In de minderheid zijn

[@rno]

Waahaarheen leidt de weg die wij moehoeten gaan.....

A la Herman Finkers? Ik bedoel inclusief op een groot projectiescherm?

  Kennelijk is Herman Finkers  @rno niet origineel.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Great minds think alike.

[Draek]

Wie ervaart het ook om in de minderheid te zijn en zich ook zo te voelen?

Ik was altijd al de minderheid. Daar veranderde vegetarier worden en later veganist zijn niet iets aan.

En hoe ga je hier eigenlijk mee om?

De wereld actief helpen veranderen. Als iedereen thuis blijft zitten op de bank, e.d., dan verandert er dus niets. Helaas zijn de meeste vegetariers en veganisten zo passief m.i., terwijl de actievelingen best wel wat hulp kunnen gebruiken hier en daar.

[Hega]

Hoe reageren jullie eigenlijk op personen die niet bepaald respectvol reageren, als je laat weten vegetarier te zijn of vaak vegetarisch eet en zo weinig mogelijk vlees?
Dat ze het maar onzin vinden oid en dat ook laten merken en je hiermee in verlegenheid kunnen brengen oid.
Niet dat ik ze veel ben tegengekomen, maar ze kunnen er wel degelijk zijn (ook als ik IneN haar reactie zo lees, op pagina 1).

[@rno]

Hoe reageren jullie eigenlijk op personen die niet bepaald respectvol reageren, als je laat weten vegetarier te zijn of vaak vegetarisch eet en zo weinig mogelijk vlees?
Dat ze het maar onzin vinden oid en dat ook laten merken en je hiermee in verlegenheid kunnen brengen oid.
Niet dat ik ze veel ben tegengekomen, maar ze kunnen er wel degelijk zijn (ook als ik IneN haar reactie zo lees, op pagina 1).

Ik kom dit soort reacties de laatste tijd niet meer tegen. In het algemeen ben ik zeer ervaren in beantwoorden alle (on)zinnige reacties.

[koekje]

Ik kom dergelijke reacties die serieus zijn bedoeld ook niet zo vaak tegen, maar voor zover dat wel gebeurt, moeten die mensen dat helemaal zelf weten. Zij zijn diegenen die er een probleem van maken, niet ik.

[haantje]

Twee negatieve voorbeelden wat dat betreft:
Mijn moeder die vroeg:"je kan toch voor één keer ook wel normaal doen" m.a.w. ze vond het maar lastig/schaamde zich voor haar "lastige" dochter of iets van die orde.
De eerste internist waar ik een paar jaar terug kwam, die vond dat ik maar vlees moest gaan eten, dan was het probleem vast opgelost.

[lieve lijn]

Die normaal opmerking heb ik wel eens vaker gehoord, in een groot gezelschap trouwens, heb ik met een vriendelijk doch besllist "het is maar wat je onder normaal verstaat, ik vind dit heel normaal ben niet anders gewend." van repliek gediend.

[B@ñ@ñenschuimpje]

Als je in een overmatig assertieve bui bent, kan je uit gaan duiden wat tegenwoordig 'normaal' is in de bio-veehouderij, veevervoer, slacht. En er fijntjes aan toevoegen dat je nog enig begrip voor zijn/haar dagelijkse lapje vlees zou hebben als hij/zij (waarom heb ik toch eigenlijk het idee dat het altijd om een 'hij' gaat?) het betreffende beest eigenhandig had geslacht. Of überhaupt ooit eens een koe heeft geslacht, uit laten druipen, van leer ontdaan, en aan repen gesneden.

[fruitcake]

Het is niet netjes en het bevordert de sfeer ook niet echt - maar ja, wie begint er de sfeer te bederven? -, maar negeren en het ergens anders over hebben is ook een optie.
Nog beter is het om te zeggen dat je geen trek hebt in dit onderwerp en voor te stellen het ergens anders over te hebben.

[DogTrumpet]

Hoe reageren jullie eigenlijk op personen die niet bepaald respectvol reageren, als je laat weten vegetarier te zijn of vaak vegetarisch eet en zo weinig mogelijk vlees?
Dat ze het maar onzin vinden oid en dat ook laten merken en je hiermee in verlegenheid kunnen brengen oid.
Niet dat ik ze veel ben tegengekomen, maar ze kunnen er wel degelijk zijn (ook als ik IneN haar reactie zo lees, op pagina 1).

