Culinair snobisme

[Bast]

Door de jaren heen verandert je smaak (en waarschijnlijk ook je budget als het goed is ;-)), alsmede rondhangen op deze website.
Diverse mensen hebben me inmiddels voor culisnob uitgemaakt.
Vriendin J. is al tijden een van mijn culimaatjes, maar haar voorliefde voor goedkope mozzarella vind ik onbegrijpelijk bijvoorbeeld. Tijdens het testen van een menu bij een bedrijf waar ik werk, meende ik het merk mozzarella te herkennen en jawel, 't klopte.
Aan de andere kant (nostalgie) is de net iets te gare bloemkool van mijn mams met een sausje op z'n tijd toch wel fijn. Zo'n blank sausje uit een pakje...
Of bijvoorbeeld ketchup. Vroeger was ik gek op die zoete Zaanse uit een tube. Nu vind je alleen maar Heinz in mijn koelkast.


Wat vond je vroeger lekker, waar je nu niets meer bij voor kan stellen?
Van welk product gebruik je alleen specifieke merken?

[Laurita_27]

Ik vraag me af of het snobisme is of gewoon een kwestie van smaak? Sommige mensen hebben een heel slecht ontwikkelde smaak en proeven bepaalde etenswaar anders dan ik. Mijn culinaire snobisme is toch wel dat ik bijna alleen maar biologisch wil eten. Ik vind heel veel bio produkten zoveel beter smaken dan de doosnee supermarkt produkten. Veel bio produkten smaken voller en hebben een betere structuur. Als ik dan dus iets uit de supermarkt proef, bv komkommer en tomaat, dan vind ik dit niet lekker. Net als kaas. Kaas uit de supermarkt vind ik naar plastic smaken, terwijl bio kaas romig en vol smaakt!
Ik kan me niet zo snel iets herinneren wat ik vroeger wel at en nu niet meer (behalve vlees)

[Gin]

Ik heb het met name met aardbeien, chocola en bonbons (vroeger hield ik bijv. van paaseitjes van Jamin  ) en met wijn (maar ja, da's m'n werk ook een beetje). Niet dat ik een enorme wijnkenner ben, maar het slobbertje van 2,50 hoef ik echt niet meer.

[willem]

De campagne van AH is op het tegenovergestelde principe gebaseerd. Het huismerk is qua smaak minstens zo goed als de zg merkartikelen.

[Eelco]

Ik ben duidelijk selectiever geworden, sinds ik vegetariër ben geworden (het moment waarop koken een hobby werd en eten veel lekkerder). Van huis uit een honig-knorr-pakjeskoker (tja, van mammie geleerd), heb ik prefab de laan uitgegooid. Zoute prut vol smaakversterkers, het smaakt me niet meer en werkt negatief uit op mijn darmen. Sausen, sladressings, alles maak ik zelf, omdat je dan de smaak kunt bepalen. Kruiden haal ik bij de toko of de Turk, liefst in ongemalen vorm. Dat veel restaurants nog steeds een potje gemalen witte peper op tafel durven te zetten, vind ik treurig.

Gek genoeg proef ik weinig verschil tussen biologische groente en de 'gewone' groente, misschien omdat ik sowieso de groente zorgvuldig selecteer. Bij tomaten (Wasserbomben) ben ik wel kritischer.

Aan de ene kant ben ik dus een culinaire snob, aan de andere kant koop ik vrij goedkoop in. Basisingrediënten zijn duidelijk goedkoper dan kant-en-klare mixen. Als een huismerk goed is, koop ik dat in plaats van het merkproduct. Melkproducten en eieren zoveel mogelijk biologisch, omdat ik geloof (denk te weten) dat de productie ervan diervriendelijker is. Culinair snobisme is niets elitairs, het is gewoon weten wat je lekker vindt en weten hoe je dat voor elkaar krijgt.

