wel een magertje) met nogal rare eetgewoonten. Als er iets lekkers in huis is, dan moet dat op. Allemaal. Geen vreetbui waarbij ik iets wegvreet, maar gewoon 'Mmmmm, lekker!'-eten. Ik kan geen maat houden met lekkers. En als ik kook, moet alles op. Ik kook alleen vaak iets te veel en hou nogal veel van kaas en veel olijfolie en bordenvol pasta. En ijs. En chocolade. En koekjes. En chips. En patat. En taart. En zo kan ik nog wel even doorgaan
(gelukkig ben ik niet erg gevoelig voor alcohol, anders was ik vast alcoholist geworden)
Op mijn vorige afdeling had ik heel veel dikke collega's. Ik kon steeds denken: "Oh, maar die..." en gewoon dooreten. Nu zit ik ergens waar niet onbeperkt wordt doorgegeten en voel ik me gewoon een dikke troel. Vooral mijn buik, die is erg dik. Er heeft pas één iemand gevraagd of ik zwanger ben, maar gezien mijn voorliefde voor nogal strakke jurken kan de tweede keer zich elk moment aandienen. Aan wijde kleding wil ik niet beginnen. Ik heb nogal wat lengte en vrees dat ik anders een soort van wandelend slagschip word.
Nu ben ik zo'n beetje aan het afkicken van lekkers
Ik kan alleen maar aan chocolade denken. Maar dat heb ik niet in huis, afgezien van een restje hagelslag en ik ben nog niet zo ver dat ik dat aan mijn mond zet. Net drie bospeentjes opgeknaagd.
825 Reacties
284061 Gelezen