Op die manier is confronteren met de realiteit wel op heel veel manieren op te vatten en is het voor mij een betekenisloze kreet.
Niet betekenisloos, maar wel heel breed. Je hebt gewoon diverse soorten groepen. De ene bereik je niet met erge beelden. De ander wel.
Dierenrechten, dierenwelzijn, dierenbescherming, vegetarisme, veganisme... enzo moet je gewoon als een product aan de man brengen. Dat betekent gewoon dat je soms dus groepen op andere manieren moet bereiken. Soms op straat merk je dat iemand niet zoveel met dieren heeft, maar wel met milieu en daar zorgen over maakt. Als je dan in gesprek daar meer op focust kan dat uiteindelijk winst voor de dieren en milieu zijn als zo een persoon daardoor minder dierlijke producten zou eten. Zo moet je sommige groepen ook doodgooien met verschrikkelijke beelden alvorens deze eens nadenken, bij anderen hoef je alleen maar info in de vorm van woord geven (confronteert iemand dus ook)
Ik ben eerder bang voor de gewening die optreed. Mensen moeen steeds ergere beelden zien om iets nog schokkend te vinden. Klinkt verschrikkelijk maar is wel waar.
Hou het dan maar bij poezelige diertjes en rare reclames (snoezig hondje op je bord, met een tekst als, 'waarom niet je at Bella wel op' of zoiets stoms, dat zet mensen eerder aan hetr denken. Mij stoot het alleen maar af. Dat en het feit dat je zieltjes wint doordat die verschrikkelijke beelden bestaan wordt mij wat paradoxaal.
Begrijp je zorgen. Maar dat heeft meer te maken met een momentele verharding in de maatschappij. Mensen denken nu erg aan zichzelf.
De 'rare' reclames die je voorstelt werkt zeker ook hoor. Maar niet voor iedereen