[bambi]

Weten wat je lekker vindt en dat regelen, maar ik zie ook een soort tendens van steeds meer echt díe smaak willen. En dan niet alleen dingen puurder eten (niet altijd dezelfde italiaanse kruiden-mix), maar ook sterker van smaak.

[Gabs]

waren er maar meer culinaire snobben, dan werd er niet zo veel goedkope troep verkocht, waarvan de boeren echt niet meer kunnen rondkomen.

ik merk ook dat ik tegenwoordig veel meer waarde hecht aan kwaliteitsproducten, koop vaker bij speciaalzaken en ben ook bereid er meer voor te betalen...

[Wombat]

ik merk ook dat ik tegenwoordig veel meer waarde hecht aan kwaliteitsproducten, koop vaker bij speciaalzaken en ben ook bereid er meer voor te betalen...

En in staat waarschijnlijk, dat kan ook schelen.

[Ligfietsertje]

waren er maar meer culinaire snobben, dan werd er niet zo veel goedkope troep verkocht, waarvan de boeren echt niet meer kunnen rondkomen.

Ik weet niet of bij (duurdere) kwaliteitsproducten er steeds een groter deel naar de boer gaat dan bij goedkope troep.  Ik hoop van wel, maar is dat ook werkelijk zo?

[Djooiss]

Ik verdenk mezelf ook regelmatig van culinairsnobisme, maar het zou ook best een kwestie van smaak ontwikkeling kunnen zijn... Ik kies tegenwoordig meer voor kwaliteit dan voor de prijs. Ik word bewuster en dat scheelt ook. Liever zoveel mogelijk vers en biologisch, diervriendelijk en milieuvriendelijk.
Wat betreft het snobisme.. mijn broertje snelt zich naar huis want vrouwlief heeft een heerlijke maaltijd gekookt. Aardappelplakjes uit een kartonnen pakje, bonen uit blik en een vacuum verpakt vleeschachtig iets. Dat vind ik geen koken, dat vind ik ehm, daar moet ik nog een woord voor vinden. Ik vind het ook irritant dat mijn vriend 'lekker' bij een kennis heeft gegeten en dan bij navraag enkel pakjesproducten heeft gehad. Ik begrijp niet dat ie daar dezelfde waardering aan geeft als aan mijn homemade maaltijden..Dan ben ik wel snobbig.

[Annemieke]

 

[Eelco]

Daar sluit ik me bij aan!

Zoals ondertussen hier algemeen bekend, zijn mijn ouders notoire pakjeseters. Het kwaliteitscriterium voor een homemade maaltijd is dat het 'net zo lekker als uit een pakje is' (geen commentaar). Afgelopen vrijdag heb ik uitgebreid Chinees gekookt (rijst, mie, sambalboontjes, foe yong hai, loempiaatjes, geroosterde pinda's, pindasaus). Gelet op contrast in smaak en scherpte, zodat je een fijne afwisselende maaltijd hebt. En wat doen mijn geachte ouders? Die scheppen alles op, mengen het door elkaar en mikken er, zonder eerst te proeven, een lepel sambal door  . Dat doet de culinaire snob in mij wel een beetje pijn  .

[Christiaan]

Je moet de je gegeven vermogens ook effectief inzetten... De volgende keer dus een maaltijd van heel veel losse gangetjes Geen sambal op tafel.

Of je kan ophouden te proberen je ouders op te voeden

[Christiaan]

Met mijn snobisme valt het wel mee. Pakjesvoer is half niet zo goed als versgemaakt, maar de laatste keer dat ik bijvoorbeeld tomatensaus van verse tomaten heb gemaakt is ook lang lang geleden. Bliktomaten, daar doe ik het mee. Voor de rest kan ik ook niet zeggen dat ik een subtiel smaakvermogen heb. Daar zit mijn neus te permanent dicht voor. En de veel dingen bij mij, daar gaat toch een fikse dosis peper of chilipoeder in. Tsja.