"Dus moet ik me verdedigen omdat ik geen lijken eet?"

[Hega]

Eigenlijk merk ik weleens aan mezelf dat ik met een soort van Calimero-complex lijk te kampen.
Gewoon puur het gevoel dat de meeste mensen waarmee je te maken hebt, weinig tot niets lijken te geven om dierenleed en/of milieuproblemen (ondermeer door overmatige vleesconsumptie).
Soms heb ik het gevoel dat ik op een eiland sta en een totale éénling hierin ben.
Dat geeft wel frustratie en onmacht.
Vooral in het echte dagelijks leven heb ik het gevoel dat ik hierin alleen sta.
Wel zoek ik online zoveel mogelijk aansluiting en het doet mij goed dat deze site en dit forum er is.


Wie herkent dit nog meer?
En hoe kun ik hier beter mee omgaan, zodat ik me hierin ook positiever kan voelen en opstellen?

[@rno]

Ik heb eigenlijk dat gevoel nooit gehad in mijn leven. Alleen als ik echt domme redeneringen tegenkom, dan twijfel ik wel eens aan de betreffende mens. Maar ja, die kan er ook niets aan doen.

Men wordt dagelijks gebombardeerd door reclame voor "lekkere" vleesmaaltijden. Men hoort altijd dat de mens "altijd" vlees heeft gegeten en dat dieren toch al dood zijn. Dat een mens niet "zonder" kan.

Men is dan dusdanig geïndoctrineerd dat men niet anders kan denken. Ik weet niet of hier ex-echte-vleesliefhebbers zijn, die kunnen beschrijven hoe ze zijn gedeprogrammeerd?

[DogTrumpet]

@rno

Goede vraag. Toen ik nog dol was op vlees bestond de zijstroom van vegetarisme op een behoorlijke afstand en zoals je al zegt is het bombardement aan pro-vlees boodschappen 'groots en meeslepend'. Het deprogrammeren gaat toch langs de lijn, even persoonlijk, van het geweten, dat je merkt dat het knaagt dat het lam op je bord hetzelfde lam is als het lam in de wei. Waarom het knaagt: dat lam heeft evenveel recht op leven als ik, alleen kan ik kiezen of dat lam er is, of niet. Zeker als je dan weet dat je vlees überhaupt niet nodig hebt is er maar een logische en moreel juiste stap mogelijk, geen vlees eten.

[Hega]

Goeie reacties, @rno en DogTrumpet

Zelf eet ik nog maar sinds mijn 32e vegetarisch (ben nu 34).
Al die tijd zag ik het als vanzelfsprekend om vlees te eten.
Ik was me nauwelijks bewust van de ellende die erachter schuil ging.
Uiteindelijk kwam ik erachter dat het toch minder vanzelfsprekend was, dan dat het leek.
En daarmee doel ik natuurlijk op het vele dierenleed dat er is en het feit dat het milieu zo met de overmatige vleesconsumptie belast wordt.

Maar helaas heeft een groot deel van de samenleving daar maling aan.
Veel mensen willen gewoon hun dagelijks stukje vlees en geven verder niets om de problemen.
Dit geldt eigenlijk ook voor de milieuproblematiek, de vele natuur die er verdwijnt, mensrechten die worden geschonden etc.
Het is als individu zo moeilijk om hieraan iets te doen.
Ik voel mij hierin alleen staan.
Ondanks dat ik doneer aan Wakker Dier, Greenpeace en WNF.

Zelf was ik laatst aan het lunchen met een groepje mensen.
En daar viel mij ook weer op hoeveel vlees er gegeten werd.
Eigenlijk werd ik wel een beetje onpasselijk van de salami-lucht.
Ook al zou het biologische salami geweest zijn, dan nog vind ik het best ranzig.
Je blijft er hoe dan ook mee geconfronteerd worden.

Wie herkent eigenlijk het gevoel dat je hierin alleenstaat?
Zelf zou ik wel iets van een (lobby)groepje willen gaan oprichten oid.
Dat is echter makkelijker gezegt, als gedaan....

