Mijn vrouw reserveerde een plaats voor ons beiden in ons plaatstelijke twee-Michelinsterrenretsuarant. De chef/eigenaar, ouders uit Suriname, woont schuin tegenover ons en was een schoolgenoot van twee van de dochters.
Het begint. Je krijgt amuses zoals een ijsje van witte chocola gevuld met chilischuim, een aardbei ingemaakt met honing en Surinaamse limoen, broodjes met cacao en komijn of fenegriek en zout, je weet niet waar de menugangen starten, het is een continuüm, je proeft allerlei smaken, met kerrie en chili en wasabi en lavas en Japanse citroen, umebusi, lavendelolie, witte miso Je hoort namen: pastinaak, brioche gevuld met spitskoolrendang, bloemkoolpreparatie met gedroogde bloemkool en gefermenteerde koolrabi…
We krijgen onder meer een kom afgedekt met een krokante cirkelwafel waarop blaadjes van exotische planten, toefjes schuim en eronder een wonton gevuld met judasoor in een sausje met wat groentensnijdsels. Snel zegt men iets erover…gestold in de boter van topinamboer of gewekt met een braderij uit notenolie, gemacereerd in een fotogenerator, gesneden op een mandoline… Het is dollen met taal en goochelen met ingrediënten, de fantasie in de vrije loop, de sterren in het verschiet. Lekker, interessant, gezellig, mooi
Duidelijk is dat wij zo niet kunnen koken. Ook duidelijk is dat hier eten niet gewoon warm eten is (geen gerecht was echt warm). Het zijn meer allemaal hapjes, tapas in het Spaans, amusante hapjes die de smaak prikkelen en verwonderen.
Stel je schrijft een boek zoals men hier kookt. Je komt dan wellicht uit op William S. Burroughs’ Naked Lunch:
Naked Lunch is essential reading for anyone who maintains any illusions about anything; to quote its author: Rub out the word. The title means exactly what the words say: Naked Lunch--a frozen moment when everyone sees what is on the end of the fork.
24402 Reacties
4847513 Gelezen