[Annemieke]

Je maakt wel vaak zelf pizza...

[Christiaan]

Probeer me niet iets aan te praten wat ik niet ben. Zelf pizza maken is qua prijs/kwaliteits-verhouding verreweg het gunstigste. Voor een paar cent bloem, idem gist, misschien een duppie tot een kwartje olijfolie vanwege jouw methode, kaas, kwartje, tomatenspul, nou, 10 cent. Dan zit je onder de uuro. Het enige wat daar mee kan concurreren is zo'n pizza margharita in een zwarte doos van 40? 45? cent. Voedingswaarde: nul.

[Christiaan]

Bovendien, trouwens, An, wie noemde je gisteren nog een boer?

[Dot]

ik merk ook dat ik tegenwoordig veel meer waarde hecht aan kwaliteitsproducten, koop vaker bij speciaalzaken en ben ook bereid er meer voor te betalen...

En in staat waarschijnlijk, dat kan ook schelen.

Ik koop tegenwoordig ook steeds meer producten biologisch, omdat ik het lekkerder vind en omdat ik nu wat meer geld te besteden heb dan een aantal jaar geleden.

[Maartje!]

Ja, ik ben een culisnob. En erger.

Ik vind eten belangrijk, dus ben ik bereid er (meer) geld en vooral: meer tijd in te steken. Omdat het lekkerder is.

Leuk natuurlijk, dat de appie roept dat huismerken minstens even goed zijn als A, maar ik eet het überhaupt niet. Brood komt hier van een fatsoenlijke bakker, de hagelslag is uitermate snobby, cruesli maak ik tegenwoordig zelf.
Het enige gruwelijk dure is kaas, maar verder kost mijn hobby volgens mij niet veel meer dan van die enge wereldgerechtdozen of kant-en-klare meuk...

Ik lust ook geen melkchocola meer.

Overigens eis ik dit soort onzin niet van anderen. Als iemand voor me kookt vind ik dat gelukkig altijd lekker, en op mijn werk zeur ik ook niet over het broodbeleg; ik zou het zelf niet kopen, maar het is best te eten.

[Bast]

Om nog even terug te komen op Eelco's ouders, een oud-huisgenote gooide werkelijk overal sambal bij. En dan niet de lekkere sambal, nee de goedkope zoute meuk die eigenlijk bedoelt is om mee te koken.
De oplossing? Een keer flink los met de peper en daarna werd er nooit meer standaard sambal toegevoegd zonder eerst geproefd te hebben. Wel een beetje valse actie, maar ik heb t goed gemaakt met een lekkere rijsttafel daarna hoor.

Eens met Bambi trouwens wat smaak betreft. Al vraag ik wel door als er nieuwe mensen over de vloer komen om te eten. Mensen die zeggen wel van pittig te eten te houden, maar standaard babi pangang bij de Chinees bestellen hoef ik echt geen pittige dingen voor te schotelen.
Maar wel leuk dat mensen steeds meer op gaan letten waar iets vandaan komt en niet meer het eerste het beste meenemen. Zeker met Kerst afgelopen jaar leuk om te merken dat klanten samenzweerderig naast je kwamen staan om uit te leggen wat ze wilden maken


Culipartner in crime, vriendin J. gaat bijna wekelijks los met de goedkoopste mozzarella van een zeker huismerk. Onbegrijpelijk, hier komt er eigenlijk al geen gepasteuriseerde meer in huis.
Over pasteuriseren gesproken, jus uit een pak

Hartstikke leuk als mensen voor me koken, maar stiekem vind ik het puur uit een pakje wel een beetje onorigineel. Tenzij ze er iets persoonlijks aan toevoegen, dat vind ik dan wel weer leuk.

Oh en brood. Jeetje, supermarkt witte puntjes bijvoorbeeld. Wat een lege, zoete meuk is dat zeg, bah.