Ik geef toe dat het een beetje masochistisch is. Omdat het zo zeldzaam is en zo speciaal is het ook behoorlijk asociaal. Nu leef ik alleen en heb daar weinig last van. Maar ik kan bv zelfs met vrienden geen vegetarische pizza gaan eten. Heel beperkend.
Nou zie ik dat de topicstrater inmiddels al geen account meer heeft, maar hier wilde ik nog wel even op reageren.
Ik ben zelf ook zo'n 13 jaar veganist en ervaar dat helemaal niet zoals jij dat ervaart. Nou weet ik natuurlijk niet waar je woont, maar als je zelf kookt is er niks aan de hand. Buiten de deur eten kan wel lastiger zijn. En tja als je zomaar bij een regulier restaurant binnenvalt dan weten ze soms niet goed wat te doen. Nou ga ik daar zelf al bijna nooit heen, maar als we met werk wat doen pleegt de secretaresse een belletje en wordt er netjes rekening met mij gehouden. Zelfs in afgelegen gehuchten.
Zeldzaam is het al lang niet meer. En ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand mij als asociaal zag (in ieder geval niet dat men het tegen mij durfde zeggen). Mijn vrienden zijn er volkomen aan gewend (als ze al niet zelf veganist zijn) en vinden het alleen maar leuk.
Het is opvallend dat mensen veganisme zo verschillend kunnen ervaren. Ik zeg niet dat mijn ervaringen voor iedereen de waarheid zouden moeten zijn, maar andersom herken ik mij ook echt niet in jouw ervaringen.