[karl]

Maar als je het zelf tot je tweeëndertigste vanzelfsprekend vond om vlees te eten, kan je mededogen opbrengen voor degenen die nog niet, zoals jij, bewust zijn van de problematiek. Ten dele is het ook onwetendheid en vooral vanzelfsprekendheid, vaste gewoontes.
Ik denk wel dat je je leven en dat van anderen wat moeilijk maakt als je je telkens gaat ergeren aan de "ranzigheid" van vlees eten.
Er zijn vaste, ingeburgerde gewoontes die nu eenmaal slechts geleidelijk veranderen. Ik vind wel dat er al veel meer bewustwording is: de veggiedagen en andere initiatieven, het leeft allemaal meer dan vroeger. De aandacht voor persoonlijke gezondheid, dierenleed en het milieu
zorgen voor een (voor sommigen waarschijnlijk te langzame) positieve evolutie.

[Fynnya]

Het is heel stom, maar ik merk dat ik regelmatig even verbaasd ben als ik ontdek dat iemand die op mij heel intelligent of sociaal betrokken overkomt, vleeseter blijkt.
Heel dom, want ik weet echt wel dat er genoeg intelligente en sociaal betrokken mensen zijn die vlees eten, maar op de een of andere manier kan ik gewoon niet begrijpen hoe een intelligent iemand niet door kan hebben hoe slecht het is om vlees te eten, of hoe een sociaal betrokken iemand om anderen geeft maar niet om dieren; en dat is blijkbaar in mijn onderbewuste ook zo. 

[B@ñ@ñenschuimpje]

Zoiets heb ik nou met roken. Bij vleeseten kan ik me nog wat voorstellen. Maar ik ben dan ook 30 jaar vleeseter geweest.

[karl]

Het is heel stom, maar ik merk dat ik regelmatig even verbaasd ben als ik ontdek dat iemand die op mij heel intelligent of sociaal betrokken overkomt, vleeseter blijkt.
Heel dom, want ik weet echt wel dat er genoeg intelligente en sociaal betrokken mensen zijn die vlees eten, maar op de een of andere manier kan ik gewoon niet begrijpen hoe een intelligent iemand niet door kan hebben hoe slecht het is om vlees te eten, of hoe een sociaal betrokken iemand om anderen geeft maar niet om dieren; en dat is blijkbaar in mijn onderbewuste ook zo.  

Dat is zeker herkenbaar, het gaat er om dat je in de eerste plaats de weg gaat die voor jezelf belangrijk en goed is. Mogelijk inspireert dat soms anderen. Maar je moet anderen het niet kwalijk nemen dat zij jouw stadium van "verlichting" nog niet bereikt hebben.
Je vindt dat ook terug in het boeddhisme: de ware boeddhist zal anderen niet veroordelen of vermanen, hij is gewoon zichzelf en dikwijls spreekt zoiets mensen makkelijker aan dan prediking van het "ware geloof".

[Hega]

Maar als je het zelf tot je tweeëndertigste vanzelfsprekend vond om vlees te eten, kan je mededogen opbrengen voor degenen die nog niet, zoals jij, bewust zijn van de problematiek. Ten dele is het ook onwetendheid en vooral vanzelfsprekendheid, vaste gewoontes.
Ik denk wel dat je je leven en dat van anderen wat moeilijk maakt als je je telkens gaat ergeren aan de "ranzigheid" van vlees eten.
Er zijn vaste, ingeburgerde gewoontes die nu eenmaal slechts geleidelijk veranderen. Ik vind wel dat er al veel meer bewustwording is: de veggiedagen en andere initiatieven, het leeft allemaal meer dan vroeger. De aandacht voor persoonlijke gezondheid, dierenleed en het milieu
zorgen voor een (voor sommigen waarschijnlijk te langzame) positieve evolutie.

Dit vind ik een erg goed stuk, karl.
Ook erg mooi dat je schrijft dat er toch al wel meer aandacht voor is.
Helaas merk ik dat in mijn directe omgeving (nog) niet erg op.
Ik zal echter ook mijn eigen houding hierin moeten veranderen en mij minder moeten ergeren.