Ik hou ook niet van het opsluiten van dieren. Daarom heb ik al jaren terug besloten niet meer naar dierentuinen te gaan, meestal vind ik het deprimerende toestanden (we hadden lang geleden een schoolreisje naar Artis en moesten toen vragen beantwoorden over apathisch gedrag enzo) en het idee dat zo'n instelling o.m. door mijn entreegeld in stand wordt gehouden... liever niet. Ik kan me wel een dierentuin herinneren (Rhenen?) met een berenbos oid dat vrij groot was, maar toch. Ik denk dan, wat zou zo'n dier in vrijheid aan ruimte gebruiken en wat krijgt hij hier? (Ja, ik ben opgevoed met een hoop van die katholiek aandoende spreuken... wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet, enzo.)
Als we familiedag hebben o.i.d. vraag ik ook altijd vantevoren of we iets gaan doen ('iets' is per definitie een verrassing, natuurlijk) waarbij dieren betrokken zijn, en zo ja, dan sla ik dat onderdeel over.
Soms vind ik het wel moeilijk de grens te trekken hoor. Ik heb niet meegedaan met bijenwassen kaarsen maken in het Archeon, misschien eerder omdat ik negatief verrast was over dat er daar ook paarden rondliepen op het terrein (voor een riddergevecht ofzo) dan dat ik het zo schokkend vond iets met bijenwas te doen. En ik heb bij een werk-uitje het onderdeel overgeslagen waarbij mensen een of ander net moesten voortslepen door de zee ('iedereen komt aan de beurt!') en waar dan allerlei zeeleven werd gevangen en in een emmer gegoten zodat we het konden bekijken en zo'n mevrouw ging vertellen en laten zien wat er in de zee leefde. Bij het kijken en vertellen was ik wel, ik wilde alleen niet meewerken aan het vangen van de dieren omdat ik nu eenmaal geen dieren vang als dat niet nodig is. (Is het dan soms wél nodig, cal¡mero? Jazeker, als ik een mug op m'n kamer heb vang ik die in een glaasje en zet ik 'm buiten, en dat vind ik nodig ja, want anders slaap ik niet.) Maar dit vond ik een beetje op het randje.
Huisdieren heb en hoef ik ook niet (alhoewel ik honden heel leuk kan vinden en soms denk dat ik misschien ooit een hond in mijn leven wil). We hebben vroeger wel dieren in kooitjes gehad thuis, en terugkijkend vind ik dat wel erg, maar kan me er wel enigszins van distantiëren (toen was ik klein). Een paar jaar terug heeft mijn zus eens vrolijk over de telefoon gemeld dat ze goudvissen had gekocht; drie, in een kom. Oei, dat vond ik ook bepaald niet leuk. Ik heb haar wel aangeraden zich wat in te lezen en een paar algemene dignen genoemd, maar een paar weken later waren ze alweer dood en gelukkig heeft ze geen nieuwe gekocht. Ik probeer me over dat soort dingen niet te erg op te winden.
Ik vind ook het concept een dier te 'hebben' (als in, het is je eigendom) iets nogal fouts hebben. Kan iemand van iemand zijn? (Ja ik vind dieren iemanden. Sue me.)
En die man met die uilen, lijntje, kan me voorstellen dat hij dat zei omdat je schoonzusje de jarige jop was en hij haar wilde verblijden door haar de grootste dierenvriend te noemen. En/of, in hoeverre moet je uitspraken over dierenvriendschap serieus nemen van iemand die dieren exploiteert voor zijn levensonderhoud? (Ja, ik heb het dus ook niet op exploitatie van dieren in het algemeen. Ze zullen soms best ook goed behandeld worden etc. maar wat gij niet wilt, etc.) Ik zou proberen me daar niet al te druk om te maken.
48 Reacties
32336 Gelezen