Op de Vegatopia site lees ik dat men een receptenschrijver vraagt. Leuk. Maar dan bedenk ik dat ik een atypische receptenschrijver ben. Zo ziet een recept van mij eruit:
Kala en andere frituursels
• Kala, pakoora (oo=oe), somosa, tempura, oliebollen, beignets…allemaal een pot nat. Steeds is het een zetmeelhoudende drager, al dan niet stukjes omhullend, gefrituurd. Men kan als zetmeel tarwemeel gebruiken, rijstemeel, maïsmeel of meel van de een of andere peulvrucht. Het meel kan men rauw of gekookt verwerken. Indiërs, Maleisiërs en Antillianen gebruiken graag meel van kikkererwten of van een andere peulvrucht. Naar wens kan men er ei in mengen of wat agar agar. Kala vindt men onder meer op de Antillen; pakoora en somosa in India, Afghanistan en Maleisië. Oliebollen (Duits: Pfannkuchen) eet men in Nederland en Duitsland, tempura in Japan. De frites zijn naar mijn opvatting een oervorm van dit alles. De beste frites vindt men in Vlaanderen. Zodra men ze patat gaat noemen, daalt de kwaliteit.
Basisgedachte bij de bereiding: Kala is een zacht, al dan scherp gemaakt, borrelhapje van geweekte, gekookte, fijngemaakte witte of bruine bonen of een van de vele soorten soyabonen. De gekookte bonenpuree wordt met ingrediënten naar wens op smaak gebracht en dan gefrituurd.
Mogelijke benodigdheden: Bonen, ui, knoflook, kerrie, rode peper, dragon, marjolein, basilicum, ei, volkorenmeel, agar agar, zout, soyasaus, frituurolie…
Professor Piet Verkade was de bekende, beruchte, hoogleraar organische chemie in Delft.
Als hij op de prakticumzaal kwam, waar wij zwoegden om een ingewikkelde stof te synthetiseren, en hij zag dat we met de receptuur naar de balans liepen, stoffen afwogen, en zo meer, dan smaalde hij: zeker recept van Mientje de zuinige keukenmeid. “Vertel eens, wat gaat u maken en hoe gaat u dat doen? Hoeveel tussentrappen gaat u gebruiken. Kan het ook slimmer?”
Tja, dat blijft je dan bij. En dan kom je aan een ander soort van receptuur.