Ik snap natuurlijk wel wat je bedoelt, maar absoluut niet waarom je je daar zo ongelooflijk druk over lijkt te maken. Men had het nou eenmaal (minstens) een eeuw geleden al over vegetarisme (een internationaal begrepen woord bovendien), en duidelijker wordt het er niet op als dat weer zou moeten veranderen. Laat staan hoe het beeld van de vegetarier als lastige soort (om in jouw analogie te blijven) wordt gestimuleerd.
Ik maak ook niet druk over dat woordje. Het woord dekt alleen de lading niet. Ik vraag mij af in hoeverre vleeseters dat begrijpen. Volgens mij maar nauwelijks. Men plaatst geen dieren eten al gauw in een categorie als godsdienstige overtuigingen (net als halal en kosher), een allergie (glutenvrij), een dieet etc. Dat is verkeerd. Ik vind de overwegingen van een autohater veel meer met die van mij overeenkomen dan die van iemand die geen suiker mag van de dokter of vanwege een Joodse achtergrond kosher eten wenst. In pizzeria's heeft men vaak veel pizza's zonder dode dieren, maar ook altijd een aparte pizza "vegetariana" ofzoiets. Daar zit dan heel veel groente op en er staat ook bij dat de pizza vegetarisch is. Dat is óf betuttelend bedoeld óf een bewijs van onbegrip. Alsof men niet snapt dat ik geen dieren eet.
"Eet je wel vis?" en "Eet je wel ei?" komen ook nog heel vaak voor. Ik wil elke keer weten of men dat nou vraagt omdat men niet weet wat een dier is, of omdat men niet weet dat een vegetariër eigenlijk iemand is die geen dieren eet, of omdat men niet weet dat men zelf dieren zit te eten. Zo moeilijk is het toch allemaal niet, zou je zeggen? Om niet te moeilijk over te komen zeg ik dan meestal dat een vis ook een dier is en dat ik geen doodgemaakte dieren eet en dat een ei eigenlijk een soort menstruatie is en dus geen dier. Ik schijn wel vaker dat soort "rare" ideeën te hebben: zo'n kartonnen eierdoosje is een maandverband, een bos bloemen is een verzameling pikken en kutten in een vaas, een biefstuk is een geamputeerd been etc..
De meeste mensen kijken zo niet tegen dingen om hen heen aan. Ik vind het wel een heel raar en een beetje een eng idee dat het merendeel der mensheid zich ook niet bekommert om dieren en ze gewoon opeet. En er zijn maar weinig vleeseters die zeggen dat ze gewoon gewend zijn om vlees te eten en het lekker vinden smaken, maar het eigenlijk ook een ziek idee vinden om een dier op te eten en daar ook eigenlijk niet aan herinnerd willen worden en dat ze ook geen trek meer hebben als ze bio-industriebeelden zien. Die mensen geven ook gewoon toe dat ze dat wegstoppen of er niet aan denken terwijl ze eten. Die lui zijn zeldzaam en die kan ik nou écht respecteren. Ik vind het knap (en jammer natuurlijk) dat op die manier kunnen eten, maar ze zijn in ieder geval eerlijk. Die mensen hebben zichzelf allang bekeerd, maar zijn een beetje bang voor verandering.
De vegetariër in het gezelschap werkt als een soort spiegel. Als het dan ook nog eens een vegetariër is die dus een geen-diereneter is ipv een milieu- of gezondheidsfreak, dan is dat nog veel lastiger, maar ik vind het geen probleem om lastig te zijn als het op eten aankomt. Dan maar een luis in de pels met principes waar de meeste vleeseters eigenlijk, diep in hun hart, ook wel achterstaan. Uitzonderingen daargelaten, maar dat zijn dan ook de makkelijkste; de 'dieren-interesseren-me-niet-dus-ik-vreet-ze'-mensen zullen niet met je in discussie gaan. Die hebben gewoon een grote mond. Het zijn juist de 'toevallig-vleeseters-omdat-ze-het-gewend-zijn'-mensen die dat soort barbaren gaat proberen te bekeren.
De vleeseetbarbaren hebben de neiging om allerlei obligate opmerkingen te maken. Of je vlees aan te bieden of te gaan wapperen met een plak ham en je erop te wijzen dat ie niet meer knort/loeit. De wat meer gematigden worden dan vaak boos op zoiemand en zeggen dan weleens: "zit hem/haar niet zo te pesten, je weet dat hij dat niet eet". Men denkt dan dat je "gepest" wordt met je afwijking. Ken je dat? Ikzelf ervaar het niet als pesten maar als een soort baldadig gedrag waar je boven staat. Misschien probeert men je wel te bekeren tot het vleesisme. Het komt op mij hetzelfde over als de grote bek die je krijgt van een paar rotjongens op straat die je zojuist hebt gezegd te stoppen met het vernielen van straatmeubilair, het gooien van vuurwerk of het met ronkende bromfietsen barricaderen van de stoep. Is dat ook bekeren als je daar wat van zegt? Waarom heet iemand erop wijzen dat je het heel ziek is om dieren kapot maken en opeten bekeren en vuurwerkgooiers berispen niet?
Maar even terug naar de vleeseters. Ik vind het altijd erg aandoenlijk om te zien hoe er verwarring kan ontstaan onder vleeseters. Volgens mij kan het merendeel zelf ook niet zo goed begrijpen waarom ze zitten te kauwen op dierenlijken en ze worden er pas aan herinnerd als er eentje tussen zit die pertinent weigert hier ook aan mee te doen. Aan tafel krijg je dan een situatie waarin men zich achter de vegetariër schaart en de principiële ("ik moet vlees") vleeseter gaan zitten bekritiseren. Je moet vleeseters gewoon elkaar laten bekeren, want het is allang in die koppen doorgedrongen dat het natuurlijk helemaal niet "leuk" en "mooi" is vlees te eten. Behalve dan bij die proleten die niet zonder kunnen.
Nu weer over bekeren:
Als iemand op straat een leeg blikje neergooit en je zegt er wat van, is dat dan bekeren en daarmee misplaatst? Als iemand een dier kapot maakt en je zegt daar wat van, is dat dan ineens wel bekeren tot een of andere ideologie? Waarom het een niet en het ander wel?
337 Reacties
150740 Gelezen